Καθημερινά σύμβολα η ζωή…

 

Ζούμε σε μια κοινωνία με αχαλίνωτη πίστη στο τίποτα. Ο εργασιακός μας περίγυρος έχει προ πολλού πάψει να χαμογελά. Έγνοια, δουλειά, νεύρα, συναγωνισμός, λόγια και χαρτιά για δύναμη χωρίς καρδιά χωρίς αλήθεια. Ποια κίνηση, ποια λέξη πιο βλέμμα μπορεί να με φέρει κοντά τους; Καθημερινό κυνηγητό για το λίγο ακόμα, για την επιβίωση μέσα στην μιζέρια. Κοινωνικός παραλογισμός, πολιτική φλυαρία, πνευματικός κόσμος σε διαθεσιμότητα. Αυτό δεν είναι το σήμερα; Μέσα σε αυτό το σήμερα πάει η δύναμη μου, πάει η βούληση μου. Κάθε μέρα είμαι πιο κακόμοιρος πιο αδιάφορος. Ένας ζωντανός νεκρός με συνείδηση που σπαρταρά ακόμα από περηφάνια, με ποιο τρόπο να δεχθώ το σήμερα; Το μεγάλο μου πιστεύω ο Θεός τρεμοσβήνει. Αυτόν δεν θέλω να τον χάσω. Δεν ξέρω πως θα τον ξαναζωντανέψω μέσα μου. Όταν γεννιέται ο άνθρωπος μια μάνα τον αγκαλιάζει με λαχτάρα. Όταν τελειώνει μόνο ο Θεός. Ξαφνικά στην στροφή του δρόμου ένας ζητιάνος αγκαλιά με έναν σκύλο. Αυτός ο άνθρωπος με την ακαλαίσθητη εμφάνιση δημιούργησε μέσα μου, ξανάχτισε με προσοχή την ερειπωμένη ανθρωπιά μου. Μεταξύ αποτυχημένου και επιτυχημένου η διαφορά μια σύμπτωση. Καθημερινά σύμβολα η ζωή…

Κώστας Ζουρδός, θεολόγος