Αιμοδοσία Αγάπης
Όταν η αγάπη γίνει πράξη και όταν η θυσία για τους άλλους
δεν περιορίζετε σε ευχολόγια και σε ανέξοδα χτυπήματα συγκατάβασης στην πλάτη
τότε επιβάλετε και το αίμα σου να δώσεις μια κόκκινη σταγόνα ελπίδας που θα
δώσει ανάσα ζωής και καινούργιο ξεκίνημα.
Και εκεί στην ενορία του Αγίου Βασιλείου σε τακτά χρονικά
διαστήματα η αγάπη γινόταν πράξη. Πράξη ζωής. Αιμοδοσία. Μια οργανωμένη
εκδήλωση αγάπης από το αίμα της καρδιάς για ένα αύριο που τους θέλει και τους
χωράει όλους και που η απουσία κάποιου είναι ικανή να ματαιώσει την γιορτή.
Από τις σημαντικότερες δράσεις της ενορίας του Αγίου Βασιλείου
Πειραιά μια έμπρακτη απόδειξη αγάπης ήταν οι εθελοντικές αιμοδοσίες που
οργάνωναν τα στελέχη του νεανικού έργου σε συνεργασία με τους Ιερείς του Ναού
και που καλούσαν όλους τους ενορίτες να συμμετάσχουν σε αυτήν την δυνατή και ουσιαστική
ομολογία αγάπης.
Πότε σε συνεργασία με τα δύο μεγάλα νοσοκομεία της ενορίας
και πότε με τις κυρίες του Ερυθρού Σταυρού, το πνευματικό κέντρο του Αγίου
Βασιλείου μεταμορφωνόταν σε ένα αυτοσχέδιο ιατρείο αγάπης και περίμενε τους
εθελοντές αιμοδότες να σκορπίσουν με το αίμα τους ζωή. Με αυτοσχέδια χωρίσματα,
με πρόχειρα κρεβάτια και με ευέλικτα μικρά εξεταστήρια , η μηχανή της αγάπης
έπαιρνε κίνηση και τροφοδοτούσε τα όνειρα και την ζωή των άλλων που σκάλωσαν
προσωρινά σε μια ανηφοριά.
Σε αυτό το κάλεσμα της αγάπης πρώτα τα στελέχη του νεανικού
έργου έδιναν το παράδειγμα. Με την προσπάθεια τους για μια τέλεια οργάνωση της
αιμοδοσίας. Με τις εργώδεις ενέργειές τους να κινητοποιήσουν όλους τους
ενορίτες και τέλος με το να δώσουν το ίδιο τους το αίμα. Τότε που το εθελοντικό
κίνημα της αιμοδοσίας ήταν ακόμα στα πρώτα του βήματα και η βελόνα φάνταζε
πόνος αβάσταχτος η Εκκλησία έδινε τον δικό της αγώνα στην πράξη για να βοηθήσει
τους ανθρώπους σε όλους τους τομείς της ζωής τους και να δώσει ελπίδα αληθινή.
Και βέβαια η νιότη δεν κρυβόταν και η χαρά επίσης. Τα πειράγματα
και τα αστεία έδιναν και έπαιρναν γιατί η ζωή είναι ένα πανηγύρι ακόμα
και στις δυσκολίες ακόμα και εκεί που απαιτεί να είσαι σοβαρός και που πρέπει
μετά να αποφορτίζεις και τα μέσα σου και τους γύρω σου. Αναρωτιέμαι πόσο μεγάλο
σχολείο ζωής ήταν για όλους μας αυτή η ενορία και με ποιον τομέα δεν
ασχολήθηκε. Γέμισε τα κενά και τις αμφιβολίες της εφηβείας μας και έδειξε έναν άλλον
δρόμο και ας λοξοδρομήσαμε στο σήμερα, δεν πειράζει. Πάντα η καρδιά θα σε βάζει
στην ευθεία.
Και πόσα να πεις και αν βρεις τις λέξεις για να γράψεις για
αυτά τα στελέχη που έκαναν τα λόγια πράξη δίνοντας κίνηση στα όνειρα και ελπίδα
στην σκέψη. Και πως μπορείς να ξεχάσεις τον Ήλιο στα πρόσωπα και τα μάτια σαν
αστέρια…
Κώστας Ζουρδός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου