Ο Μάνος Κατράκης και το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο

Το 1957 μετά από πολλούς αγώνες ιδρύεται το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο δημιουργώντας έναν νέο θεατρικό χώρο στο Πεδίο του Άρεως που για πολλά χρόνια, κατά τις θερινές περιόδους, στέγασε το ρεπερτόριο του. Το σημαντικότερο έργο του Ελληνικού Λαϊκού Θεάτρου ήταν η προαγωγή θεατρικών παραγωγών με χαρακτηριστικά γνωρίσματα την επιστροφή στις ρίζες του λαού μας. Ο Μάνος Κατράκης ήταν από τους πρωτεργάτες και τους δημιουργούς του Λαϊκού Θεάτρου.

Στα πρώτα 14 χρόνια της δραστηριότητας του παρουσίασε 27 ελληνικά έργα μεταξύ των οποίων: Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας, Ο Χριστός ξανασταυρώνεται, Ο Πατούχας, Η Γκόλφω, Το κορίτσι με το κορδελάκι, Καληνύχτα Μαργαρίτα Ο καπετάν Μιχάλης και πολλά άλλα. Το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο πραγματοποίησε και μεγάλες περιοδείες σε όλη την ελληνική επικράτεια καθώς και στην Κωνσταντινούπολη και Κύπρο με εναλλασσόμενο ρεπερτόριο που έφτανε και τα επτά έργα αλλά και με πολλούς ηθοποιούς. Το 1968 εξώστηκε βιαίως, από την χούντα, από τον φυσικό της χώρο το Πεδίο του Άρεως το οποίο δεν ανέκτησε ποτέ.

Μετά την πτώση της δικτατορίας επανιδρύθηκε και εγκαινίασε μια καινούργια περίοδο με το εμβληματικό έργο Χριστόφορος Κολόμβος του Νίκου Καζαντζάκη, που πρωτοπαρουσιάστηκε το 1977-1978 στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολωμού. Την ίδια χρονιά ο Μάνος Κατράκης επιχειρεί να δημιουργήσει το Μικρό Λαϊκό Θέατρο με την φιλοδοξία να αποτελέσει την πειραματική σκηνή του Ελληνικού Λαϊκού Θεάτρου. Το 1983-1984 το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο παρουσιάζει το έργο του Νικόλα Μαντσάρι με τίτλο Ταμπού το οποίο έμελε να είναι και η τελευταία παράσταση στη μακρόχρονη πορεία του.

*Στην πρώτη φωτογραφία: 1956, Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο Πεδίο του Άρεως με το έργο Ο Χριστός ξανασταυρώνεται του Νίκου Καζαντζάκη. Η Δεύτερη φωτογραφία: από την παράσταση του 1961, με τίτλο Ο Πατούχας στο θέατρο του Πεδίου του Άρεως και, Στην Τρίτη φωτογραφία: είναι από το τελευταίο έργο του Ελληνικού Λαϊκού Θεάτρου, το 1984, με τίτλο Ταμπού. Οι φωτογραφίες είναι από το αρχείο του Μάνου Κατράκη της Δημοτικής Πινακοθήκης Πειραιά. 

Κώστας Ζουρδός