Του Μακαριστού Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου
Στην ηλικία τον ογδόντα
ετών και ενώ εφησύχαζε στην Παιανία Αττικής, στις κατασκηνώσεις της Μητροπόλεως
Πειραιώς, ο Μακαριστός Μητροπολίτης Πειραιώς Καλλίνικος άρχισε να καταγράφει τις
μεγάλες στιγμές της ζωής του με τίτλο: «Αναμνήσεις». Μέσα από τον γλαφυρό του λόγο
γνωρίζουμε μια εποχή και μαθαίνουμε τους αγώνες και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε
για να πραγματοποιήσει το σπουδαίο του έργο!
Και ένα δεύτερο περιστατικό διασώσεως μου θέλω να καταγράψω. Ήταν το έτος 1943. Ξημέρωνε 2 Μαΐου, ημέρα της ανακομιδής των ιερών λειψάνων λειψάνων του αγίου Αθανασίου. Τα ξημερώματα χτυπούν την πόρτα του σπιτιού μου και μπαίνουν μέσα δυο Γερμανοί στρατιώτες. Παίρνουν βιαίως τον πατέρα μου και εμέ, δεν ενοχλούν καθόλου την μητέρα μου, τις αδελφές μου και τη γιαγιά μου. Μας οδηγούν στην κεντρική πλατεία του Βαρθολομιού, την λεγόμενη τότε Τρίφτη. Εκεί βλέπουμε πλήθος ανδρών και νέων, περίπου 1500 άνδρες και νέοι. Γύρω στην πλατεία είχαν στημένα μυδράλια και πολυβόλα με στραμμένες τις κάνες προς εμάς. Όπως μάθαμε, την νύχτα οι αντάρτες είχαν σκοτώσει πιο πέρα από το Βαρθολομιό κάποιους Γερμανούς στρατιώτες. Σε αντίποινα οι Γερμανοί, ετοιμάστηκαν να εκτελέσουν όλο τον ανδρικό πληθυσμό του Βαρθολομιού. Ήμεθα ετοιμοθάνατοι! Μας κράτησαν εκεί, στην πλατεία, μέχρι της δέκα το πρωί μέσα σε μια αγωνία και μια προσμονή θανάτου. Μετά μας άφησαν και γυρίσαμε στα σπίτια μας. Κάτι διαπραγματεύσεις μεσολάβησαν και γλυτώσαμε από την εκτέλεση. Έτσι είχαν εκτελέσει όλους τους άνδρες στα Καλάβρυτα. Δεν έμαθα ποτέ πως μετενόησαν και δεν μας εκτέλεσαν. Πρέπει όμως να σημειώσω ότι πολλές παρόμοιες περιπτώσεις στην Ηλεία τις είχε σώσει ο τότε αείμνηστος Μητροπολίτης Ηλείας Αντώνιος, ο οποίος πολλές φορές είχε επέμβει για να σώσει κρατούμενους και ετοιμοθάνατους από αντίποινα Γερμανών για κάποιες δολοφονίες Γερμανών από αντάρτες. Ο Ηλίας Αντώνιος ήταν αγαθή ψυχή. Εγώ από την παιδική ηλικία διασώζω πάρα πολύ καλές αναμνήσεις… Τα δύο αυτά περιστατικά αποτελούν αναμνήσεις στην ψυχή μου θαυμαστής επέμβασης του Θεού, του Σωτήρος μου. Τότε, 2 Μαΐου, μας έσωσε πραγματικά ο Θεός από βέβαιο θάνατο, από εκτέλεση που είχαν ετοιμάσει οι Γερμανοί το πρωί. Έχω πολλές θαυματουργικές επεμβάσεις διασώσεως μου από κινδύνους. «Το έλεος Σου καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου» (Ψαλ. κβ΄, 6).
Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου