Όταν η πρώτη χρονιά της Κατασκήνωσης τελείωσε…Καλοκαίρι 1981…

Β! ΜΕΡΟΣ

Στην σελίδα 5 της τελευταίας εφημερίδας ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΠΟΛΗ, για το καλοκαίρι του 1981, πρώτο της κατασκήνωσης, υπάρχει ένα άρθρο που φτάνει μέχρι και την σελίδα 8, με τίτλο ΕΡΕΥΝΑ. Οι συντακτική ομάδα χαρακτηριστικά στην αρχή του κειμένου αναφέρει: « ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΠΟΛΗ 30 Ιουλίου 1981. Τυπικά μια μέρα όπως οι προηγούμενες δέκα πέντε. Εμείς όμως κάθε άλλο παρά έτσι την νιώθουμε. Από αύριο τα πάντα σε αυτήν την πολιτεία θα μείνουν βουβά, τα κτίρια άδεια, τα μεγάφωνα θα σωπάσουν και η Χριστιανούπολη θα περάσει από τον συγκεκριμένο τόπο στις καρδιές μας. Αύριο το πρωί δύο πούλμαν με προορισμό τον Πειραιά θα της αφαιρέσουν τη ζωή. Τούτες τις στιγμές προσπαθεί κανείς να συγκεντρώσει όσο πιο πολλές αναμνήσεις μπορεί, να τις πάρει μαζί του, για να μην σβηστεί μέσα του το όνομα που ταυτίστηκε με δεκαπέντε μέρες από τη ζωή του. Θυμάται κανείς, αλήθεια πόσα θα έχει να θυμάται, στιγμές χαρούμενες από το παιχνίδι, το τραγούδι, την ψυχαγωγία, στιγμές κατάνυξης από τον εσπερινό, την Θεία Λειτουργία, την βραδινή προσευχή, στιγμές σκέψεων και προβληματισμού από το αγιογραφικό και τις συζητήσεις, στιγμές μετάνοιας, στιγμές, στιγμές, στιγμές…Εμπειρίες, παραστάσεις που μένουν βαθειά ριζωμένες μέσα μας. Με ένα μαγνητόφωνο στο χέρι κάναμε μια βόλτα μέσα στη ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΠΟΛΗ σήμερα το πρωί και προσπαθήσαμε να συγκεντρώσουμε όσο γίνεται πιο πολλές σκέψεις, εντυπώσεις γνώμες από την μικρή αλλά τόσο όμορφη ζωή σ’ αυτή την πόλη».

Στην συνέχεια ακολούθησαν οι συνεντεύξεις με πρώτη την καταγραφή εντυπώσεων από τον Κοινοτάρχη των «ΠΡΩΤΟΠΟΡΩΝ», Λεωνίδα Βέλκο ο οποίος και ανέφερε: « Οι δεκαπέντε μέρες στη Χριστιανούπολη ήταν πρωτόγνωρες για όλη μου τη ζωή, ήταν μια εμπειρία μοναδική και ανεπανάληπτη. Εύχομαι στο Θεό να με αξιώσει και στην περαιτέρω πορεία μου σαν υπηρέτης του Ευαγγελίου να έχω τέτοιες δυνατές εμπειρίες στη ζωή μου. Τα παιδιά ήταν πραγματικά ένα θαύμα, γιατί πέρα από ότι λέμε για την νεολαία σήμερα, αποτελούν όχι μόνο σωματικά ένα δυναμικό αλλά και πνευματικά. Συνάντησα τέτοια προβλήματα και τέτοιες απορίες σε σχέση με την γνωριμία μας με τον Ιησού που κυριολεκτικά με άφησαν κατάπληκτο, αλλά μου έδειξαν επίσης πόσο οι νέοι μας σήμερα ποθούν να γνωρίσουν πραγματικά τον Ιησού. Έζησα και εγώ σαν παιδί μέσα στις δεκαπέντε αυτές ημέρες  της κατασκηνώσεως και η ζωή των παιδιών ήταν για μένα μια δυνατή, πολύ δυνατή συγκίνηση. Σε συνέντευξη που είχαμε με τα παιδιά και σε στατιστική που κάναμε μέσα στην κοινότητα μας όλοι μαζί ομολόγησαν ότι στα αγιογραφικά μας δόθηκε η ευκαιρία να προβληματιστούμε και να κάνουμε ένα ξεκίνημα στο να γνωρίσουμε τον Ιησού. Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΠΟΛΗ μας πρόσφερε πολλά πράγματα και όλα αυτά τα οφείλουμε στον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας Πειραιώς κ. Καλλίνικο ο οποίος ήταν και ο εμπνευστής της πόλης μας αλλά μπορώ να πω πολύ περισσότερο στον αρχηγό της κατασκηνώσεως διάκονο π. Ιγνάτιο Γεωργακόπουλο ό οποίος μας έδωσε την μοναδική εμπειρία και ευκαιρία να συνεργαστούμε μαζί του σε αυτήν εδώ την πόλη και να αποτελέσουμε την ηγεσία της».

Αμέσως μετά, διαβάζουμε τις σκέψεις του Κοινοτάρχη των ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΩΝ, Νίκου Μαυρολέων, που παραστατικά μας είπε: « Θυμάμαι πως κάποτε έλεγα στους πιο στενούς μου φίλους ότι είχα το όνειρο να φτιάξουμε μια πόλη δικιά μας εκεί κοντά στο χωρίο μου στην Κάρπαθο, μια πόλη καινούργια, να χτίζαμε εμείς τα σπίτια όπως θέλαμε εμείς και να ζούσαμε εμείς εκεί πεντέξι με βάση και οδηγό μας τον Χριστό. Τότε αυτό φαινόταν σαν κάτι τρελό σαν κάτι ακατόρθωτο. Μάλιστα μερικοί είπαν ότι είναι τα μυαλά μου πάνω από το κεφάλι μου. Εγώ το πίστεψα πως θα μπορούσε να γίνει αυτό και νομίζω πως το γεύτηκα στη ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΠΟΛΗ μας. Μια πόλη καινούργια όπως εμείς θέλουμε με τους δικούς μας νόμους, και με βάση και οδηγό το Χριστό. Δεκαπέντε μέρες εδώ και φεύγω με λύπη μεγάλη, γιατί τελείωσε τόσο γρήγορα αυτή η περίοδος. Γνώρισα και εγώ πάρα πολλά παιδιά και είναι πάρα πολλές οι στιγμές που θα έχω να θυμάμαι μεθαύριο. Θέλω να ευχαριστήσω όλους που συνεργάστηκαν μαζί μου για να ζήσουμε ξεχωριστές μέρες και ξεχωριστές ευκαιρίες. Αρχίζοντας από τον Μητροπολίτη και φθάνοντας ωε τον τελευταίο κατασκηνωτή, νοιώθω φοβερά υποχρεωμένος απέναντι σε όλους. Θα ναι σίγουρα για εμένα  οι πιο ωραίες αναμνήσεις, θα ναι ένα ξεχωριστό κομμάτι η ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΠΟΛΗ στη μετέπειτα ζωή μου. Δεν θα μπορέσω να ξεχάσω ποτέ τα παιδιά των ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΩΝ, τους ομαδάρχες τους και τα άλλα παιδιά, τις κυρίες της κουζίνας και τα όμορφα φαγητά τους, τα ωραία προγράμματα, τις ωραίες εκδρομές και την παραλίγο βουτιά μου στην θάλασσα».

Συνεχίζεται

Το ρεπορτάζ το έκανε ο Παναγιώτης Χαρατζόπουλος, Κοινοτάρχης των ΝΙΚΗΤΩΝ

Κώστας Ζουρδός