Γράφει: Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Από τις μέρες δόξας του Τζορτζ Μπεστ, είχε να ζήσει κάποιος παίκτης τις σκηνές υστερίας που συνόδευαν κάθε εμφάνισή του. Συχνά πυκνά όλοι ξεχνούσαν πως εκτός από ωραίο παλικάρι ήταν και καλός ποδοσφαιριστής. Με σπάνια ικανότητα στις σέντρες, που έβαζε τα πόδια του στη φωτιά και δεν φοβόταν, με εκτελέσεις φάουλ μισό γκολ. Όμως για να γίνει εθνικός ήρωας χρειάστηκε να περάσει μέσα από την κόλαση. Έγινε πρώτα στόχος όταν αποβλήθηκε στο Μουντιάλ του 1998, για μία ανόητη κίνηση την οποία ο Αργεντινός Σιμεόνε εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο, και στοχοποιήθηκε για την ήττα που ακολούθησε. Για να αλλάξει την εικόνα του κοινού που τον αποδοκίμαζε σε κάθε ματς για μήνες, χρειάστηκε να ξεπεράσει τον εαυτό του!
Τη χρονιά που η Γιουνάιτεντ έκανε την απόλυτη ανατροπή κόντρα στη Μπάγερν συμπληρώνοντας το τελευταίο παζλ ενός απίστευτου τρεμπλ, τότε κάποιοι άρχισαν να αντιλαμβάνονται πως δεν ήταν μόνο πόθος των γυναικών και gay icon, ούτε μόνο ένα πολυφωτογραφημένο πρόσωπο! Ο Μπέκαμ διέθετε μπόλικο ταλέντο, αλλά και αρχηγικές ικανότητες τις οποίες έβγαζε όλο και πιο πολύ, ιδίως στην εθνική Αγγλίας. Ένα σαββατιάτικο απόγευμα του Οκτωβρίου του 2001, στο «Ολντ Τράφορντ», με την εθνική μας ομάδα να προηγείται με 2-1 των «λιονταριών» και να τους στερεί την απευθείας πρόκριση στο Μουντιάλ, ο Μπέκαμ που κάλυπτε κάθε σπιθαμή του χορταριού αρνούμενος να αποδεχτεί την ήττα, στο τελευταίο λεπτό του ματς με ένα καταπληκτικό φάουλ ισοφάρισε. Σε μία στιγμή, όλο εκείνο το… ποτάμι μίσους έγινε απέραντος θαυμασμός. Λίγους μήνες αργότερα, όταν οι θεοί του ποδοσφαίρου λες και ήθελαν να κάνουν πλάκα στους θνητούς, διάλεγαν ξανά την Αργεντινή ως αντίπαλο της Αγγλίας στο Σαπόρο. Εκεί θα έσβηνε και τον προσωπικό του εφιάλτη, σκοράροντας με πέναλτι το μοναδικό γκολ του ματς.
Ο Μπέκαμ είναι αξιοθαύμαστος γιατί δεν κρύφτηκε ποτέ. Ούτε καν αποποιήθηκε των ευθυνών του. Έγινε με την εθνική ομάδα ο μόνος Άγγλος που σκόραρε σε τρία διαφορετικά Μουντιάλ, φόρεσε τη φανέλα της 115 φορές -πιο πολλές από οποιονδήποτε πλην του Πίτερ Σίλτον- και πήρε τίτλους σε τέσσερις διαφορετικές χώρες!
Όσοι προπονητές δούλεψαν μαζί του έχουν να λένε για την υποδειγματική συμπεριφορά του. Ο Σερ Αλεξ τον διαμόρφωσε και είναι αυτός στον οποίο χρωστά πολλά ο Μπέκαμ. Όμως, ο ιδιαίτερα δύστροπος Φάμπιο Καπέλο είναι αυτός που αναγκάστηκε να υποκλιθεί στην ποιότητά του όταν στη Ρεάλ, από εκεί που δεν τον υπολόγιζε αναγκάστηκε να τον ξανακάνει βασικό (και μάλιστα σαν αμυντικό χαφ) για να πάρει τον τίτλο! Ως επιστέγασμα ο Ιταλός όταν ανέλαβε την εθνική Αγγλίας τον κάλεσε ξανά και θα τον έπαιρνε μαζί και στο Μουντιάλ του 2010 αν δεν τραυματιζόταν! Παρόλα αυτά ο Μπέκαμ ακολούθησε την ομάδα κανονικά σαν μέλος της αποστολής στη Νότιο Αφρική για να «μυρίζει» τα αποδυτήρια και να είναι δίπλα στους συμπαίκτες του!
