«Πάμε για εκλογές λοιπόν;», ήταν η τελευταία ερώτησή μου χθες σε άμεσο συνεργάτη του Α. Σαμαρά. «Μάλλον», η μονολεκτική του απάντηση. Οίηση, αίσθηση παντοδυναμίας, δυσανεξία προς τα ελάχιστα «όχι» που έχουν υψώσει η δύο κυβερνητικοί εταίροι ή κάτι χειρότερο; Το «χειρότερο» αποδίδει την πρωθυπουργική ανησυχία ότι οι ιδιωτικοποιήσεις καρκινοβατούν, οι απολύσεις το φθινόπωρο θα επιφέρουν κοινωνικές εντάσεις, που ως τώρα είχαν αποφευχθεί, πως κάποια στιγμή η χώρα θα αναγκαστεί να βγει στις αγορές με επιτόκιο που θα είναι απαγορευτικό, οπότε θα είναι αναγκασμένη να προσφύγει σε νέο μνημόνιο.
Το σίγουρο πάντως είναι πως η ΝΔ έβαλε ρότα, πρόσω ολοταχώς για εκλογές (Χθες κυκλοφορούσε και ημερομηνία). Έτσι ερμηνεύεται η άτεγκτη στάση του πρωθυπουργού στο θέμα ΕΡΤ, παρ' όλο που οι δύο εταίροι αρνήθηκαν μεν το κλείσιμό της, συναίνεσαν δε στην εν λειτουργία αναδιοργάνωσή της. (Υπάρχει βέβαια και μια άλλη, πιο...ψυχολογική ανάγνωση, η οποία εστιάζει στα προσωπικά χαρακτηριστικά του κ. Σαμαρά. Την επικαλούνται όσοι κάνουν αναδρομή στην πολιτική του ιστορία και τις κατά καιρούς ρηξικέλευθες κινήσεις του...)
Καθ’ όλη τη διάρκεια της κυβερνητικής θητείας, τόσο από το Μαξίμου, όσο και από την Κ.Ο της ΝΔ, εκπέμπονταν κύματα δυσθυμίας για τις δειλές αντιρρήσεις που άρθρωναν ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, προκειμένου να κρατήσουν τα προσχήματα και την επαφή με το εκλογικό τους ακροατήριο. Η ΝΔ το θεωρούσε περίπου ως υποχρέωσή τους να τη στηρίζουν αναφανδόν και αδιακρίτως σε όποια επιλογή της. Και καλά το ΠΑΣΟΚ! Ηταν αυτό που μας έβαλε στο μνημόνιο, οπότε θα μπορούσε κάποιος να του καταλογίσει ηθική υποχρέωση συμμετοχής σε μια μνημονιακή κυβέρνηση. Η ΔΗΜΑΡ δεν είχε κάποια τέτοια δέσμευση. Η μόνη δέσμευση απέρρεε από την ιδεολογία της περί «κυβερνώσας Αριστεράς», συν τη διαπίστωση ότι θα ήταν καταστροφή για τη χώρα η τρίτη προσφυγή σε εκλογές (σ.σ. ο κ. Τσίπρας για όσους δεν θέλουν να θυμούνται, τους παρότρυνε μετά τις τελευταίες εκλογές «κάντε γρήγορα κυβέρνηση»).
Κατά τη διάρκεια της κυβερνητικής θητείας ωστόσο, διαταράχτηκαν οι ενδοκυβερνητικές ισορροπίες: Ο Σαμαράς και η ΝΔ πιστώνονταν κάθε επιτυχία (σ.σ. όχι και σπουδαία πράγματα δηλαδή, αφού διαιωνίζεται η δημοσκοπική ισορροπία τρόμου με τον ΣΥΡΙΖΑ), οι δε εταίροι επωμίζονταν το βάρος της διακυβέρνησης και των επιπτώσεών της και σταδιακά εξαερώνονταν. Πολύ φυσικό αφού το κυβερνητικό έργο ήταν σε δυσαρμονία με τα κοινωνικά τους ακροατήρια.
Η παράταιρη κυβερνητική σύμπραξη ουσιαστικά έχει φτάσει σε πλήρες αδιέξοδο. Υπάρχουν δύο κόσμοι σε (κατ)αναγκαστική συμβίωση. Η αναγκαστική αποδοχή των μνημονιακών μέτρων, δε σημαίνει ταύτιση πολιτικής φιλοσοφίας. Να θυμίσω ότι στην κυβέρνηση Παπαδήμου προέκυψαν θέματα νομοσχεδίων σε κοινωνικά θέματα όπως το Σύμφωνο Συμβίωσης, ο νόμος για τα ναρκωτικά και η αποσυμφόρηση των φυλακών. Τότε το ΠΑΣΟΚ, παρότι συγκυβερνούσε με τη ΝΔ, συγχρωτιζόταν με τον ΣΥΡΙΖΑ στα θέματα αυτά, ενώ η ΝΔ, με πιο την συντηρητική άποψη, έβρισκε συμπαράσταση από το ΛΑΟΣ. Στο μέτρο που η κυβέρνηση θα απεγκλωβίζεται σταδιακά από τα μέτρα του μνημονίου και θα κληθεί να κυβερνήσει τη χώρα, οι διαφορές αυτές που είχαν καταχωνιαστεί, θα αναδεικνύονται κυρίαρχες και θα εμποδίζουν την εύρυθμη λειτουργία της. Ηταν αυτό άλλη μια επίγνωση που ώθησε τον Σαμαρά στη φυγή προς τα μπρος μέσω εκλογών.
Ωστόσο, επειδή την Ελλάδα είμαστε, ενώ το μεσημέρι το μέγαρο Μαξίμου απέκρουε την πρόταση των δύο αρχηγών για νέα συνάντηση που του ζητούσαν (σ.σ. σύμφωνα με το ρεπορτάζ και οι δυο αρχηγοί των μικρών κομμάτων ήταν αποφασισμένοι να φτάσουν στα άκρα αφού νιώθουν ότι έφτασε στο κατώτατο σημείο η απαξίωσή τους) και έλεγε ότι οι αρχηγοί μίλησαν την Κυριακή και δεν υπάρχει λόγος να ξαναμιλήσουν, το βράδυ διέρρευσαν ότι ο πρωθυπουργός, «ο οποίος πάντοτε επιδιώκει τον διάλογο», θα τηλεφωνήσει στους πολιτικούς αρχηγούς προκειμένου να συναντηθούν τις αμέσως προσεχείς ημέρες.
Η πλέον πρόσφορη εξήγηση αυτής της μεταστροφής, όπως συνάγεται από εκτιμήσεις, είναι ότι οι Ευρωπαίοι έμεναν ενεοί από την ηγεμονική συμπεριφορά του προς τους δύο, (όσον αφορά στον χειρισμό του θέματος ΕΡΤ και τη διάθεσή του να τα τινάξει στον αέρα), και του ζήτησαν να ανακρούσει πρύμναν.
Κατόπιν όλων αυτών... τα μπάνια του λαού ακόμη «παίζονται».
http://www.protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου