Γεμάτος ουρανός…

Δύσκολη μέρα σήμερα. Μελαγχολική. Από αυτές που θέλεις να περάσουν γρήγορα. Που η καθημερινότητα πρέπει να σε πνίξει και να μην έχεις ούτε ένα λεπτό να σκεφτείς τίποτα. Δεν γίνετε. Η αναμέτρηση με την πραγματικότητα είναι τελικά η λύτρωση, η σωτηρία. Όχι ότι θα αποδέχεσαι τα γεγονότα αλλά θα ξέρεις να τα διαχειρίζεσαι. Σαν σήμερα πριν τέσσερα χρόνια έφυγε από τη ζωή ο Πατέρας μου, την ημέρα των γενεθλίων της μητέρας μου που τώρα και εκείνη είναι στους ουρανούς. Ήταν το τελευταίο δώρο που της έκανε για να την ξεκουράσει. Δεν είναι μέρα για πολλά λόγια. Ίσως είναι καλύτερα να αφήσουμε την ημέρα να κυλήσει και να μας παρασύρει όπως εκείνη θέλει. Να αφήσεις απλά τον εαυτό σου να ταξιδεύσει για λίγο στις γλυκές αναμνήσεις μιας ζωής και να πεις ένα μεγάλο ευχαριστώ στον γεμάτο ουρανό που τα αγαπημένα πρόσωπα που τον κατοικούν ακόμα ανησυχούν για εσένα…

Κώστας Ζουρδός