Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου
Ο καινούργιος χρόνος είναι μια πολύτιμη ευκαιρία αυτοκριτικής με ειλικρίνεια ανασυντάξεως των πνευματικών δυνάμεων μας. Η απλή ανταλλαγή ευχών χωρίς ρεαλιστική αντιμετώπιση της ελλαδικής ορθόδοξης πραγματικότητος, καταντά ένα ανούσιο ευχολόγιο, που απλώς υπνωτίζει και δημιουργεί ενίοτε αυταπάτη. Η Ενωμένη Ευρώπη είναι πλέον μια πραγματικότης. Η Ελλάδα, σαν ισότιμο μέλος μετά από μαραθώνιες προσπάθειες, πρέπει να μην απογοητεύσει τους εταίρους της. Και ευθύνη για την αξιοπρεπή θέση μας μεταξύ των εταίρων της Κοινότητας βαρύνει τους ώμους όλων μας. Είμεθα η μοναδική χώρα μέσα στην Ενωμένη Ευρώπη, που έχουμε μια ιδιαιτερότητα πολύ σημαντική και πολύ σπουδαία. Την ιδιαιτερότητα αυτή μας την δημιουργεί κατεξοχήν η ορθόδοξη πίστη μας και κατά δεύτερο λόγο η μακραίωνη ελληνική παράδοση. Οι άλλοι εταίροι μας είναι πλουσιότεροι, έχουν αφθονότερα υλικά μέσα, έχουν ανεπτυγμένη τεχνολογία και ευρίσκονται σε πλεονεκτικότερη θέση. Εμείς είμεθα φτωχότεροι σε υλικά αγαθά, λόγω της κακομοιριάς μας, της υποτονικής εργατικότητας μας και του μη πλεονασμού της εντιμότητας μας. Κατώτεροι πνευματικά των άλλων δεν είμεθα. Μυαλό έχουμε, και εξυπνάδα διαθέτουμε. Εργατικότητα, πειθαρχία, μέθοδο και εντιμότητα δεν έχουμε.
Διαθέτουμε όμως έναν ανυπολογίστου αξίας θησαυρό. Θησαυρό τον οποίο δυστυχώς δεν έχουμε επαρκώς εκτιμήσει. Ο θησαυρός μας αυτός, που μας κάνει να υπερέχουμε θέση έναντι άλλων εταίρων μας στην Κοινότητα, είναι η Ορθοδοξία μας, είναι η ελληνορθόδοξη κληρονομιά μας, οι ελληνορθόδοξες παραδόσεις μας. Η ορθόδοξη πίστη μας είναι η αλήθεια του Χριστού κρυστάλλινη κα αδαμάντινη. Είναι η πίστη του Χριστού χωρίς παραποιήσεις, χωρίς εκκοσμικεύσεις, χωρίς παρεκκλίσεις, χωρίς προσθαφαιρέσεις. Η Ορθοδοξία μας είναι ο μεγάλος θησαυρός μας, γιατί είναι η γνήσια Εκκλησία του Χριστού και η ανόθευτη συνέχεια της πρώτης αποστολικής Εκκλησίας. Δυστυχώς όμως την ορθοδοξία μας δεν την ζούμε με γνησιότητα, δεν την βιώνουμε στην πράξη, ολοκληρωτικά και ακέραια. Την κατέχουμε σαν πίστη, αλλά δεν την κατέχουμε σαν πράξη και βίωμα. Έχουμε όμως αναμφισβήτητα σοβαράν την επίδραση της και εις τον τρόπον της ζωής μας παρ’ όλην την ασυνέπεια του βίου μας. Είμεθα λοιπόν ενώπιων του καινούργιου χρόνου. Και μάλιστα χρόνου ως σταθμού στην πορεία προς την Ενωμένη Ευρώπη. Εάν συνεχίσουμε την ανέμελη έως τώρα ζωή μας και την Ορθοδοξία μας θα εκθέσουμε στα μάτια των άλλων εταίρων μας και την ένδοξη μακραίωνα παράδοση μας. Είναι επιτακτική η ανάγκη να αφυπνιστούμε. Να δούμε με ρεαλιστικότητα την πραγματικότητα μας. Να τεθούμε όλοι, ανεξαιρέτως όλοι, Κλήρος και λαός, άρχοντες και αρχόμενοι, ενώπιον τω ευθυνών μας. Να δούμε με ειλικρίνεια τις ελλείψεις και παραλείψεις μας και να κάνουμε ανασύνταξη δυνάμεων.
Πρέπει επιτέλους να σοβαρευτούμε. Να σταματήσουν τα παχιά λόγια και ν’ αρχίσουν οι σωστές πράξεις. Να αφήσουμε τις θεωρίες και να δούμε κατάματα την πραγματικότητα. Είναι ντροπή, ο μόνος συμπαγής ορθόδοξος λαός της Ευρώπης να είναι επαίτης των άλλων. Είναι ντροπή να αδρανοποιούμε την μεγαλοφυΐα μας υποκύπτοντες σ’ ένα φτωχό ευδαιμονισμό και σε μια ανέμελη ξάπλα. Χρειάζεται να μάθουμε να δουλεύουμε πολύ. Πρέπει πάση θυσία να γίνουμε ειλικρινέστεροι και εντιμότεροι. Πρέπει η ορθόδοξη πίστη μας να γίνει στην ζωή μας βίωμα και καθημερινή πράξη. Δεν βλέπω άλλη δύναμη αφυπνίσεως μας και αναχαιτίσεως του κατήφορου που έχουμε πάρει, από την συνειδητοποίηση εντός μας της ορθοδόξου ιδιότητος μας. Η Ορθοδοξία μας δεν είναι μονάχα κανόνας ακρίβειας της σωστής πίστεως, αλλά και κανόνας ακρίβειας σωστής ζωής.
Η αρχή του χρόνου είναι ευκαιρία σοβαρών αποφάσεων. Από εμάς εξαρτάται η ανόρθωση μας, η εξυγίανση της κοινωνίας και η ευμάρεια μας – και υλική και πνευματική. Μυαλό έχουμε. Αρκεί να αποκτήσουμε και θέληση δυνατή. Πρέπει να αφήσουμε τους ανόητους πειραματισμούς με συστήματα και ιδεολογίες που στην πράξη απέτυχαν. Να αφήσουμε τις ασύδοτες αναρχικές ιδέες, την δήθεν ελευθερία, που στην πράξη είναι ασυδοσία και τυραννία και να γίνουμε όντως ελεύθεροι. Η ορθόδοξη χριστιανική πίστη μας και η μακραίωνα ένδοξη παράδοση μας είναι οι χειραγωγοί μας για ένα έτος καλύτερο από αυτό που πέρασε. Αυτό και εύχομαι με όλη την καρδιά σε όλους τους αγαπητούς αναγνώστες μας.
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία τον Ιανουάριο του 1992.
Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου