Το όνειρο του μισοκοιμισμένου…

του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου.

Θόλωσαν τα μάτια, πάγωσε το βλέμμα, ράγισε η καρδιά. Τι να γράψεις, τι να ψελλίσεις, τι να πεις, μπροστά στην είδηση και στις φωτογραφίες που δείχνουν μικρά παιδιά να κατηχούνται ποιος ξέρει σε τι, από την χρυσή αυγή. Ξέρω τα επιχειρήματα είναι σαν να τα ακούω. Η χρυσή αυγή είναι κόμμα νόμιμα εκλεγμένο και τα παιδιά πήγαν κατόπιν εγκρίσεως των γονιών τους. Δεν θα ασχοληθώ με την χρυσή αυγή, ας κάνει τη δουλειά της όπως εκείνη ξέρει. Έχω όμως μερικές απορίες. Αυτοί οι γονείς που πήγαν τα παιδιά τους για μάθημα στην χρυσή αυγή, δεν ήταν αυτοί  που πρωτοστάτησαν την δεκαετία του ’80 για την κατάργηση της μαθητικής ποδιάς που τους έκανε μαθητικά στρατιωτάκια; Και τώρα δέχονται τα παιδιά τους να φορούν τα μαύρα της μισαλλοδοξίας; Δεν ήταν εκείνοι που αντιδρούσαν στην καταπιεστικοί συμπεριφορά των γονέων τους και τώρα ως γονείς περιφέρουν τα παιδιά τους σε χώρους που δηλητηριάζουν την ψυχή τους; Δεν ήταν εκείνοι που ήθελαν να σπάσουν κάθε περιορισμό και να δοθούν στην ελευθερία και τώρα μπολιάζουν τα παιδιά τους με τον φανατισμό και  τη βία; Πως αλλάξαμε ξαφνικά; Τι μας έχει συμβεί; Δεν πρόκειται να σας κουράσω. Η οργή είναι ένα συναίσθημα που δεν υποφέρω πάνω μου μα τώρα το ευγνωμονώ γιατί με αποτρέπει από το να γράψω πολλά. Οι απαντήσεις είναι απλές. Έχουμε διαλύσει την δημόσια παιδεία και έχουμε καταστρέψει τις οικογενειακές αξίες. Σχολεία παρατημένα στο φιλότιμο ( ευτυχώς ακόμα αρκετών ) των εκπαιδευτικών και στις ορέξεις άσχετών και καιροσκόπων υπουργών, που πασχίζουν για την επόμενη μέρα ,την δική τους μέρα. Οικογένειες διαλυμένες στο βωμό της ατομικής καλοπέρασης του καθενός. Παιδιά παρατημένα στα πλοκάμια του ιντερνέτ και της κοινωνικής δικτύωσης. Πως θα ξεφύγουμε από αυτών των σύγχρονο γενιτσαρισμό; Ποιος θα φωνάξει; Αλήθεια που είναι η επίσημη Εκκλησία θεσμικά και Συνοδικά να καταδικάσει αυτά τα φαινόμενα; Γιατί δεν το κάνει;  Όταν το τέρας δεν σε τρομάζει, πρόσεχε γιατί αρχίζεις και του μοιάζεις. Τέλειωσαν οι δικαιολογίες και τα κρυφά παιχνίδια. Ήρθε η ώρα να μετρηθούμε με την ιστορία μας και την αλήθεια. Να βγούμε στους δρόμους και να σώσουμε ότι ακόμα σώζεται.


 Δεν χωρούν πια δικαιολογίες και δεν ήξερα. Σε ποιους μπορεί πνευματικά να στηριχθεί σήμερα ο νεοέλληνας; Στην εκκλησία και στους πνευματικούς ανθρώπους αυτού του τόπου. Οι πνευματικοί άνθρωποι αυτού του τόπου εκτός μερικών εξαιρέσεων βρίσκονται σε βαθειά, ανεξήγητη κατάσταση σιωπής. Από εδώ και πέρα είναι δικιά τους η ευθύνη για την αποδόμηση της ψυχής του Έλληνα. Εμείς οι υπόλοιποι βρισκόμαστε μέσα στο όνειρο του μισοκοιμισμένου, προσμένοντας ένα χέρι να μας βγάλει από τον βούρκο που και μόνοι μας ρίξαμε την ψυχή μας, τη μοίρα μας και την ιστορία. Μέχρι να ξυπνήσουμε, αν ξυπνήσουμε τέτοιους και χειρότερους εφιάλτες θα βλέπουμε.  Εφιάλτες που όμως θα τους κοιτάμε με τα μάτια ανοικτά.  Ανήμποροι να αντιδράσουμε από τα δεσμά του καναπέ της τηλεόρασης και της ακατάσχετης πολιτικής φλυαρίας του τίποτα. Έχουμε παραδοθεί σε καιρούς διανοητικής αγκύλωσης και διαφθοράς των ιδεών των αξιών και της αλήθειας. Η ιστορία στάθηκε για τον έλληνα ο μεγάλος δάσκαλος, αυτή τον αφύπνισε, του έκανε συνειδητό ότι δεν ήταν πάντοτε ραγιάς. Γιατί έχουμε δώσει την ιστορία μας να την γράψουν ξανά ,δεξιά και αριστερά, σε ομάδες με κινδυνώδη βηματισμό; Μια ιστορία και μια κοινωνία που πάνε να στήσουν οι στρατιές των μισογραμματισμένων. Υπάρχουν  ακόμα κάποιοι που αντιστέκονται που παραμένουν ακόμα αλώβητοι από τις προπαγάνδες, τις ξενόφερτες ιδεολογίες, από τις δημοσιογραφικές παραπλανήσεις, από τον διανοουμενίστικο τυχοδιωκτισμό ,την ψυχική μνησικακία, το κύκλωμα των απολιθωμένων λόγων. Άνθρωποι που αρνούνται την εθνολογία και κοινωνιολογία της δεκάρας και τη φτηνή και άοσμη σκέψη και ρητορεία των συμφερόντων. Βρισκόμαστε σε μια κοινωνία που πια δεν εκφράζει αξίες αλλά επιθυμίες, όχι ιδανικά αλλά πάθη, όχι ευγένεια αλλά μίσος. Μια κοινωνία που  λειτουργεί όχι με το σύστημα των δημοκρατικών διαδικασιών, αλλά με τη δύναμη των κοινωνικών εκβιασμών. Χαλασμένα τα μυαλά των πολλών από την ψευδολογία και την πολιτική συνθηματολογία, μηρυκάζουν έτοιμες φράσεις προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσουν τη ζωή, ενώ ο λόγος έχει γίνει επιπόλαια, τοξινωμένα λόγια μίσους, διχασμού και κατάπτωσης. Η κοινωνία μας ζει σε κρίση. Όχι μόνο οικονομική αλλά πνευματική. Αποσυντίθεται, γιατί δεν εκφράζει, δεν ζει τις αξίες που γεννούν πολιτισμό, που συντηρούν τον πολιτισμό, αλλά το μίσος το ψέμα τον φανατισμό και την δολοφονία της ιστορίας. Οι έλληνες που ήταν κάποτε το αλάτι της γης φαίνεται πως έχουν μωρανθεί. Σε αυτή τη μωρία, βαρεία έχουν ευθύνη η ανεύθυνη πολιτικολογία, η σιωπηλή εκκλησία, τα μέσα ευρείας δημοσιότητας και το ατελέσφορο των πνευματικών τους ηγετών. Και ακόμα πιο βαθειά, η ελαττωματική  και σε πολλές περιπτώσεις ανύπαρκτη παιδεία. Μια παιδεία που όμως με τίποτα δεν μπορεί να την αντικαταστήσει κανένας κομματικός μηχανισμός που στήνει ιστορία κατά την ιδεολογία και τα συμφέροντα του. Πριν κλείσω το κείμενο και μια που ανέφερα για ιστορία, άκουσα πως η χρυσή αυγή θα παραδώσει στα μέλη της μαθήματα ιστορίας. Όταν τα μαθήματα αυτά φτάσουν στην σφαγή των Καλαβρύτων θα ήθελα κατ εξαίρεση εγώ και φαντάζομαι και αρκετοί να τα παρακολουθήσουμε με ενδιαφέρον. Οι καιροί ξεγεννούν απανωτά προβλήματα. Σε τέτοια αμήχανη εποχή, το έργο του πνεύματος δεν μπορεί παρά να είναι, από τη φύση του, δυσχερές, έργο θυσιών και στερήσεων. Σε τούτη τη σκοτεινή ερημιά, υπάρχουν ακόμα εστίες που ανάβουν ψηλή πνευματική φωτιά, που μας θερμαίνει και μας φωτίζει. Η απόκριση του πνεύματος της αγάπης και της ελευθερίας σε εκείνους που εκφράζουν τη δουλεία την αθλιότητα και το μίσος του κόσμου σήμερα, πρέπει να είναι περήφανη και δυναμική