Συγγραφέας, είναι πάντα εκεί, που τέλειωσαν όλοι οι άλλοι τρόποι να σωθείς.

                                       Αγιοβασιλειώτες Συγγραφείς- Β! ΜΕΡΟΣ

Τον Δεκέμβριο του 2002 ο π. Συμεών Βενετσιάνος θα εκδώσει το βιβλίο του: Μεγάλη Τεσσαρακοστή η Ψυχωφελής με κείμενα γύρω από την εκκλησιαστική περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου θα διαβάσουμε « Το απόγευμα της Κυριακής της Τυρινής ψάλλεται στους Ναούς μας ο Εσπερινός της Συγνώμης. Στην πραγματικότητα με την Ακολουθία αυτή μπαίνουμε στην περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Η πρώτη επαφή των πιστών με την κατανυκτικότητα των ήμερων που θα ακολουθήσουν, γίνεται στον Εσπερινό αυτό. Είναι η επίσημη είσοδος στη χαρμολύπη, σ' αυτή τη μοναδική σύνθεση των καταστάσεων της ψυχής, όπου η θλίψη και το πένθος για τα προσωπικά μας ανομήματα συναντούν -σε μια θαυμαστή ενότητα- τη χαρά της μετανοίας και την αγαλλίαση της συγχώρησης από τον Θεό. Σύμφωνα με μία άποψη, το μωβ χρώμα -που πλέον πρυτανεύει τη σαρακοστιανή περίοδο- προκύπτει από την ανάμιξη του μαύρου και του κόκκινου. Το μαύρο είναι το χρώμα της λύπης, το κόκκινο είναι το χρώμα της χαράς. Η σύνθεσή τους, το μωβ, υποδηλώνει το πνεύμα της χαρμολύπης, το οποίο έντονα βιώνει ο πιστός μέσα στη Σαρακοστή. Μέσα από συγκεκριμένους δρόμους που καλείται ο χριστιανός να διανύσει στις πέντε εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής, η Εκκλησία σαν στοργική μάννα και άριστη παιδαγωγός χειραγωγεί τον καθένα μας σε μυστική και ουσιαστική βίωση της ερημικής δοκιμασίας του Χριστού και επαναπροσδιορισμό των αληθινών συντεταγμένων της πνευματικής ζωής.» Το βιβλίο θα κάνει αίσθηση στον χώρο της εκκλησιαστικής γραμματείας και θα αποτελέσει ένα λατρευτικό εγχειρίδιο για τους πιστούς που μέσα από τα κείμενα του θα κατανόησουν καλύτερα την δύσκολη εκκλησιαστική περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Το 2010 ο π. Συμεών θα γράψει το δεύτερο βιβλίο του με τίτλο: Η Ακολουθία του Μυστηρίου του Γάμου,  που θα προέκυψε μέσα από την ανάγκη τα νέα ζευγάρια που προέρχονται στο μυστήριο  να κατανοήσουν καλύτερα το εκκλησιαστικό γεγονός που θα καθορίσει τη ζωή τους. Το βιβλίο αρχικά το διανέμει η Ενορία της Παναγίας Φανερωμένης στα ζευγάρια που προσέρχονται στον Ιερό Ναό για να τελέσουν το Γάμο τους, αλλά σύντομα θα καταστεί και αυτό λειτουργικό εγχειρίδιο για όλους τους πιστούς. Το 2013 θα κυκλοφορήσει το βιβλίο του με τίτλο: Ο Σταυρός του Χριστού…και ο σταυρός του χριστιανού!. Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου διαβάζουμε: Ο Κύριος απευθυνόμενος στους δώδεκα εκλεκτούς Του αλλά και σε όλους όσους θα ήθελαν, μέσα στους αιώνες, να διατελέσουν αληθινοί και γνήσιοι μαθητές Του,τους εκάλεσε να Τον ακολουθήσουν στο δρόμο της αυταπάρνησης και της θυσίας: "Ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι" (Ματθ. 16, 24). Ο Χριστός αναφέρεται στο Σταυρό Του και αμέσως μετά στο σταυρό των χριστιανών! Η άρση του σταυρού από τον πιστό τον ομοιάζει με τον Χριστό. Τίποτε άλλο δεν μας κάνει να μοιάζουμε τόσο με τον Χριστό, όσο το να συσταυρούμεθα μαζί Του. Ο Χριστός σήκωσε τον Σταυρό Του, κατά τη συνήθεια των μελλοθανάτων της εποχής Του και σε αυτόν πέθανε με θάνατο πραγματικό. Ο πιστός σηκώνει τον σταυρό του, πορεύεται με αυτόν και πεθαίνει, ως προς την αμαρτία.

Ο π. Συμεών Βενετσιάνος είναι από τα σημαντικά πρόσωπα που συνέβαλαν στην ιεραποστολική αναγέννηση της κατηχητικής δραστηριότητας της Μητροπόλεως Πειραιώς την περίοδο 1980-2000 και στην συνέχεια ακολούθησε μια λαμπρή πορεία ως κληρικός. Σημαντικοί σταθμοί στην ιερατική του πορεία είναι: Διευθυντής του Γραφείου Νεότητας της Μητροπόλεως Δημητριάδος,  Πρωτοσύγκελος της Μητροπόλεως Πειραιώς και σήμερα Διευθυντής Νεότητας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.

Το 1988 θα κυκλοφορήσει η ποιητική συλλογή του Γιώργου Λυκουρόπουλου με τίτλο: Τα ουσιώδη και τα μάταια, μια πρόταση ζωής σε 33 ποιήματα, ελπιδοφόρο ξεκίνημα για έναν νέο άνθρωπο που θα μπει δυναμικά στον χώρο των Γραμμάτων και του Πολιτισμού. Η ποιητική συλλογή θα κάνει ιδιαίτερη αίσθηση για την αμεσότητα και τα νοήματα της και θα αποσπάσει θετικές κριτικές στον απαιτητικό χώρο των λογοτεχνικών κύκλων της εποχής. Λίγο καιρό μετά την έκδοση της ποιητικής συλλογής ο Γιώργος Λυκουρόπουλος θα τιμηθεί από την Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Πειραιά και το βραβείο θα του το παραδώσει ο Πρόεδρος της, αείμνηστος Παναγιώτης Σαλπέας.

Ο Γιώργος Λυκουρόπουλος θα ακολουθήσει σπουδαία καριέρα στην αθλητική δημοσιογραφία, στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο αλλά και σε εφημερίδες, αρθρογραφώντας με συνέπεια και αξιοπιστία. Αθλητής και ο ίδιος έπαιξε πολλά χρόνια ποδόσφαιρο στον Αθλητικό Σύλλογο ΠΟΡΦΥΡΑ, αλλά και στην Εθνική Ενόπλων την περίοδο της στρατιωτικής του θητείας και αποτέλεσε για εμάς τους νεότερους παράδειγμα προς μίμηση. Από τα ιδρυτικά μέλη της εφημερίδας Πρωτοπόροι που αποτέλεσαν το πρώτο δημόσιο βήμα για να αναπτύξει το λογοτεχνικό και δημοσιογραφικό του ταλέντο, βρίσκουμε εκεί τα πρώτα σπουδαία δείγματα γραφής που θα προδιαγράψουν ένα λαμπρό μέλλον. Στο τεύχος 36 της εφημερίδας Πρωτοπόροι τον Ιανουάριο του 1982 υπάρχει ίσως το πρώτο δημόσιο κείμενο του Γιώργου Λυκουρόπουλου με τίτλο: Και η μοναξιά της πολυκατοικίας, ενώ το Μάιο του 1984 στην ίδια εφημερίδα είναι γραμμένο το ποίημα του με τίτλο: ο χαμένος παράδεισος. Ο Γιώργος Λυκουρόπουλος διακρίνετε για το ήθος του και για την σπάνια εσωτερική του υπομονή και ευγένεια.

Σε λίγες ημέρες κυκλοφορεί από της εκδόσεις Ωκεανός το πρώτο βιβλίο της Μαρίας Παναγοπούλου με τίτλο: Είδα τον εαυτό μου στα μάτια σου, βασισμένο σε μια αληθινή ιστορία την οποία πολύ γλαφυρά και παραστατικά μας την παρουσιάζει η συγγραφέας. Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου χαρακτηριστικά διαβάζουμε: Την βάπτισαν Μαρία. Όμως το όνομα της καρδιάς της ήταν άλλο: Μάικα. Μάικα, που στη γλώσσα των Πομάκων σημαίνει «μάνα». Όνομα που η ίδια το επέλεξε, θαρρείς από μια εσωτερική διαίσθηση… χωρίς να γνωρίζει πως λίγα χρόνια μετά, ο ίδιος ο Έρωτας θα της στερούσε το δικαίωμα να φέρει στον κόσμο δικά της παιδιά, αφήνοντάς την με την κοιλιά άδεια, την ψυχή κενή και μ’ ένα κουκλάκι, πιστό αντίγραφο μωρού, από αυτά που κάποιοι άνθρωποι συλλέγουν και ζουν μαζί τους σαν να είναι αληθινά, στην αγκαλιά της... Ο Νικήτας Ρενιέρης, ένας άνδρας ωραίος, ισχυρός, που μοιάζει να τα έχει όλα, από ένα τραγικό γύρισμα της ειμαρμένης χάνει σε μια στιγμή τα πάντα: τη νεογέννητη κόρη του, τη νόμιμη σύζυγό του, μα και τη γυναίκα που λάτρεψε όσο καμμία.... Οι άνεμοι της μοίρας θα υφάνουν στον ιστό τους το χθες και το σήμερα των ηρώων και θα τους φέρουν μπροστά στην αποκάλυψη ότι ευτυχία και δυστυχία είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Για το βιβλίο της η ίδια η συγγραφέας στον ιστότοπο της www.thisismarias.com θα μας εκμυστηρευτεί: «Τριάντα χρόνια πέρασαν από την ημέρα που άκουσα για πρώτη φορά την αληθινή ιστορία μιας γυναίκας που κατέστρεψε την ζωή της και τους γύρω της, παραδομένη στην λαχτάρα της να γίνει μάνα! Την μετέφερα περιληπτικά στο χαρτί (όπως κάνω από παιδί με κάθε τι που με εντυπωσιάζει, συλλέγοντας ανθρώπινες ιστορίες όπως άλλοι συλλέγουν κοχύλια) και την άφησα για μια δεκαετία κλεισμένη σε ένα συρτάρι, να κάνει παρέα με αμέτρητες άλλες ιστορίες. Ήταν πια 1997 (!), όταν ξεκίνησα να γράφω το "ΕΙΔΑ τον εαυτό μου στα μάτια σου". Έχοντας έμπνευση στο γράψιμο μόνο τις πρωινές ώρες, η απουσία του γιου μου στο προνήπιο σε συνδυασμό με το γεγονός ότι δεν εργαζόμουν, δημιουργούσαν το ιδανικό σκηνικό συγγραφής για εμένα. Κάπως έτσι, μέχρι να τελειώσει ο Κωνσταντίνος Νηπιαγωγείο, Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο, εγώ ολοκλήρωσα τρία βιβλία και άφησα μισοτελειωμένα άλλα δύο. Σκέψη όμως για έκδοσή τους, δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μου. Κάθε φορά που ο άντρας μου ή κάποιος καλός φίλος με πίεζαν να το τολμήσω, εγώ απλώς άλλαζα θέμα συζήτησης χωρίς να ξέρω ακριβώς τον λόγο. Νομίζω πως αισθανόμουν σαν τις γυναίκες που γεμίζουν δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο τους ζωγραφίζοντας, πλέκοντας ή κεντώντας, αλλά δεν διανοούνται ότι τα έργα τους θα πουληθούν σε κάποιο κατάστημα. Εγώ απλώς εκτόνωνα στο χαρτί και αργότερα στον υπολογιστή την ενέργειά μου... Ήταν το facebook ο καταλύτης που με οδήγησε να πάρω την μεγάλη απόφαση. Χωρίς όλους εσάς τους φίλους του διαδικτύου, τους παλιούς (που ξέρατε την μανία μου με το γράψιμο) αλλά και τους νεότερους (που δεν σας γνωρίζω κατ΄ ανάγκη προσωπικά αλλά επικοινωνώ μαζί σας ανταλλάσσοντας ιδέες και απόψεις), το ΕΙΔΑ τον εαυτό μου στα μάτια σου, θα παρέμενε για πάντα κλειδωμένο στο συρτάρι μου. Τα δικά σας μηνύματα ("σε διαβάζω καθημερινά, μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφεις"), τα σχόλιά σας ("γιατί δεν γράφεις σε 'ενα blog ή σε βιβλίο όλες αυτές τις ιστορίες;"), ήταν το "σπρώξιμο" που χρειαζόμουν για να βγω "στη σκηνή". Το αν θα με "αντέξει το σκοινί, θα φανεί στο χειροκρότημα"... Σε κάθε περίπτωση, σας ευχαριστώ από την ψυχή μου...

Η Μαρία Παναγοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά. Σπούδασε Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Το πραγματικό της επίθετο είναι Παναγοηλιοπούλου, αλλά όταν ξεκίνησε να εργάζεται στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ σε ηλικία 18 ετών, κατάλαβε ότι δεν είχε καμμία ελπίδα να κάνει καριέρα με ένα επώνυμο-σιδηρόδρομο και πήρε την απόφαση να το περικόψει. Υπολόγιζε όμως χωρίς τον... έρωτα. Ο γάμος και η γέννηση του γιού της έβαλαν τα σχέδιά της για καριέρα σε δεύτερη μοίρα αφού προτίμησε τον ρόλο της full time μαμάς, ξεδίνοντας μέσα από το (ερασιτεχνικό) γράψιμο. Μόλις ο γιός της μεγάλωσε, επέστρεψε στη δουλειά της επιλέγοντας το πιο μαγικό κομμάτι των Μέσων Ενημέρωσης, αυτό που βρίσκεται πίσω από τις κάμερες. Παράλληλα άρθρο-γραφεί στην εφημερίδα Κυριακάτικη και στο aixmi.gr ενώ διατηρεί το προσωπικό της site (thisimarias.com). Είναι παντρεμένη με τον δημοσιογράφο Κώστα Χαρδαβέλλα και μητέρα του Κωνσταντίνου Χαρδαβέλλα που είναι διαιτολόγος-διατροφολόγος. Σε προσωπικό επίπεδο η Μαρία είναι πάντα εκείνο το κορίτσι της γενιάς μας που μεγάλωσε στον Πειραιά-στον Άγιο Βασίλειο και περπάτησε στις ίδιες γειτονιές με εμάς κάνοντας όνειρα και σχέδια για έναν καλύτερο κόσμο. Και που σήμερα ευθύνεται για να διαβάσουμε και πάλι ένα μυθιστόρημα. Μέσα από το site της (thisimarias.com) το οποίο και παρακολουθώ ανελλιπώς, με συγκινεί όταν γράψει για  προσωπικές  ιστορίες, της οικογένειας της, του σχολείου μας, του Πειραιά. Με εντυπωσιάζει η σαφήνεια και η αμεσότητα της γραφής της. Η ειλικρίνεια και το θάρρος μιας ελεύθερης γνώμης που είναι δυσεύρετο είδος για την εποχή μας. Μια ελεύθερη φωνή που στηρίζει, αναγεννά και καλουπώνει την αλήθεια στα γερά θεμέλια της αγάπης που αναπνέει μόνο για τον άλλον.

 Όλα τα παραπάνω αγαπημένα πρόσωπα έγραψαν και γράφουν την δική τους ιστορία στο μετερίζι που έχουν  τοποθετήσει τον εαυτό τους να υπηρετεί. Με κοινές αλλά και παράλληλες αλήθειες προσπαθούν για έναν καλύτερο και δικαιότερο κόσμο. Και εσύ φίλε αναγνώστη αν σήμερα λίγο πριν το σούρουπο κατηφορίσεις προς την Πειραϊκή και σε εντυπωσιάσει για άλλη μια φορά το μπλε του ουρανού και το γαλάζιο γνώριμο της θάλασσας και αν "ξύπνησαν παλιά σου όνειρα που χρόνια είχαν κρυφτεί", κάπου σε κάποιο μέρος, κοντά ή μακριά σε μια άσπρη σελίδα η αλήθεια παίρνει μορφή από γνώριμα χέρια, από τα φωτεινά αυτά πρόσωπα που ξέρεις…

Κώστας Ζουρδός