Ο Αντσελότι τόσο στη Μίλαν όπως και στην Παρί Σεν Ζερμέν τον άφηνε στον πάγκο. Ο ίδιος δεν γκρίνιαξε στιγμή, αποδεχόμενος το ρόλο του αναπληρωματικού ως φυσιολογικό μέρος στη ζωή ενός επαγγελματία! Ακόμη και ως τρίτη αλλαγή μπήκε μία φορά στο τέλος για ελάχιστα λεπτά και έβγαζε το ίδιο πάθος με την αρχή της καριέρας του!
Ο μόνος άνθρωπος στο ποδόσφαιρο που υπέγραψε συμβόλαιο αξίας ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων όταν μετακινήθηκε το 2008 στο Λος Αντζελες, εδώ και χρόνια δεν αγωνιζόταν για τα χρήματα. Ότι του αντιστοιχούσε για την παρουσία του στο Παρίσι τα δώρισε σε ίδρυμα και το μετάλλιο πρωταθλητή που πήρε στο Σαμπιονά, γα τον ίδιο ήταν τόσο σημαντικό όσο και το πρώτο του με τη Γιουνάιτεντ! Γιατί ο Μπέκαμ αγαπούσε παράφορα το να παίζει μπάλα. Χρειάζεται να είσαι πολύ ισχυρός χαρακτήρας για να πηγαίνεις κόντρα στο ρεύμα και ο Μπέκαμ δίχασε συχνά έχοντας πολλούς που τον λάτρεψαν και αρκετούς που τον μίσησαν. Ελάχιστοι, όμως, μπορούν να διαφωνήσουν πως με τόσους πειρασμούς στο δρόμο του, εύκολα θα μπορούσε όπως κάποτε ο Μπεστ, να παρασυρθεί και να μην έχει μυαλό για μπάλα. Ο Αρσέν Βενγκέρ , όταν ο Μπέκαμ για τρεις εβδομάδες προπονήθηκε με την Άρσεναλ για να διατηρήσει τη φόρμα του μετά τα Χριστούγεννα, δεν δίστασε να δηλώσει πως έμεινε άφωνος από τη προσήλωση που έδειχνε στην εκτέλεση κάθε άσκησης. Και πως οι νεαροί παίκτες στην Άρσεναλ, έβλεπαν και δεν πίστευαν πως ο Μπέκαμ ερχόταν μισή ώρα πριν από όλους και έφευγε τελευταίος, αφού πρώτα έκανε έξτρα είκοσι λεπτά ατομική προπόνηση! Αυτά δεν τα κάνει όποιος έχει λυμένο το πρόβλημα της ζωής του, για πέντε γενιές παρά μόνο κάποιος που αγαπά το ποδόσφαιρο! Το ερώτημα του γκάλοπ στο διαδίκτυο, μόλις ανακοίνωσε πως εγκαταλείπει ήταν εύκολα παραπλανητικό: ο Μπέκαμ ήταν μεγάλος ποδοσφαιριστής, ή celebrity;
Η απάντηση κανονικά είναι «και τα δύο». Celebrity είναι και, μάλιστα, από τα μεγαλύτερα στον κόσμο. Άλλωστε, δεν θυμάμαι κάποιον που σταματώντας τη μπάλα θα βγάζει περισσότερα από την εποχή που αγωνιζόταν! Μόνο ένα από τα καινούργια συμβόλαια που έκλεισε πρόσφατα, θα του αποφέρει 300 εκατομμύρια λίρες! Από την άλλη ως ποδοσφαιριστής φυσικά και ήταν καλός, αλλιώς δεν κάνεις τη καριέρα που έκανε αυτός, με τίτλους παντού! Όμως, ήταν ο καλύτερος ποδοσφαιριστής που έβγαλε το νησί; Με την ψυχρή έννοια του όρου, όχι! Ο Μπέκαμ, και το ξέρει άλλωστε, δεν ήταν Τζορτζ Μπέστ. Ούτε Μπόμπι Τσάρλτον, ούτε Τζίμι Γκριβς, ούτε Ντένις Λόου, ούτε Στάνλει Μάθιους. Φυσικά δεν ήταν ποτέ Κένι Νταλγκλίς, ούτε Ιαν Ρας. Αν υπήρχε, όμως, δυνατότητα να μετρήσουμε την αγάπη για το ποδόσφαιρο και την απόλυτη προσήλωση στο στόχο, ο Μπέκαμ θα ήταν το νούμερο ένα με διαφορά!
http://www.aixmi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου