Του Μαρκιανού Πρωτονοταρίου, για το Amen.gr
Με αυτό το κείμενο, θα τελειώσω την τριλογία της ενότητας αυτής! Σκέφθηκα πολύ πριν προχωρήσω, αλλά κάποιος πρέπει να μιλήσει! Κάποιος πρέπει να πει, πως φθάσαμε σε ένα σημείο να διερωτώμεθα ποια πλέον είναι η αποστολή των Ιερέων; Οι Ιερείς μας, οι Έλληνες διάκονοι του λαού του Θεού, που στέκουν στο πλευρό των στεναζόντων Ελλήνων, πονούν χωρίς να μπορούν να εκφράσουν τον πόνο τους…. Στέκουν σιωπηλοί μπροστά στο δίλημμα: Θα υπακούσω στον Δεσπότη και θα συνεχίσω, ή θα εναντιωθώ και θα υποφέρω; Σε μια Εκκλησία που επαγγέλλεται την ελευθερία του προσώπου, οι Ιερείς Της, σιωπούν αγόγγυστα διότι η δαμόκλειος σπάθη της Αρχιερατικής εξουσίας τους φιμώνει…
Πριν μιλήσω για τους δύστυχους Πρεσβυτέρους, δέξου μιαν σκέψη μου μικρή για τους Επισκόπους! Υπάρχουν Επίσκοποι που στέκουν Πατέρες στα παιδιά τους, άγγελοι αληθινοί της Λυχνίας που η Εκκλησία τους έθεσε! Επίσκοποι που οι καρδιές τους πονούν, όταν οι Ιερείς τους πονούν! Επίσκοποι που η παρουσία τους εμπνέει τους Ιερείς, στην υψηλή τους διακονία, Του Θεού και του λαού του Θεού! Επίσκοποι που κέρδισαν τις καρδιές κλήρου και λαού της Επαρχίας τους. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας τους; Δεν έπαψαν ποτέ να νιώθουν και οι ίδιοι Πρεσβύτεροι! Δεν άφησαν την δύναμη της εξουσίας να τους αμβλύνει την καθαρότητα της σκέψης τους! Ζουν για την Εκκλησία και όχι από την Εκκλησία! Υποκλινόμενος, λοιπόν, ενώπιον αυτών των αδελφών μου στο Ιερό Θυσιαστήριο, θα συνεχίσω με εκείνους, τους λίγους αχυρανθρώπους που το όραμα, η έμπνευση, η Ιδέα, έγινε αποκατάσταση!
Ζητάς, Επίσκοπε, ζητάς την ψυχή των Ιερέων σου! Ως πότε; Ποιος σου είπε πως ο Ιερέας του Θεού, είναι φοροεισπράκτορας; Ποιός σου είπε πως σε μια κατακερματισμένη κοινωνία, απέναντι σε έναν λαό που πεινά, εσύ, μπορείς να ζητάς από τις ενορίες σου να σου δίνουν; Σκέφθηκες ποτέ Δεσπότη, πως για να μπορείς να περνάς εσύ καλά, κάποιοι υποφέρουν; Δεν βλέπεις; Δεν ακούς τι γίνεται πέρα από το σκοτεινό σου γραφείο; Δεν βλέπεις πως αντί να στεκόμαστε μπροστά από τα γεγονότα, είμαστε θεατές, πίσω από αυτά; Παύσε να Θεομαχείς, γιατί αυτό κάνεις ! Ταλαιπωρώντας τους Ιερείς σου, αυτό κάνεις!
Εσύ, που αν στερηθείς την Αρχιερατική σου εξουσία πεθαίνεις! Γιατί; Γιατί, αν δεν την έχεις, ποιος από τους δυναστευόμενους θα σου δώσει σημασία; Μακάρι να μπορούσες να ακούσεις την φωνή των Ιερέων σου! Μακάρι να μπορούσες να αφουγκρασθείς τους στεναγμούς τους… Όσο εσύ ζητάς να σου δώσουν, τόσο περισσότερο μικραίνεις απέναντι τους! Και όταν η Ιερά Σύνοδος, σου πρότεινε να μην προβείς σε συγκεκριμένη δισκοφορία διότι οι καιροί ου μενετοί, εσύ την αγνόησες αδελφέ μου…
Κρίμα! Κρίμα γιατί , όλα αυτά αποπροσανατολίζουν! Αποφάσισε επιτέλους τι ζητάς από τους Ιερείς σου: Να είναι, πρότυπα ζωής για τον λαό τους; Να τον διακονούν με αυτοθυσία; Να εργάζονται για την Αγία Εκκλησία ή για εσένα;
Αδελφέ Επίσκοπε! Σεβαστέ Πατέρα! Πάνω από όλους μας, είναι ο Θεός! Και ο ίδιος έδειξε, με τον δικό Του τρόπο, πως ένα πράγμα δεν ανέχεται στην Εκκλησία Του! Την υποκρισία της φιλαργυρίας! Γιατί υποκρισία; Γιατί εσύ ζητάς συνέχεια, όταν όλοι πιστεύουν στην αφιλαργυρία σου…. Και εκείνοι κάνουν λάθος και εσύ!
Δες την πραγματικότητα. Κοίτα γύρω σου τον κόσμο που αλλάζει συνεχώς! Ενέπνευσε με το δικό σου παράδειγμα… Πάψε να ζεις σε μια καρέκλα ενός γραφείου του δικού σου μικρόκοσμου που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Και αν δεν μπορείς να κάνεις ούτε αυτό, άσε τους αδελφούς σου να το πράξουν… Κάποιος, κάπου κάποτε, θα καταφέρει να κάνει αυτό, που σήμερα μοιάζει αδύνατο: Να αλλάξει τον τρόπο σκέψης! Μόνο να θυμάσαι και συ, αυτό που καμιά μέρα δεν ξεχνώ: μια ψυχή θα παραδώσει ο καθένας μας στον Ουράνιο Κριτή!
Αδελφέ μου! Μην σκεφθείς πως το πρόβλημα αφορά έναν τόπο… Δεν είναι θέμα τοπικό! Και εγώ να πάψω να γράφω, η δική σου συνείδηση θα πάψει να λειτουργεί; Είναι αδιανόητο, ο Παπάς μας, εκτός από τα δικά του προβλήματα που έχει να επιλύσει - και πίστεψε με είναι πολλά αυτά, είτε έχει οικογένεια είτε όχι, θυμήσου πως κάποτε και συ ήσουν παπάς - να έχει και εσένα να τον πνίγεις… Εσένα, που τον αξιολογείς ανάλογα με την υπακοή που σου δείχνει….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου