Να αρχίζεις από το σπασμένο σταμνί….

Όταν ένας νέος άνθρωπος αποφασίζει μετά από ώριμη σκέψη να ακολουθήσει τον δύσκολο δρόμο της Ιεροσύνης με βαθιά αισθήματα αλληλεγγύης και θυσίας προς τον πονεμένο συνάνθρωπο, ή σκέψη μας, οι ευχές μας, και οι προσευχές μας είναι μαζί του. Και η χαρά μας είναι μεγάλη γιατί μπορεί εκείνος μέσα από τον αγώνα του να ανοίξει τον δρόμο της σωτήριας για τους ανθρώπους που θα βρεθούν στην ποιμαντική του ευθύνη. Ο π. Χαράλαμπος είναι καρπός της Ιερατικής οικογένειας του π. Πρόδρομου και της Πρεσβυτέρας Μαρίας που με κόπο και θυσίες έστησαν μια ευλογημένη οικογένεια με δύο βαθύτατα για μένα συστατικά που πάντα με συγκλονίζουν. Την αγάπη στον Θεό και την ελευθερία απέναντι  στον συνάνθρωπο που πάντα καθρεπτίζει το Θεό. Ο π. Πρόδρομου και η Πρεσβυτέρα Μαρία δεν προέρχονται από μια εύκολη ζωή. Δεν μεγάλωσαν σε ένα περιβάλλον που τους τα είχε όλα έτοιμα και αυτοί έπρεπε απλά να απλώσουν το χέρι και να διαλέξουν τον καρπό και αν τους κούραζε η επιλογή τους να πήγαιναν σε κάτι άλλο, σε κάτι διαφορετικό. Μεγάλωσαν από αγωνιστές γονείς που τους έμαθαν πως η ζωή κερδίζετε με αγώνα, με κόπους και με θυσίες.

Με αυτά τα ζωντανά παραδείγματα ανέτρεψαν την ζωή τους για να την κερδίσουν και έφτιαξαν μια Ιερατική οικογένεια που μέρα με την ημέρα έβαζαν και ένα δύσκολο λιθαράκι για την ευτυχία της. Καρπός αυτής της οικογένειας είναι σήμερα ο γιος τους π. Χαράλαμπος ( και ασφαλώς και η κόρη τους Πηνελόπη) που μπαίνει στον στίβο της θυσίας που είναι η Ιεροσύνη. Δεν χρειάζεται από εμένα νουθεσίες και συμβουλές. Δεν μπορώ να τις δώσω, δεν μου αρέσει ο ρόλος του συμβουλάτορα. Εξάλλου αυτές τις ημέρες θα ακούσει πολλές. Θα πάω στην επόμενη μέρα. Αυτό έχει σημασία. Σε λίγο οι ευχές, οι χαρές και τα χαμόγελα θα σταματήσουν. Και θα έρθει η πραγματικότητα που πολλές φορές είναι σκληρή. Ο βίος του κληρικού ( αυτό το ξέρει καλά ) έχει πολλές απογοητεύσεις. Από ένα αρτηριοσκληρωτικό Διοικητικό σύστημα, από αδερφούς που δεν καταλαβαίνουν την νεανική ορμή, από το αδιάφορό ποίμνιο, από μια αρνητική κοινωνία που περιμένει την παραμικρή ευκαιρία για λιθοβολισμό. Πολλές φορές π. Χαράλαμπε θα δώσεις την ψυχή σου και εκείνοι θα την συντρίψουν στις μυλόπετρες του εγωισμού. Μην απελπίζεσαι. Να είσαι πάντα ο Κηρυναίος για τους ανθρώπους, αυτός που θα τους κρατάει το σταυρό του μαρτυρίου. Μην κλαίς για το σταμνί που έσπασε και έχυσε το νερό που μαζευόταν με κόπο. Να αρχινάς από το σπασμένο σταμνί, με πίστη και θέληση και ο Θεός θα το φέρει γεμάτο. Και κάτι για εμάς, για όλους εμάς. Η στάση ενός πιστού δεν περιορίζετε μόνο στο να φωνάζει άξιος σε μια χειροτονία. Το να είναι πρώτος στην χαρά και φυγάς στην δυσκολία. Πρέπει να σταθείς δίπλα σε αυτόν τον νέο κληρικό, στον αγώνα του, στην αγωνία του στην προσπάθεια του. Και να είσαι πάντα το χέρι που θα τον παρακινεί, θα τον παρηγορεί, θα τον σηκώνει. Δεν πρέπει να είμαστε το χέρι που σηκώνει τον λίθο αλλά το χέρι που σηκώνει το σταυρό και που ξεκινάμε όλοι μαζί από το σπασμένο σταμνί, με πίστη και δάκρυα και με την ελπίδα, π. Χαράλαμπε, ότι από τα συντρίμμια μόνο είναι δυνατόν να ανοίξεις με τα χέρια σου την οδό διαφυγής που οδηγεί τους ανθρώπους στην σωτηρία…

Κώστας Ζουρδός

* Θα ήταν ψέμα να κρύψω και για όσους με ξέρουν άσκοπο, την χαρά που νιώθω από το γεγονός ότι, η Ιερατική σταδιοδρομία του π. Χαράλαμπου ξεκινάει από την ενορία μας, του Αγίου Βασιλείου Πειραιά. Ελπίζω στο πρόσωπο του να συγκεντρωθούν όλα τα χαρίσματα των αξιόλογων κληρικών που διακόνησαν και διακονούν σε αυτόν τον Ναό και να εκπληρώσει τα οράματα τους για μια ενορία κοινωνία της Βασιλείας του Θεού.