Όσο πλησιάζαμε προς το τέλος της σχολικής χρονιάς, μικροί, σκεφτόμασταν της καλοκαιρινές μας διακοπές. Αίγινα, η δεύτερη πατρίδα. Το νησί της καταγωγής, των διακοπών, του καλοκαιριού. Τότε που μαζεύαμε τα ξυλάκια παγωτό για να δούμε ποιος έφαγε τα περισσότερα, που μετρούσαμε τα μπάνια για να μάθουμε ποιος έκανε τα περισσότερα, που μαζεύαμε τα καπάκια από τα αναψυκτικά για να παίξουμε στα πεζούλια "τσιγκάκια". Τότε που κάναμε μπάνιο στην Καβουρόπετρα αφού περπατούσαμε σε παρέες αρκετά χιλιόμετρα μέσα στο λιοπύρι χωρίς καπέλο και αντιηλιακό, χωρίς ξαπλώστρες και ομπρέλες. Τότε που τα μεσημέρια αναγκαστικά ξαπλώναμε για την "σιέστα" συντροφιά με το τραγούδι των τζιτζικιών. Στο Αιγινίτικο καλοκαίρι που κάναμε μπάνιο στις αυλές με το λάστιχο του ποτίσματος, που πίναμε νερό από τα πηγάδια, που κοιμόμασταν στρωματσάδα στις αυλές των σπιτιών κάτω από το φεγγαρόφωτο. Η πιο όμορφή στιγμή μιας καλοκαιρινής ημέρας ήταν όταν ο ήλιος έπεφτε και οι μεγαλύτεροι έβγαζαν τις καρέκλες στους δρόμους για τις ατέλειωτες συζητήσεις και εμείς οι νεότεροι ξεκινούσαμε το παιχνίδι. Κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα.. Αίγινα το νησί του Αγίου Νεκταρίου, του Καποδίστρια, του Καζαντζάκη. Ο παράδεισος των καλοκαιρινών μας ονείρων σε μια παιδικότητα που ζητούσε διέξοδο στην συντροφικότητα. Το καλοκαίρι πλησιάζει. Τι και αν πέρασαν τα χρόνια; Πάντα θα υπάρχει ο καλοκαιρινός σου προορισμός η δική σου Ιθάκη που θα σε περιμένει. Και είναι για μένα απέναντι από τον Πειραιά....ο δικός μου προορισμός, η ρίζα της οικογενειακής καταγωγής, ο τόπος των πρώτων ονείρων...η Αίγινα...
Κώστας Ζυορδός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου