Πότε, Θεέ μου;

 ΙΩΣΗΦ ΑΓΑΠΗΤΟΣ

Πότε θα λέω στην κάθε ανάσα μου: Δόξα σοι, Κύριε;

Πότε θα χαίρομαι στον κάθε χτύπο της καρδιάς μου και θα λέω από τα βάθη της: Σε ευχαριστώ Θεέ μου; Πότε όταν σκέπτομαι θα σε σκέπτομαι, Κύριε, και θα σε μεγαλύνω για το υπερπολύτιμο δώρο του νου; Πότε όταν μιλώ θα σε ευγνωμονώ για το μεγαλειώδες χάρισμα του λόγου; Πότε όταν θα ανοίγω τα μάτια μου και θα βλέπω τα θαυμάσια έργα σου θα αναφωνώ: Ως εμεγαλύνθη τα έργα Σου, Κύριε; Πότε, κάθε που θα τρώγω τον επιούσιο θα λέω: Σε ευχαριστώ Πατέρα μου;

Πότε θα χαίρομαι τα δυο μου χέρια με τα δέκα δάκτυλα, τούτα τα τέλεια εργαλεία της ψυχής μου, και θα θυμάμαι και θα καταφιλώ την πάνσθενη δεξιά Σου; πότε όταν βλέπω παιδιά θα ομολογώ συγκινημένος ότι «δια σου του Θεού εκτησάμην ανθρώπους»; Πότε όταν θα διαβάζω την Αγία Γραφή θα την χαίρομαι σαν ένα προσωπικό γράμμα του μεγάλου Θεού – Πατέρα μου σε μένα; Πότε όταν αναλογίζομαι τη σταυρική θυσία του Κυρίου Ιησού Χριστού θα μένω εκστατικός για το ασύλληπτο μέγεθος της αγάπης Του…

Πότε…Πότε…Πότε…χίλια πότε για την πάνσοφη, πανάγαθη και παντοδύναμη πρόνοια Σου, Κύριε Θεέ Ιησού Χριστέ και Άγιο Πνεύμα, για να ζω ευτυχισμένα;

Πότε, Θεέ μου;

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία τον Φεβρουάριο του 1997

Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός