Δευτέρα 7 Αυγούστου 2017

Ζητάμε να μας αγαπάνε, αλλά ξέρουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας;


 QWEQWEQWE

 Γράφει η  Αγγελική Κοσκερίδου  Νιάρχου - Διδάκτωρ Φυσικοπαθητικής

Η γρήγοροι ρυθμοί της καθημερινότητας και η δυτική κουλτούρα έχουν φιμώσει κάθε εκδήλωση συναισθήματος έχοντας εγκλωβίσει το παιδί μέσα μας για αρκετά έτη. Η κρίση έρχεται να ισορροπήσει τις ανάγκες μας, να τις οργανώσει και να μας επιβάλλει να δουλέψουμε εσωτερικά, θέτοντας τα όρια σε θέματα πιο ουσιαστικά.
Φανταστείτε μία κοινωνία που λειτουργεί βάση της λογικής και των "πρέπει"... αψηφώντας κάθε ανάγκη για αγάπη "θέλω" και συναίσθημα. Όσο και αν ακούγεται απάνθρωπο αυτή είναι η δομή λειτουργίας της δυτικής κοινωνίας...
Έχουμε γεννηθεί, γίναμε παιδιά και ξαφνικά αποφασίσαμε να γίνουμε ενήλικες. Από παιδιά ακόμα ευχόμασταν να ήμασταν ενήλικες.
Δε κατανοήσαμε ποτέ όμως τι σημαίνει να είσαι ενήλικας...
"Ενήλικας υγιής είναι αυτός που κατά τον Φρόυντ έχει αναπτύξει και συνδυάσει αρμονικά το Εγώ, Υπερεγώ και το Εκείνο. Ουσιαστικά αναφέρεται στην αρμονική επικοινωνία του "θελω" και του "πρέπει" μεταξύ τους, του συναισθήματος δηλαδή και της λογικής σε συνδυασμό"

Μεγάλοι ψυχοθεραπευτές και εναλλακτικοί θεραπευτές συζητάνε για την σημαντικότητα των δύο φύσεων του ανθρώπου του παιδιού και του ενήλικα γονέα μέσα μας που έρχεται σε συμφωνία και όχι σε σύγκρουση, όπως συνήθως συναντάμε.
Ζητάμε να μας αγαπάνε, αλλά δε ξέρουμε να αγαπάμε ούτε τον εαυτό μας!
Πως γίνεται να ενηλικιωθήκαμε και να ξεχάσαμε το τρόπο που λειτουργούσαμε όντας παιδιά...; Πως καταφέραμε να αφήσουμε κάθε εσωτερική μας ανάγκη να καταπιεστεί και να χαθεί στο υποσυνείδητο...; Πως πιστέψαμε ότι θα έμενε για πάντα κρυμμένη...;
Ο μεγαλύτερος φόβος μας είναι ταυτόχρονα και η μεγαλύτερη σωτηρία μας. Να ακούσουμε το εσωτερικό μας παιδί που μας φωνάζει εδώ και χρόνια να του δώσουμε λίγη σημασία!  
Αντί αυτού φερόμαστε σαν κακοί γονείς και το μόνο που κάνουμε στο παιδί μέσα μας είναι να το κλειδώνουμε τιμωρία σε ένα δωμάτιο, να του στερούμε κάθε επικοινωνία και να απαιτούμε από τον εαυτό μας να είναι τελικά "καλά" γιατί... έτσι πρέπει.
Καλά πραγματικά και ουσιαστικά θα είμαστε όταν ξεκλειδώσουμε την πόρτα και ακούσουμε τι έχει να μας πει επιτέλους το παιδί μέσα μας. Αγγίζοντας όμως το συναίσθημα, λυτρώνεται... κάθε πόνος σωματικός και ψυχικός!
Η επιλογή είναι δική μας!

H Αγγελική Κοσκερίδου - Νιάρχου είναι Διδάκτωρ Φυσικοπαθητικής - Ψυχοθεραπεύτρια (Holistic & Psychosomatic Healer)

Πηγή: www.kontasou.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου