Ο Παύλος της Καρδιάς μας…

Δεν έχει σημασία αν είναι κανείς Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός ή κάποια άλλη ομάδα. Δεν έχει σημασία αν υπερασπίζεται με πάθος την δική του ομάδα ακόμα και αν βαθειά μέσα του πιστεύει πως σε κάποια θέματα δεν πρέπει να την υπερασπίζεται. Όποιος έχει υγιή νου γνωρίζει ότι για να γίνει η ομάδα του μεγάλη έχει αξία μόνο όταν έχει να αντιμετωπίσει απέναντι του άλλες μεγάλες ομάδες. Και όπως έλεγε ένα παλιό ρητό: « Η αξία του νικητή είναι η δόξα του ηττημένου». Ο Παύλος Γιαννακόπουλος ήταν μια εμβληματική μορφή του ελληνικού αθλητισμού. Αυτές τις ημέρες λόγο της «αναχώρησης» του από τη ζωή έχουν ειπωθεί πολλά και αυτό είναι δίκαιο. Και το εντυπωσιακό είναι πως όλοι αναγνωρίζουν την προσφορά του και ας αγαπούν άλλη ομάδα. Σε δύο-τρία θα σταθώ. Ο Παύλος Γιαννακόπουλος αγαπούσε πολύ το ποδόσφαιρο αλλά δεν το υπηρέτησε στο βαθμό που θα το ήθελε και αυτή ίσως ήταν μια από τις μεγάλες του στεναχώριες. Ευτυχώς βέβαια για το μπάσκετ γιατί αφοσιώθηκε σε αυτό και μεγαλούργησε. Ένας άνθρωπος φοβερά εργασιομανής και δίκαιος κυρίως απέναντι στις δυσκολίες της ζωής. Βοηθούσε τους πάντες και πάντα αθόρυβα. Στον πόνο δεν έβαζε οπαδιλίκια. Στην τραγωδία της θύρας 7 έτρεξε στο νοσοκομείο Τζάνειο για να δώσει αίμα για τους τραυματίες αλλά και φάρμακα. Μεγαλείο! Για τα κατορθώματα του ως παράγοντας είναι πολλά, τρόπαια, σπουδαίοι αθλητές στην ομάδα και αμέτρητα χρήματα για την μεγάλη του αγάπη, τον Παναθηναϊκό. Σε ένα θα σταθώ. Στην προσπάθεια του να φέρει στον Παναθηναϊκό και τον μεγάλο Ντράζεν Πέτροβιτς. Ένα τροχαίο δυστύχημα όμως άλλαξε την ιστορία. Τώρα που θα ανταμώσουν θα αποσπάσει την υπογραφή του. Τι περίεργα παιχνίδια παίζει η μοίρα. Καλό ταξίδι στην αιωνιότητα, για πάντα στις καρδιές μας…

Κώστας Ζουρδός