«Να δώσουμε το μήνυμα το ορθόδοξο της αλήθειας. Το μήνυμα που σώζει…»

 

Η αντιφώνηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου στην χειροτονία του π. Μεθόδιου Κρητικού στις 9 Μαρτίου 1987

Παιδί μου Μεθόδιε, δεν είναι απλή σύμπτωση η χειροτονία σου κατά την σημερινή ημέρα. Επέλεξα την ημέρα αυτή που η Εκκλησία μας  εορτάζει τον θρίαμβο και την νίκη εναντίον της πλάνης και των αιρέσεων και την επικράτηση της κρυστάλλινης ορθοδόξου αλήθειας. Επέλεξα την ημέρα αυτή σαν ημέρα χειροτονίας σου εις πρεσβύτερον για να σου είναι μια συνεχής υπόμνησης το μαρτύριο και οι αγώνες και το αίμα των αγωνιστών της ορθοδόξου πίστεως. Για να ενθυμήσαι πάντοτε όλους εκείνους οι οποίοι αψηφώντες κινδύνους αγωνίστηκαν δια μέσου των αιώνων δια να διαφυλάξουν αυτόν τον θησαυρό της αχράντου Ορθοδοξίας μας, τον οποίο εμείς απολαμβάνουμε. Επέλεξα την ημέρα αυτή για να ενθυμήσαι πάντοτε τις θυσίες των, το μαρτύριο των και τους αγώνες των, την πλήρη και απόλυτη αφοσίωση των εις τον Χριστό και την Εκκλησία του. Η Εκκλησία μας γιορτάζει σήμερον αυτόν τον θρίαμβο Της και όλοι πανηγυρίζουμε και χαίρεται η καρδιά μας. Όμως γεννούνται μέσα μας και ερωτήματα. Ερωτήματα που πρέπει να απασχολούν κάθε σοβαρό κληρικό και κάθε σοβαρό και νουνεχή ορθόδοξο λαϊκό πιστό. Δεν πρέπει να αρκούμαστε στις δάφνες του παρελθόντος, ούτε να επαναπαυόμεθα στον θρίαμβο και στις νίκες τω πατέρων μας. Ούτε ακόμα και να μας επαναπαύει το ότι μας διεφύλαξαν και μας παρέδωσαν αυτόν τον μέγα θησαυρόν της κρυστάλλινης ορθοδόξου αληθείας.

Πρέπει να μας κατέχει η ανάγκη της ζώσης σημερινής παρουσίας της Ορθοδοξίας μέσα στον κόσμο. Πρέπει τις καρδιές μας να διακατέχει ανησυχία για το ορθόδοξο παρόν. Γιατί είναι πικρή πραγματικότητα ότι το ορθόδοξο παρόν, όσον εξαρτάται από εμάς τους ανθρώπους, δεν είναι αντάξιο του ορθόδοξου παρελθόντος. Είναι πολλά τα σκιερά εκείνα σημεία τα οποία πολλές φορές σκιάζουν τον ορίζοντα της Ορθοδοξίας σήμερα. Πρέπει να είμεθα ειλικρινείς, πρέπει να έχουμε την δυνατότητα της αυτοκριτικής, πρέπει να μην έχουμε τον εγωισμόν  εκ των κατορθωμάτων του παρελθόντος, αλλά την ταπείνωση και την δυνατότητα να βλέπουμε τις ελλείψεις του παρόντος. Και τις ελλείψεις αυτές τις δημιουργούμε πολλές φορές εμείς οι ορθόδοξοι κληρικοί και λαϊκοί. Γιατί οι έξωθεν εχθροί είναι λιγότερο επικίνδυνοι. Οι εσωτερικοί εχθροί της Εκκλησίας πάντοτε ήσαν οι πιο επικίνδυνοι και οι πιο επαίσχυντοι. Πρέπει λοιπόν να μας απασχολεί, κλήρον και λαόν, το σημερινό ορθόδοξο παρόν. Έχουμε σημεία χαράς, έχουμε σημεία ευφροσύνης. Αλλά και αρκετά σημεία δακρύων, συντριβής, ταπεινώσεως και μετάνοιας. Η ορθοδοξία μέσα στον σημερινό κόσμο τον αφηνιασμένο, τον παραπαίοντα, δίνει εκείνο το δυναμικό παρόν που έπρεπε να δίνει; Είναι ο φάρος που πρέπει να ακτινοβολεί πάντα την αλήθεια που σώζει; Η ανθρωπότης έχει χάσει τον προσανατολισμό της. η Ορθοδοξία, ως η Εκκλησία του Χριστού που διαφύλαξε αλώβητων την αλήθεια, κάνει το καθήκον της; Και εμείς οι εκπροσωπούντες την Εκκλησία είμεθα το άλας το αλιστικόν και το φως του κόσμου; Είμεθα εκείνοι οι οποίοι θα ακτινοβολήσουμε το γνήσιο πνεύμα της αλήθεια του Χριστού που σώζει, ανορθώνει, εξημερώνει, εκπολιτίζει, εξευγενίζει, εξανθρωπίζει τον άνθρωπο και ομορφαίνει και θεραπεύει την κοινωνία; Με απασχολεί πολύ αυτή η σκέψις, γι’ αυτό παιδί μου θέλω κι εσέ να απασχολεί. Γνωρίζω τους πόθους σου, αυτούς που εξέθεσες προ ολίγου, και τα μύχια της ψυχής σου, όπως επίσης και τη φλόγα της καρδιάς σου.

Η αγωνία του παρόντος με διακατέχει σαν Επίσκοπο της τοπικής Εκκλησίας πολυάνθρωπου. Αυτή η αγωνία θέλω να διακατέχει όλους τους κληρικούς μου και εσένα παιδί μου που εντός ολίγου προστίθεσαι στη χορεία των ιερέων και ιδιαιτέρως των στελεχών της Ιεράς Μητροπόλεως μας. Διότι δεν θα υπηρετείς ως απλός εφημέριος αλλά ως διδάσκαλος και ως Ιεραπόστολος και ως Ιεροκήρυκας της Μητροπόλεως. Ιερέας με Ιεραποστολική δυνατότητα, με ευρύ ποίμνιο, με μεγάλη την αποστολή, με ψυχές πολλές που πρέπει να τις στηρίξεις, να τις ενδυναμώσεις, να τις παρηγορείς, να τις οδηγείς εις τον δρόμο της αλήθειας. Προσεύχομαι από τα βάθη της ψυχής μου και επικαλούμαι τας προσευχάς και των παρευρισκομένων ιερέων και διακόνων μας, και του λαού μας ολοκλήρου, ώστε ο Θεός να ενισχύει και να σε ενδυναμώνει. Με την όλη σου βιωτή και με την όλη σου δραστηριότητα, να είσαι μια ζώσα και δυνατή ορθόδοξη παρουσία. Να συντελείς σε ένα ορθόδοξο παρόν. Να ενώσεις πλήρως τις δυνάμεις σου, με τις δυνάμεις των άλλων κληρικών της Μητροπόλεως μας και τις πτωχές δυνάμεις τις δικές μου. Ώστε όλοι μαζί ενωμένοι «εν ενί πνεύματι και μια καρδία» να αγωνιστούμε για το λαό μας. Να αγωνιστούμε για την ευρύτερη Ελλαδική κοινωνία. Να αγωνιστούμε, θα έλεγα, για την ανθρωπότητα ολόκληρη. Να δώσουμε το μήνυμα το ορθόδοξο, το μήνυμα της αλήθειας. Το μήνυμα που σώζει. Το μήνυμα που καθιστά τον άνθρωπο ευτυχή. Το μήνυμα που δίνει την δυνατότητα στον άνθρωπο να ενωθεί με τον Θεόν και να επιτύχει τον προορισμό του.

Προχώρα λοιπόν παιδί μου. Οι προσευχές όλων μας θα σε συνοδεύσουν και η αγάπη κι η στοργή μας θα σε παρακολουθεί. «Ενδυναμού εν Κυρίω και εν τω κράτει της ισχύος Αυτού». Ο Κύριος προπορεύεται σου. να λες πάντα «λάλει Κύριε και ο δούλος σου ακούει». Έσο πάντα ταπεινός, υπάκουος, ζηλωτής, θερμουργός, ανιδιοτελής, αφιλάργυρος, αγνός, πλήρως και τελείως αφοσιωμένος εις την Εκκλησία. Και η χάρις του Παναγίου Πνεύματος, θα σε αξιώσει ώστε να πληροφορήσεις καλώς την ιεράν διακονίαν σου, να δοξάσεις το πανάγιο όνομα Του, και να ανακουφίσεις όλους μας και ιδιαιτέρως εμέ τον Επίσκοπο σου και να με βοηθείς ώστε να λιγοστεύει η αγωνία μου, για να ενισχύεται η πτωχή προσπάθεια μου για τον ευαγγελισμό και τη σωτηρία του λαού που ο Θεός μας ενεπιστεύθη.

Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα Πειραϊκή Εκκλησία τον Απρίλιο του 1987

Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός