Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου
Ο εαυτός μας είναι ο μεγαλύτερος εχθρός μας για μια γνήσια
πνευματική ζωή. Μας απατά τόσο εύκολα! Γι’ αυτό και η Αγία Γραφή μας διδάσκει:
«Πρόσεχε σεαυτώ μη γένηται ρήμα κρυπτόν εν τη καρδιά σου ανόμημα» (9Δευτερονόμιον,
ιε, 9), που σημαίνει πρόσεχε πάνω στον εαυτό σου, επαγρύπνει στα βάθη της καρδιάς
σου, επιτηρεί τον εσωτερικό σου κόσμο, μήπως κάποιο κρυφό ανόμημα κρύβεται εντός
σου. Στις παροιμίες διαβάζουμε στην ίδια περίπου προτροπή: «πάσα φυλακή τήρει
σην καρδίαν» (κεφ. Δ΄ στιχ, 23). Ο Απόστολος Παύλος στην Β΄ προς Τιμόθεον
επιστολή του, τονίζει την ανάγκη της συνεχούς νήψεως και επαγρυπνήσεως: «συ δε
νήφε εν πάσι» (κεφ. Δ΄ στιχ, 5). Και ο Απόστολος Πέτρος στην Α΄ Καθολική
επιστολή του, με πολλή ζωντάνια και βαθύτητα μας υπογραμμίζει την αναγκαιότητα της
νήψεως και λέγει: «Διό αναζωσάμενοι τας οσφύας της διανοίας υμών, νήφοντες τελείως
ελπίσατε επί την φερομένην υμίν χάριν εν αποκαλύψει Ιησού Χριστού» (κεφ. Α΄
στιχ, 13), που σημαίνει αφού λοιπόν, τόσες μεγάλες και υψηλές ευεργεσίες μας χάρισε
ο Θεός, γι’ αυτό περιμαζεύσατε τις διάνοιες σας και συγκεντρώσατε τις σκέψεις σας,
ελευθερώνοντας των εσωτερικό σας άνθρωπο από καθετί που τον εμποδίζει να υπηρετεί
το Θεό και εγκρατευόμενοι σε όλα, ελπίσατε, άνευ ελαχίστου δισταγμού, ότι θα λάβετε
την Χάριν και της Σωτηρίας, την οποία σας φέρνει ο Ιησούς Χριστός κατά την ημέρα
της Δευτέρας Παρουσίας Του.Και όλοι οι Πατέρες της Εκκλησίας, έχοντες σαν βάση
το χωρίον αυτό του Αποστόλου Πέτρου, μας μιλούν πως η νήψις, η εγρήγορσις και η
προσευχή μας δίδουν την Χάριν του Αγίου Πνεύματος και αποκαλύπτουν στην ψυχή μας
τον μεγάλο θησαυρό μας, τον Ιησούν, που χωρίς νήψιν και προσευχή παραμένει πολλές
φορές κρυμμένος.
Στην ίδια επιστολή του ο Απόστολος Πέτρος προστάζει όλους μας λέγοντας μας: «σωφρονήσατε ουν και νήψατε εις προσευχάς». Ο Κύριος για να μας δώσει την δυνατότητα να κατανοήσουμε την μεγάλη αναγκαιότητα της εγρηγόρσεως, την νήψεως και της προσευχής, μας δίδαξε ολόκληρη Παραβολή, την περίφημη Παραβολή των Δέκα παρθένων. Οι πέντε παρθένες αγρυπνούσαν και μπήκαν στον νυμφώνα με τον νυμφίο «ήλθεν ο νυμφίος και αι έτοιμοι εισήλθαν μετ’ αυτού εις τους γάμους» (Ματ. κε΄ 10). Τις άλλες πέντε τις πήρε ο ύπνος της αμέλειας και αποκλείσθηκαν από τους γάμους. Αναφερόμενος στην παραβολή των δέκα παρθένων ο Όσιος Μάρκος ο Ασκητής, στη Φιλοκαλία, μας λέγει: «Οι μωρές Παρθένες την με εξωτερική παρθενία εφύλαξαν. Δεν κατηγορήθηκαν καθόλου γι’ αυτό το πράγμα, αλλά και λάδι είχαν για λίγη ώρα μέσα στα δοχεία τους, δηλαδή μετείχαν σε κάποιες αρετές και εξωτερικά κατορθώματα και μερικά χαρίσματα, γι’ αυτό και οι λαμπάδες τους μέχρι τινός άναβαν. Μα δεν προνόησαν για την αμέλεια και έτσι δεν τον εγνώρισαν με ακρίβεια. Αντίθετα, οι σκέψεις τους εφθείροντο από τις αντικειμενικές ενέργειες, δεχόμενες με τη συγκατάθεση τους τους λογισμούς και δελεαζόμενες κρυφά και ηττώμενες από τον κάκιστο φθόνο, την μισόκαλη ζήλεια, την έριδα, την φιλονικία, το μίσος, την οργή, την πικρία, την κενοδοξία, την ανθρωπαρέσκεια, την αυταρέσκεια, τη φιλαργυρία, την ακηδία, την σαρκική επιθυμία, που εργάζεται στους λογισμούς, την ηδυπάθεια, την απιστία, την αφοβία, την δειλία, την λύπη, ην αντιλογία, την χαύνωση, τον ύπνο, την οίηση, την δικαίωση, την έπαρση, την αλαζονεία, την απληστία, την ασωτία, την πλεονεξία, την απελπισία, που είναι χειρότερη από όλα, και τις λεπτές ενέργειες της κακίας…«στερήθηκαν την χαρά του νυμφίου και απεκλείσθηκαν από τον νυμφώνα». Αφού λοιπόν σκεπτόμεθα και διακρίνουμε και δοκιμάζουμε αυτά ας γνωρίζουμε και ας καταλάβουμε σε ποια πράγματα είμαστε.
Απόσπασμα από το άρθρο Νήψις και προσευχή, που δημοσιεύτηκε
στο περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία τον Απρίλιο του 1997
Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου