Αφιέρωμα στον Μητροπολίτη από Πειραιώς Καλλίνικο.
Απόσπασμα από την Ραδιοφωνική εκπομπή του Συνδέσμου Επιστημόνων Πειραιώς
με τους Παναγιώτη Χαρατζόπουλο, Παναγιώτη Φραγκάκο και Γιώργο Καμαριώτη.
Π.ΧΑΡΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ: Έχουμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με τον πρώτο καλεσμένο μας σε αυτή την εκπομπή, τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνάτιο. Σεβασμιώτατε, την ευχή σας. Καλησπέρα.
ΣΕΒ.ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ κ. ΙΓΝΑΤΙΟΣ: Του Κυρίου. Καλησπέρα σας και χρόνια πολλά.
Π.ΧΑΡΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ: Βρισκόμαστε εδώ για την παρουσίαση και το συντονισμό αυτης της εκπομπης του Συνδέσμου Επιστημόνων Πειραιώς, ο οποίος βέβαια- εσείς το ξέρετε καλύτερα από όλους μας- υπήρξε μετεξέλιξη της Φοιτητικής Εκκλησιαστικής Δράσεως, ένα σημαντικό και ουσιαστικό κομμάτι του νεανικού έργου της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς. Θα ήθελα να ξεκινήσουμε την αναφορά μας στην 25ετία ποιμαντικής διακονίας του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας, με αυτόν ακριβώς τον τομέα, δηλ. του νεανικού έργου και τον τομέα τηε φοιτητικής δράσεως.
ΣΕΒ.ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ κ. ΙΓΝΑΤΙΟΣ: Ναί, χαίρομαι πολύ που μου δίνετε την ευκαιρία να θυμηθώ πράγματα που συνέβησαν πρίν από 25 χρόνια και θέλω και εγώ με την σειρά μου να ευχηθώ ο Σεβασμιώτατος Γέροντας μας να ζεί έτη πολλά, ο Θεός να τον ευλογεί και να τον αγιάζει, να του χαρίζει υγεία και δύναμη να συνεχίζει αυτό το σπουδαίο και πρωτοποριακό έργο για την Ελλαδική Εκκλησία. Διότι νομίζω ότι το έργο που έχει συντελεστεί αυτα τα 25 χρόνια στον Πειραιά δεν είναι έργο που αφορά μόνον την τοπική Εκκλησία του Πειραιώς, είναι ένα έργο που σηματοδότησε εξελίξεις, έδωσε ιδέες και σκέψεις σε όλη την Ελλάδα και θα έλεγα και ευρύτερα και διαδραμάτισε και διαδραματίζει ένα σημαντικότατο ρόλο γενικότερα μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, γιατί τίποτα δεν είναι τοπικό μέσα στην Εκκλησία μας. Ό,τι γίνεται σε μιά τοπική Εκκλησία είναι όλης της Εκκλησίας. Και πολλές φορές και το κακό είναι κάτι που μεταδίδεται και βλάπτει όλους, και το καλό έχει αυτή τη δύναμη. Να μεταδίδεται, να μεταλαμπαδεύεται και να αποτελεί πολλές φορές κίνητρο για να βρεί καλούς μιμητές και να αναπτύξει αυτη την ζωντάνια μέσα στην Εκκλησία. Νομίζω, λοιπόν, ότι ο Σεβασμιώτατος πρέπει να έχει αυτήν την ιδιαίτερη και μεγάλη χαρα ότι στα χρόνια της αρχιερατικής του ποιμαντορίας δημιούργησε θεσμούς, έδωσε ιδέες, άνοιξε δρόμους και βέβαια αυτό πλέον το γνωρίζουν όλοι και στην Ελλάδα και εκτός Ελλάδος, τουλάχιστον μέσα στον χώρο της Ορθοδοξίας. Τώρα για το έργο που μου λέτε, το νεανικό έργο, ήταν μια περίοδος εκεί στον Πειραιά όταν βρεθήκαμε πρίν 25 χρόνια, όπου η τοπική Εκκλησία στον τομέα της νεότητας είχε κρατήσει θα έλεγα μιά στάση αναμονής, επιτρέψτε μου. Πρέπει να υπενθυμίσω στούς παλαιούς ότι, παραδείγματος χάριν, για διάφορούς λόγους είχαν αποκλειστεί από το νεανικό έργο οι λαϊκοι, δεν υπήρχε δηλαδή λαϊκό στοιχείο ενταγμένο στο νεανικό έργο. Δεν είχε ακολουθηθεί ή μέχρι τότε πορεία συγκροτήσεως των κατηχητικών σχολείων όπως σε όλη την Ελλάδα τουλάχιστον με ένταση και έμφαση και αυτό που υπήρχε ήταν απλώς κάποιες αναφορές. Ενθυμούμαι χαρακτηριστικά, και το ξέρει και ο Σεβασμιώτατος, όταν έγινε ένας πρώτος απολογισμός για το τι υπάρχει στο νεανικό επίπεδο και το νεανικό έργο, αποδείχθη ότι τα στοιχεία ήταν εντελώς όχι μόνον ανεπαρκή αλλά και ανεδαφικά. Δεν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα. Θα έλεγα λοίπον ότι το προτέρημα, που φαίνεται καταρχήν μειονέκτημα, είναι ότι ξεκίνησε ένα νεανικό έργο από το μηδέν. Σχεδόν δεν υπήρχε τίποτα, αλλά ελάχιστοι πυρήνες, οι οποίοι αυτοί αποτέλεσαν τις πρώτες αναφορές, αξιοποιήθηκαν στο έπακρον και από εκεί ξεκίνησε όλη η προσπάθεια και κυρίως το φροντιστήριο στελεχών, γιατί και η Φοιτητική Εκκλησιαστική Δράση, αν ενθυμείστε, προέκυψε μετά το φροντιστήριο στελεχών που δημιουργήθηκε για πρώτη φορά σε τοπικό επίπεδο στην Μητρόπολη και μάλιστα στο Λεκανοπέδιο της Αττικής. Ήταν αυτός ο πυρήνας για να δημιουργηθούν τα πρώτα στελέχη. Από εκεί ξεκίνησαν όλα και από τις κατασκηνώσεις, βέβαια.
Π.ΧΑΡΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ: Θυμηθήκαμε προηγουμένως, Σεβασμιώτατε, στην εισαγωγή της εκπομπής τις πρώτες εκείνες συναντήσεις που έγιναν στην αρχή της ποιμαντικής διακονίας του Σεβασμιωτάτου, στην υπόγεια αίθουσα της Αγίας Τριάδας και εκεί που δημιουργήθηκε ο πρώτος πυρήνας των στελεχών και μπήκαν τα θεμέλια, θα λέγαμε και του φροντιστηρίου στελεχών αλλά μετέπειτα της Φοιτητικής Εκκλησιαστικής Δράσεως.
ΣΕΒ. κ. ΙΓΝΑΤΙΟΣ: Ήταν ένας πρώτος κύκλος μεταλυκειακών, τότε δεν ενθυμούμαι αν είχε δημιουργηθεί το Λύκειο, ήταν μετά το Γυμνάσιο και βέβαια χωρούσαμε τότε γύρω από ένα τραπέζι, που σημαίνει ότι δεν ξεπερνούσαμε τους 10 έως 15. Και ενθυμούμαι χαρακτηριστικά, ετολμήσαμε να κάνουμε μιά μεγαλύτερη εκδήλωση στο Πνευματικό Κέντρο του Αγίου Βασιλείου το παλαιό, αυτό που γκρεμίστηκε, πλησίαζε η ώρα να έρθει ο Σεβασμιώτατος για να κόψουμε μία πίτα και εμείς βγήκαμε στον δρόμο να μαζέψουμε ανθρώπους γιατί δεν υπήρχε σχεδόν κανείς μέσα με τον σημερινό πατέρα Καλλίνικο, τότε Νίκο Μαυρολέοντα, με τον σημερινό πατέρα Μεθόδιο, τότε Επαμεινώνδα, είχαμε βγεί κυριολεκτικά στο δρόμο και όποιο παιδί βρίσκαμε του λέγαμε να μπεί μέσα έστω και άν ήταν μαθητής απλός, προκειμένου να δημιουργηθεί μιά εικόνα ότι είμαστε μερικοί άνθρωποι. Αυτή είναι η έναρξη του νεανικού έργου, που σήμερα βέβαια έχει την ένταση και την έκταση που ξέρετε όλοι.
Π.ΧΑΡΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ: Ύστερα ήρθε ή Φοιτητική Εκκλησιαστική Δράση, εκείνη η περίφημη αίθουσα της Νοταρά, η οποία αίθουσα αυτή έμελλε να είναι αναπόσπαστο κομμάτι των φοιτητικών μας χρόνων. Μέσα σ' αυτήν την αίθουσα γίνονταν οί φοιτητικοί διάλογοι και χάρη στην ελευθερία που μας άφηνε ο Σεβασμιώτατος αλλά και χάρη στην δυνατότητα του να δίνει την πρωτοβουλία σε νέους ανθρώπους- κρατώντας βέβαια και κάποιες ισορροπίες και βοηθώντας να απόφύγουμε παρεκκλίσεις και κινδύνους-πέρασαν πολύ σημαντικοί άνθρωποι από εκείνη την αίθουσα και πολύ σημαντικοί ομιλητές. Μνημονεύσαμε μερικούς, όπως ο Παναγιώτης ό Νέλας, ο Χρήστος ό Γιανναράς και πολλοί κληρικοί και λαϊκοί, σημαντικές προσωπικότητες που αργότερα έγιναν γνωστές και αναδείχθηκαν και μέσα στο χώρο της Εκκλησίας και μέσα συο χώρο της Θεολογίας.
ΣΕΒ.ΙΓΝΑΤΙΟΣ: Ο αείμνηστος ό Ηλίας ό Βουλγαράκης, ο καθηγητής. Να θυμηθούμε αυτούς που έφυγαν. Βέβαια, το ξάφνιασμα εκείνης της επόχης μέσα στο χώρο της Μητροπόλεως Πειραιώς ήταν αυτές οι φοιτητικές συναντήσεις που ήταν μεικτές. Αυτό αποτελούσε για μερικούς, κάτι που ξάφνιασε, πολλούς προβλημάτισε, κάποιους τους έκανε να αναρωτιούνται τι γίνεται και τι συμβαίνει. Ομολογώ, βέβαια, ότι εκ των υστέρων, πολύ αργότερα, έμαθα γιατί αυτό το ξάφνιασμα. Επειδή υπήρχαν κάποια προηγούμενα. Δεν μπορούσα να δικαιολογήσω τότε, έμαθα κάποιες ιστορίες, σημασία έχει ότι τότε όλοι μαζί αναλάβαμε μια τεράστια ευθύνη, να φανούμε αντάξιοι αυτού του ανοίγματος, των δεδομένων που η εποχή πλέον απαιτούσε για ένα εκκλησιαστικό έργο και σήμερα χαίρομαι να συγχαρώ όλους αυτούς που ξεκινήσαμε εκείνη την εποχή υπό τον Σεβασμιώτατο ότι κρατήσαμε κυριολεκτικά μιά πορεία που δικαίωσε τελικά αυτή την ανανεωτική προσπάθεια, να τολμήσει μιά τοπική Εκκλησία να δημιουργήσει μικτλες συναντήσεις, να κάνει εκδρομές, να βγεί από την Ελλάδα στο εξωτερικό, να δημιουργήσει μια ορχήστρα και διηγούμην στό Βόλο την αγωνία όταν πρωτοεμφανίστηκε ένα μπουζούκι στα χέρια ενός παιδιού που ήξερε να παίζει μπουζούκι και αναρωτιόμασταν τι θα γίνει και βέβαια αυτά τα δεδομένα αποτέλεσαν πρότυπο για να θυμηθούν πολλοί άλλοι στη συνέχεια και σήμερα να μπορούμε να λέμε ότι η Εκκλησία της Ελλάδος έχει ένα ζωντανό οργανισμό στη νεολαία της που κάνει πάρα πολλά πράγματα. Ο πυρήνας ήταν σε μιά τέτοια εποχή, όπου όσοι ενθυμούνται, ξέρουν πολύ καλά ότι γενικότερα στην Εκκλησία επικρατούσε μία στασιμότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου