Τον Αύγουστο του 1942 οι ποδοσφαιριστές της Ντιναμό Κιέβου σε ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι ρεζίλεψαν του Ναζί, στο περιβόητο "ματς του θανάτου". Ο Πάουλ Ραντόμσκι, αξιωματικός των Ναζί ανέλαβε να εξοντώσει τους ποδοσφαιριστές της Ντιναμό Κιέβου και λίγο μετά έγινε διοικητής στο Χαϊδάρι. Στα χέρια του στυγερού δολοφόνου Ραντόμσκι (ο οποίος αποτάχθηκε το ’44 όταν μεθυσμένος απείλησε να σκοτώσει την υποδιοικητή του…), το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Χαϊδαρίου έγινε συνώνυμο της φρίκης, του σαδισμού και του θανάτου. Στο Χαϊδάρι υπήρξε το Μπλόκ 15 το Νταχάου της Ελλάδας στο οποίο περισσότεροι από 20 χιλιάδες άνθρωποι φυλακίστηκαν εδώ την περίοδο της Κατοχής: Εβραίοι, τσιγγάνοι, πολιτικοί κρατούμενοι, κομμουνιστές σαν τους 200 που μεταφέρθηκαν στην Καισαριανή για να εκτελεστούν, τη φριχτή Πρωτομαγιά του 1944. Που δυστυχώς δεν μάθαμε για αυτό τίποτα στο σχολείο, γι' αυτό το κολαστήριο λίγα χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι μας την γειτονία μας την δουλειά μας. Και βέβαια το ονοματεπώνυμο: Ναπολέων Σουκατζίδης δεν μας λέει τίποτα.
Ο Ναπολέων Σουκατζίδης ήταν ανάμεσα στους 200 νεκρούς Ακροναυπλιώτες της Καισαριανής. Το Χαϊδάρι ήταν η τέταρτη φυλακή της ζωής του. Ήξερε γερμανικά και ανέλαβε χρέη διερμηνέα. Όταν το παλιοτόμαρο που εκτελούσε χρέη διοικητή, ένας Καρλ Φίσερ, τον είδε ανάμεσα στους μελλοθανάτους της Πρωτομαγιάς του '44, κόμπιασε. «Νάιν, όχι εσύ, γύρνα πίσω στη σειρά σου, θα πάρει κάποιος άλλος τη θέση σου στο φορτηγό». Ο Σουκατζίδης μπορούσε να γλιτώσει, αλλά αρνήθηκε το χαμόγελο της τύχης. Προτίμησε να δώσει τη ζωή του, παρά να καταδικάσει κάποιον άλλον. «Πατερούλη, πάω για εκτέλεση», έγραψε στο Τελευταίο Σημείωμα του. «Να ‘σαι περήφανος για το μονάκριβο γιο σου. Να αγαπάς και να λατρεύεις την κορούλα σου και την αδελφούλα μου. Γεια, γεια, πατερούλη».
Το Μπλοκ 15 ήταν η πτέρυγα των μελλοθανάτων, εκείνων που δεν θα ξανάβλεπαν το φως του ήλιου. Οι ιστορικοί υπολογίζουν ότι περίπου 2.000 άνθρωποι εκτελέστηκαν στο Χαϊδάρι, ανάμεσά τους και 25 γυναίκες. Αμέτρητοι άλλοι, ανάμεσά τους και όλοι οι Εβραίοι που φυλακίστηκαν στο στρατόπεδο, μεταφέρθηκαν με τα τρένα της φρίκης στο Άουσβιτς για να θανατωθούν στους θαλάμους αερίων. Ένα αιματοβαμμένο στρατόπεδο συγκέντρωσης των Ναζί, οκτώ χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας. Πόσοι το ξέρουν και πόσοι το έχουν επισκεφτεί; Ο Σουκατζίδης και άλλοι Έλληνες έδωσαν τη ζωή τους για αν μην αναβιώσει κάθε μορφής φασισμός. Για να μπορεί ο καθένας να ζει ελεύθερος και να απολαμβάνει τον ήλιο και ας είναι χριστιανός, εβραίος, μαύρος, ομοφυλόφιλος, γυναίκα, άνθρωπος χαρισματικών ικανοτήτων. Μπορεί η πρωτομαγιά να πέρασε αλλά δεν πρέπει να περάσει από το μυαλό μας η λησμονιά της ιστορίας και η αφέλεια μας να παραδώσουμε την ιστορική μνήμη στους κήρυκες του μίσους. Το αίμα του Σουκατζίδη που πότισε τα στενά της Καισαριανής, λίγα χιλιόμετρα από το σπίτι μας, ζητάει να μείνει ζωντανή η μνήμη μας και να μην σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε για την ελευθερία για έναν κόσμο που ο καθένας μπορεί ελεύθερος να αναπτύξει τη ζωή του και να στερεώσει τα όνειρά του...Για αυτόν τον Πατέρα που είμαστε και εμείς περήφανοι για τον γιό του...
Κώστας Ζουρδός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου