Θα είχα ένα ακόμη αδερφάκι...

 

Αρκεί μια στιγμή για να συνειδητοποιήσεις πόσο εγωιστικά και λαίμαργα ζεις τη ζωή σου. Αρκεί μια στιγμή για να συνειδητοποιήσεις ότι είναι θαύμα που είσαι ζωντανός σε αυτόν τον κόσμο και πως κάθε μέρα που περνάει είσαι υποχρεωμένος να σέβεσαι και να ζεις αυτό που λέμε ζωή. Ως φοιτήτρια ιατρικής μαθαίνω συνεχώς για ασθένειες, για διαταραχές του ανθρώπου, βλέπω εικόνες ατόμων που νοσούν, βλέπω ανθρώπους να νοσούν και να παθαίνουν και τους παρατηρώ. Λόγω της φύσης της μελλοντικής δουλειάς μου τα συναισθήματα που μπορώ να έχω για τον άρρωστο οφείλω να τα περιορίζω, όχι για να έχω ήσυχη τη συνείδησή μου και να κοιμάμαι πιο εύκολα τα βράδια, αλλά ως ένδειξη σεβασμού στον άρρωστο που βλέπει στο πρόσωπό μου αυτόν που θα τον βοηθήσει, αυτόν που θα τον κάνει καλά.
Πριν από μερικές  μέρες έμαθα τυχαία ότι θα είχα ένα ακόμη αδερφάκι. Θα είχα ένα μικρότερο αδερφάκι που θα είχε μια ιδιαιτερότητα, θα είχε σύνδρομο down. Το έμαθα τυχαία και ίσως εάν δεν το μάθαινα τώρα να μην το μάθαινα ποτέ. Αυτό το αδερφάκι μου δεν ζει.


Εάν ζούσε μάλλον θα πήγαινε γυμνάσιο. Και εγώ θα ήμουν η μεγάλη του αδερφή. Αυτό το «γεγονός» έγινε πριν από 15 περίπου χρόνια. Ενώ είναι κάτι τόσο μακρινό, κάτι που δεν γνώρισα με άγγιξε και το σκέφτομαι κάθε μέρα. Πώς θα ήταν η ζωή μου, η οικογένεια μου; Πως θα αντιμετώπιζα τους ανθρώπους, την ίδια τη ζωή; Ίσως να ήμουν καλύτερος άνθρωπος. Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια επικρατεί η άποψη πως εάν το παιδί δεν είναι φυσιολογικό ρίξτε το στον καιάδα. Ίσως σε κάποιες σοβαρές περιπτώσεις να είναι απαραίτητο όχι μόνο για να μην ταλαιπωρηθούν οι γονείς αλλά και το ίδιο το παιδί. Ωστόσο σκεφτείτε ότι τόσα παιδιά που γεννιούνται με αυτό το σύνδρομο ζουν, εργάζονται, μέχρι και στο πανεπιστήμιο πηγαίνουν με πιο πρόσφατο παράδειγμα τον Pablo Pineda. Άρα μήπως τελικά δεν το έχουνε αυτά τα άτομα το πρόβλημα αλλά όλοι εμείς που θέλουμε να θεωρούμαστε φυσιολογικοί;
'Ολα γίνονται για κάποιον λόγο στη ζωή και εμείς οφείλουμε να τα αποδεχόμαστε, να το πολεμάμε και να πορευόμαστε. Κανείς δεν είναι τέλειος και στην ουσία δεν ξέρουμε καν τι είναι το τέλειο. Η ζωή που μας δόθηκε μας δόθηκε για κάποιον λόγο, αυτόν τον λόγο αναζητήστε τον και αγαπήστε τον. Υπάρχουν πολύ σοβαρότερα προβλήματα από την εξωτερική εμφάνιση, την έλλειψη χρημάτων, την αποτυχία. Κάποια άτομα, κάποια παιδιά που δε γεννήθηκαν ποτέ δεν θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν ανθρώπους, να κάνουν φίλους, να κάνουν όνειρα, να αγαπήσουν και να αγαπηθούν, να προσπαθήσουν για το παραμικρό, να αποτύχουν αλλά και να πετύχουν, να γνωρίσουν αυτόν τον κόσμο με τα όμορφα και τα άσχημά του. Γι’ αυτόν τον λόγο την επόμενη φορά που θα γκρινιάξετε για το παραμικρό αναλογιστείτε το πόσο τυχεροί είστε.

πηγη: protagon.gr