«…Θέλω να σας πω ποιος είμαι. Θέλω να με γνωρίσετε σωστά. Θέλω
να σας πω πως γεννήθηκα στη Κρήτη. Μεγάλωσα ξυπόλητο παιδί στις αμμουδιές της πατρίδας
μου, πως έβαζα στ’ αυτιά μου τα κοχύλια της θάλασσας να ακούσω τη βουή του
ωκεανού. Δεν ήξερα να αποζητώ την ομορφιά, μα η ομορφιά ξεδιπλωνόταν ολόγυρα
μου. Δεν ήξερα να αποζητώ την λεβεντιά. Μα η λεβεντιά με συνέπαιρνε μέσα από τις
ιστορίες του παππού μου. Αφήστε να παινέψω την πατρίδα μου. Το αξίζει!
«Έγινα ηθοποιός όπως θα μπορούσα να γίνω και σιδηρουργός. Ήθελα
να φοδιάσω όσες δυνάμεις κρύβουν τα μπράτσα μου και η ψυχή μου. Εκεί κάτω στην
Ελλάδα γίνεσαι εύκολα ηθοποιός. Σε καλούν τα εκατοντάδες θέατρα των αρχαίων
προγόνων μας. Στο θυμίζουν οι φίλοι σου. Παιδί είχα δύο φίλους τον έναν τον έλεγαν
Ορέστη, την άλλη Αντιγόνη. Στη χώρα μου υπάρχου χωριά που δεν ξέρουν τι είναι
ηλεκτρικό φως, ούτε καν λάμπα πετρελαίου που δεν είδαν ποτέ εφημερίδα ούτε
τροχοφόρο, ούτε πέτρινο σπίτι τρώνε μόνο μπομπότα και τυρί ή ξερό ψωμί και ψημένα
ψάρια στην πυροστιά. Ξυπνάνε το πρωί με τα πουλιά και κοιμούνται τα βράδια με
τα πρόβατα. Τον Καραγκιόζη όμως τον ξέρουν. Κι ο Καραγκιόζης στην πατρίδα μου είναι
ο πρώτος ηθοποιός κι ο πρώτος συγγραφέας. Να φτιάχνει – δεν ξέρει να γράψει –
δραματικές και κωμικές ιστορίες και τις παίζει ο ίδιος, ένας Αισχύλος του καιρού
μας…»
Απόσπασμα από την ομιλία του Μάνου Κατράκη στο Παρίσι τον Μάρτιο
του 1981, στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων «Manos Katrakis 50 ans de theatre».
Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου