Αναστάσιμη διάβαση….

                                                  Στον Π. Γεώργιο Δορμπαράκη

 Υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν να αποδείξουν την αξία τους ακόμα κι αν γνωρίζουν πως δεν κατέχουν καμία. Υπάρχουν άλλοι που είναι τυχαιότητες της μοίρας και της επιλογής. Και υπάρχουν και κάποιοι λίγοι κάπως παράταιροι στην αρχή που προσπαθούν να ανακαλύψουν τον εαυτό τους μέσα από τον άλλον. Που γνωρίζουν πως η κινητήρια δύναμη της ζωής είναι η αγάπη. Που δεν φωνασκούν στην αγορά για εύκολο εντυπωσιασμό. Δεν επεξεργάζονται και ενδίδουν στα σχήματα του κόσμου που κατασκευάζουν εικόνες και προσωπεία. Που γνωρίζουν ότι η αγάπη για τον Θεό περνάει μέσα από την αποδοχή και την αγάπη στον συνάνθρωπο, που είναι αγάπη ματωμένη. Πρέπει να ματώσεις για να συναντήσεις τον άλλο. Να ματώσεις στην απόρριψη, στην υπομονή, στην προσευχή, στην λοιδορία. Να σταυρωθείς για να γίνεις για τον κόσμο όλο μια αναστάσιμη ανθρώπινη διάβαση που θα περάσει τους αγαπημένους στην αληθινή ζωή εκεί που τα πρόσωπα συναντιούνται μόνο με την αλήθεια τους και την σωτηρία. Μια Αναστάσιμη διάβαση για τους ανθρώπους είναι ο π. Γεώργιος Δορμπαράκης.

Ο π. Γεώργιος Δορμπαράκης γεννήθηκε το1954 και μεγάλωσε στον Πειραιά, στην περιοχή της Αγίας Παρασκευής Καλλιπόλεως. Σπούδασε θεολογία (1972 -1976) και ελληνική φιλολογία (1976 -1980) στη Θεολογική και στη Φιλοσοφική Σχολή αντιστοίχως του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ πραγματοποίησε διετείς μεταπτυχιακές σπουδές στον τομέα Πατρολογίας της Θεολογικής Σχολής Αθηνών (1991-1993). Από το 1979 -2010 δίδαξε ως καθηγητής θεολόγος σε Γυμνάσια και Λύκεια του Λεκανοπεδίου Αττικής, τον Μάρτιο του 1986 ακολούθησε την εσωτερική του κλήση χειροτονήθηκε κληρικός στην Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς και ξεκίνησε ένα σπουδαίο ιεραποστολικό έργο στην ενορία της Αγίας Παρασκευής Καλλιπόλεως. Η δράση του στον τομέα της Νεότητας θα αφήσει ανεξίτηλες πνευματικές εμπειρίες σε όλους τους νέους που θα σπεύσουν στην ενορία για να γαλουχηθούν στα αυθεντικά νοήματα της ορθοδόξου πίστεως και την αληθινή ζωή που βιώνετε μόνο μέσα από την κοινότητα. Με την παρουσία του π. Γεωργίου η ενορία της Αγίας Παρασκευής θα γίνει ένα καταφύγιο, συντροφικότητας, ελπίδας και αγάπης που βιώνετε στην καθημερινή πράξη και στην αναμέτρηση με τον άλλον που στο πρόσωπο του υπάρχει ο δρόμος της σωτηρίας. Ένα ξέφρενο πανηγύρι της χαράς και της ζωντάνιας θα ξεκινήσει στην ενορία, κατηχητικές συντροφιές, χορωδία, χορευτικά τμήματα, θεατρική ομάδα, εκδρομές, εκδηλώσεις. Οι προσπάθειες αυτές θα καρποφορήσουν και θα χαρίσουν στην Εκκλησία νέα στελέχη, στο θυσιαστήριο, στην κατήχηση, στον μοναχισμό, στις επιστήμες και στον πολιτισμό. Στο χώρο της εκπαίδευσης ο π. Γεώργιος με την επιστημονική του κατάρτιση, την παιδαγωγική του επάρκεια και την προσωπικότητα του, θα γίνει πρότυπο παραδείγματος για τους συναδέλφους του και σημείο αναφοράς για τους μαθητές του. Τα τελευταία χρόνια ασχολείτο περισσότερο συστηματικά με την συγγραφή σπουδαίων πνευματικών βιβλίων που χαρίζουν στους αναγνώστες ανάσες πνευματικής διαφυγής από την σκληρή καθημερινότητα και ελπίδες για μια καλύτερη ζωή. Βιβλία που ανοίγουν τους ορίζοντες της σκέψης και μιλούν για μια Εκκλησία που υπάρχει μόνο για να αγαπάει.

Είναι δύσκολο να σκιαγραφήσει  κανείς το μεγάλο μέγεθος της πνευματικής προσωπικότητας του π. Γεώργιου, και να δώσει όλες τις σωστές διαστάσεις της πνευματικής του καρποφορίας. Θα τονίσουμε ότι κατά την γνώμη μας είναι τα κύρια και χαρακτηριστικά του. Ο π. Γεώργιος είναι ένας πράος και μειλίχιος χαρακτήρας με συγκαταβατική διάθεση, με υπομονή, και πάντα χαμογελαστός και γλυκός, έτοιμος να στηρίξει τα προβλήματα των ανθρώπων που σπεύδουν να ζητήσουν τις πνευματικές του συμβουλές. Δεν υπηρετεί μια εκκλησία φόβητρο που τρομάζει τους ανθρώπους και που επιτίθεται με κινδυνολογίες στις πράξεις τους. Πιστεύει στην Εκκλησία που διαρκώς αγαπάει, θεραπεύει, και αγκαλιάζει τους ανθρώπους και που τους αναζητάει συνεχώς, όπου και αν είναι, όποιοι και αν είναι. Η θεολογική του γνώση είναι συνέχεια των μεγάλων στοχαστών της Πατερικής Γραμματείας και βαδίζει πάνω στα χνάρια των Αγίων Πατέρων που ασχολήθηκαν με προβλήματα που έφραζαν το δρόμο της σωτηρίας των πιστών και που άνοιγαν δρόμους μέσα από την εμπειρία και την πράξη της ζωής τους. Η θεολογία του π. Γεώργιου δεν είναι μια θεολογία που εκφράζετε απλώς αλλά μια θεολογία που βιώνετε και δεν δημιουργεί εμπόδια στην σχέση του ανθρώπου με τον Θεό. Δεν χρησιμοποιεί λεκτικούς ακροβατισμούς σύντομου εντυπωσιασμού, δεν καλλωπίζει την εμπειρία της Εκκλησίας για να είναι εύπεπτη, δεν επιδιώκει να γίνεται αρεστός με κοσμικά σχήματα. Το χαρακτηριστικό και αγαπημένο γνώρισμα του π. Γεώργιου, αυτό που τουλάχιστον εμένα με εντυπωσιάζει και τον κάνει να ξεχωρίζει, το βλέπουμε και στα κηρύγματα του, είναι ότι ασχολείται με το θέμα που παρουσιάζει και όχι με το ακροατήριο. Ο π. Γεώργιος ζει την Εκκλησία, ζει για την Εκκλησία και στο πρόσωπο του αποτυπώνετε η μυστηριακή της έκφραση, η προσευχή. Δεν είναι ο αποκομμένος και ο άσχετος του κόσμου. Είναι μέσα στον κόσμο, σχετίζετε μαζί του μα μένει ακέραιος. Οι γνώσεις του και τα ενδιαφέροντα του δεν είναι μόνο μέσα στα στενά όρια της θεολογία αλλά σε όλες τις εκφράσεις που σου ανοίγουν ένα παράθυρο προς τον Θεό και το κλειδί μπορεί να το κρατάει, η ποίηση, η μουσική, η γνώση της ιστορίας, η συγγραφή, το θέατρο, οι τέχνες, ο αθλητισμός. Δεν  συνδιαλέγετε με τους «επιφανείς» του κόσμου, δεν βρίσκεται πίσω από κλειστές πόρτες, δεν συμμετέχει σε κλειστές ομάδες κοινού σκοπού αυτοπροβολής. Η ελευθερία του και η αγάπη του δεν εξαρτάτε από τις γνώμες των εξουσιών και των αυλών. Όλα αυτά τα χαρίσματα και άλλα πολλά που δεν αναφέρονται, στηρίζονται σε μια ευλογημένη οικογένεια, σε μια σπουδαία σύζυγο και μάνα, την πρεσβυτέρα Σοφία ( σημαντικό κεφάλαιο της ιστορίας της τοπικής εκκλησίας) που δείχνει περίτρανα όχι πίσω αλλά διπλά σε έναν σπουδαίο άντρα κρύβετε μια σπουδαία γυναίκα. Και στα τέσσερα υπέροχα παιδιά.

Σε προσωπικό επίπεδο θα μπορούσα να γράψω πολλά για τον π. Γεώργιο. Δεν είναι ακόμα ο καιρός. Ένα θα αναφέρω. Αυτό φτάνει. Είναι το ποιο σημαντικό. Σε δύσκολους καιρούς πριν πολλά χρόνια αμφισβήτησης της δικιάς μου θέσης μέσα στην τοπική εκκλησία, όχι απλά με στήριξε, αλλά με πήρε κοντά του και μου ανέθεσε ένα κατηχητικό τμήμα στο οποίο μέσα υπήρχαν και τα παιδιά του. Αν στην συγκεκριμένη περίοδο της ζωής μου δεν υπήρχε ο π. Γεώργιος σήμερα θα ήμουν κάποιος άλλος. Υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας που δεν το φωνάζουν, δεν θορυβούν, δεν κατασκευάζουν  ένα προσωπείο για να αρέσουν, αλλά καθημερινά ματώνουν και σταυρώνονται για να γίνουν  Αναστάσιμη διάβαση για μια καλύτερη ζωή, στο τώρα, στο αύριο, στο αιώνιο…

Κώστας Ζουρδός