Του Μακαριστού
Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου
Γ! ΜΕΡΟΣ
Στην ηλικία τον
ογδόντα ετών και ενώ εφησύχαζε στην Παιανία Αττικής, στις Κατασκηνωτικές
εγκαταστάσεις της Μητροπόλεως Πειραιώς, ο Μακαριστός Μητροπολίτης Πειραιώς
Καλλίνικος άρχισε να καταγράφει τις μεγάλες στιγμές της ζωής του με τίτλο
αναμνήσεις. Μέσα από τον γλαφυρό του λόγο γνωρίζουμε μια εποχή και μαθαίνουμε
τους αγώνες και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε για να πραγματοποιήσει το
σπουδαίο του έργο!
"Γεννήθηκα και πέρασα τα πρώτα παιδικά χρόνια με άνεση
οικονομική. Πέρασα τα εφηβικά μου και τα πρώτα νεανικά χρόνια με την Κατοχή σε
στέρηση μεγάλη, αλλά αξιοπρεπή, χωρίς να είναι φανερά γνωστή στους γύρω.
Αντιμετώπισα δυσκολίες στη ζωή μου αφάνταστες. Η προστασία των ανηλίκων αδελφών
μου ήταν μέγα πρόβλημα. Η μητέρα μου ήταν συνεχώς άρρωστη. Δεν με βοήθησε
απολύτως κανένας συγγενής. Κόπιασα μόνος μου, εμόχθησα, έκλαψα, επόνεσα,
εργάστηκα με τιμιότητα. Στερήθηκα πολλές φορές των πάντων. Και όμως ο Θεός, το
επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά, μου έκανε θαύματα. Το σκέπτομαι τώρα στο γήρας
μου με συγκίνηση πολλή. Ευχαριστώ τον Κύριο, που με ηλέησε εμέ τον αμαρτωλό και
με ευλόγησε πλουσίως. Είδα εκ πείρας την δύναμη της προσευχής και δη σε στιγμές
ανάγκης. Παρ’ όλη την αναξιότητα μου, μόνο στον Θεό στηρίχθηκα. Αυτός έκανε το
θαύμα στη ζωή μου. Είμαι αμαρτωλός. Αλλά αγάπησα τον Κύριο από τα παιδικά μου
χρόνια με όλη την δύναμη της ψυχής μου. Υπήρξα με την Χάρη του Θεού ειλικρινής
σε όλη την ιεραποστολική και ιερατική και ποιμαντική διακονία μου, χωρίς να
αποβλέπω ποτέ σε εκκλησιαστικά αξιώματα. Με ανέβασε ο Θεός στο ύψος του
επισκοπικού αξιώματος, παρά την αναξιότητα μου. Όμως με ανέβασε με τρόπο
θαυμαστό, με το έλεος Του και τη φιλανθρωπία Του. Δεν επιδίωξα οικονομικά
οφέλη. Όταν πέθανε ο πατέρας μου και ήμουν είκοσι ετών, εγώ συνέχισα με θυσία
και κόπο το ιεραποστολικό έργο που από τα εφηβικά μου χρόνια είχα αρχίσει στο
Βαρθολομιό. Πολλοί συγγενείς μου επετέθησαν γιατί, όπως έλεγαν, με τρείς
ορφανές αδελφές και χήρα μητέρα συνέχισα την αφοσίωση μου στην Εκκλησία, σε
έργα ιεραποστολής, και δεν κοίταζα άλλα πράγματα. Με τη Χάρη του Θεού έμεινα σταθερός
και δεν άκουσα κανένα συγγενή. Ακολούθησα την πορεία μου και ο Θεός με
επροστάτευσε. Οι αδελφές μου καλοπαντρεύθηκαν και εγώ έφθασα εδώ, που το έλεος
του Θεού με ανέβασε. Θα ήθελα να κατακλείσω αυτή την παράγραφο των αναμνήσεων
μου με κάτι που είναι βίωμα μου. Εάν πονώ τον πτωχό, εάν έκανα στη ζωή μου και
ως Αρχιμανδρίτης και ως Μητροπολίτης έργο κοινωνικό και φιλανθρωπικό ευρύ και
με την Χάρη του Θεού αξιόλογο, εάν προσπαθώ να συμπαρίσταμαι όσον δύναμαι στα
προβλήματα των άλλων, το κάνω με όλη μου την καρδιά, διότι έχω πείρα των
στερήσεων, της φτώχειας, της θλίψεως της εγκαταλείψεως από ανθρώπων, των
δυσκολιών και των προβλημάτων της ζωής. Συμβούλευσα πολλές φορές στη ζωή μου
πονεμένους και θλιβομένους ανθρώπους να προσεύχονται πολύ, να ελπίζουν στον Θεό
και να στηρίζονται στον Θεό. Το έκανα και το κάνω από προσωπική εμπειρία. Είδα
την δύναμη της προσευχής στη ζωή μου. Έχω προσωπική εμπειρία της ελπίδος και
της πίστεως στον Θεό. Είδα τη θαυμαστή επέμβαση του Θεού και το διακηρύττω από
προσωπική εμπειρία και θα το λέγω έως ότου πεθάνω. Ο Θεός είναι μεγάλος
προστάτης. Ο Θεός είναι φιλόστοργος
πατέρας. Ο Θεός εισακούει των προσευχών μας. Στον Θεό στηριζόμεθα, στον Θεό να
εναποθέτουμε όλα μας τα προβλήματα. «Εαυτοίς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν
ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα». «Επικαλέσαι με εν ημέρα θλίψεως, και εξελούμαι
σε, και δοξάσεις με» (Ψαλμ. μθ΄,15). Να κάνουμε το ανθρωπίνως δυνατό με
τιμιότητα και ειλικρίνεια και να στηριζόμεθα στον Θεό και να προσευχόμεθα με
ζώσα πίστη πάντα στον θεό, χωρίς να απελπιζόμεθα. Και θα βλέπουμε πάντα
θαυμαστές επεμβάσεις της δεξιάς του Υψίστου στη ζωή μας".
Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου