Κύριε Βρούτση να δώσουμε παστίλιες για την ανεργία του άλλου;

 

Γράφει: Στέλλα Παπαμιχαήλ

Νομίζω ότι πρέπει να το παραδεχθούμε.. Σε αυτή τη χώρα οι υπουργοί μας βλέπουν πάντα το ποτήρι «μισογεμάτο», ποτέ «μισο-άδειο»… Γιατί, πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί η αισιοδοξία που εκφράζει κάθε φορά ο Γιάννης Στουρνάρας, μετά τα κρίσιμα ραντεβού του με την τρόικα ότι «υπάρχει σημαντική πρόοδος», «οι εκκρεμότητες κλείνουν» και πως « οι διαπραγματεύσεις βρίσκονται σε καλό στάδιο», αν και κάθε φορά περνάμε το ίδιο ψυχόδραμα μέχρι την εκταμίευση της επόμενης δόσης;
Για τις καθυστερήσεις, αλλά και τις υποχωρήσεις που γίνονται από ελληνικής πλευράς « κεκλεισμένων των θυρών», σπάνια μαθαίνουμε από επίσημα χείλη, συνήθως δεν το καταλαβαίνουμε με μια ξαφνική υπουργική απόφαση, μια πράξη νομοθετικού περιεχομένου που έρχεται σε άσχετο νομοσχέδιο και αφορά ένα νέο χαράτσι ή τη συνέχιση ενός προηγούμενου με άλλο επικοινωνιακό περιτύλιγμα ( βλέπε την περίπτωση του ΕΕΤΗΔΕ σε άλλο αρτικόλεκτο, που δεν το κάνει και πολύ λιγότερο επαχθές).


Στο «κλαμπ των αισιόδοξων» προσχώρησε εσχάτως και ο υπουργός Εργασίας, Γιάννης Βρούτσης, ο οποίος μιλώντας στη Βουλή, διέκρινε σημάδια αποκλιμάκωσης της ανεργίας για τον μήνα Μάρτιο, καθώς -όπως εξήγησε- το ισοζύγιο απασχόλησης είναι θετικό για τον συγκεκριμένο μήνα, με βάση τα μέχρι στιγμής διαθέσιμα στοιχεία, που στηρίζονται στο νεότευκτο ηλεκτρονικό σύστημα παρακολούθησης της μισθωτής εργασίας στην Ελλάδα (ω ναι αποκτήσαμε και τέτοιο!). Όπως είπε ο υπουργός, έγιναν 22.856 απολύσεις και 37.826 προσλήψεις.
Όταν έγραφα την είδηση για τις ανάγκες του ραδιοφώνου, στο οποίο εργάζομαι, με έπιασε κάτι σαν νευρικό γέλιο… Πριν από λίγες μέρες είχα μάθει για την απόλυση ενός πολύ κοντινού μου ανθρώπου, που ήρθε να προστεθεί σε έναν ατελείωτο κατάλογο από φίλους και γνωστούς που έχουν μείνει χωρίς δουλειά, κυρίως τον τελευταίο χρόνο. Ήταν σαν τραγική ειρωνεία: η φίλη μου, που έχασε τη δουλειά της τον Μάρτιο, ήταν μια από τις 22.856 απολύσεις που είχε αναφέρει από το βήμα της βουλής ο υπουργός και είχε γίνει είδηση και μάλιστα με θετική χροιά, αφού αυτός ο αριθμός ερχόταν σε αντίστιξη με τον μεγαλύτερο αριθμό προσλήψεων για τον συγκεκριμένο μήνα. Αν και δεν ανακοινώθηκαν τα ποιοτικά στοιχεία που αφορούν τις συγκεκριμένες προσλήψεις, φήμες λένε ότι, 4 στις 10 υπολογίζεται ότι θα είναι μερικής απασχόλησης…
Στο σημείο που βρισκόμαστε ακόμη και αυτό μπορεί να είναι μια χαραμάδα ελπίδας για όσους το βλέπουμε απέξω, έχοντας ακόμη τη δουλίτσα μας… Πώς μπορείς, όμως, να απομονώνεις ένα τέτοιο στοιχείο στο σύνολο μιας πραγματικότητας που λέει ότι εδώ και λίγους μήνες η Ελλάδα έχει σπάσει το κοντέρ και έχει ξεπεράσει σε αριθμό ανέργων ακόμη και την μέχρι πρότινος πρωταθλήτρια Ισπανία; Με τα πλέον επίσημα στοιχεία, βέβαια, αυτά της Eurostat…..
Αντιλαμβάνομαι ότι ειδικά όταν εκτελείς τα καθήκοντα του υπουργού Εργασίας σε μια χώρα που βρίσκεται σε παρατεταμένη κρίση θέλεις να «πιαστείς» από κάτι, έστω και μικρό, που να παραπέμπει σε θετική αναφορά για να συνεχίσεις… Το συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο στην παρούσα συγκυρία είναι από τα πιο δύσκολα, με τις εργασιακές σχέσεις να έχουν ακρωτηριαστεί από εποχής ακόμη Λούκας Κατσέλη…
Την αισιοδοξία έχουν ανάγκη και οι άνεργοι και οι εργαζόμενοι… Μπορείς, όμως, κ. Βρούτση να «μεταγγίσεις» αισιοδοξία στους ανθρώπους παραθέτοντας απλούς αριθμούς που δεν βγάζουν και νόημα όταν κοιτάξεις την « μεγάλη εικόνα»; Απαλύνεις, αλήθεια, τον πόνο του άλλου όταν του μιλάς με στοιχεία που αναφέρονται στο δέντρο και χάνουν το δάσος; Δίνεις ελπίδα στο νέο με τα πολλά ή τα λιγότερο πολλά πτυχία που ετοιμάζεται να βγει στην αγορά εργασίας, όταν εκείνος ξέρει ότι η ανεργία στους κάτω των 25 έχει πιάσει ταβάνι στο 80%;
Ή μήπως ήρθε η ώρα κ. Βρούτση να κυκλοφορήσουμε παστίλιες για την ανεργία του άλλου;;

Πηγή:  www.aixmi.gr/