Πόσοι άνθρωποι απόψε αυτή την ώρα κλαίνε ολομόναχοι,
ζητιανεύουν ,κοιμούνται κάτω από τις εκκλησιές, παραδίνουν το σώμα τους στην απώλεια
για να ξεχάσουν έναν πληγωμένο έρωτα, πόσοι αγκαλιάζονται παράφορα μες στο
σκοτάδι, πόσοι γίνονται σκοτάδι… Πόσοι άνθρωποι απόψε αυτή την ώρα καίγονται
από μεγάλα όνειρα ,κρυώνουν από λησμονιά ,πόσους απόψε θα παραπετάξουν σε ένα
παγωμένο οίκο ευγηρίας, σε ένα φτηνό ξενοδοχείο, σε ένα παραμελημένο
ορφανοτροφείο.Πόσοι απόψε ξεκινάν περήφανοι ,πόσοι γυρίζουν νικημένοι
,πόσοι χωρίζονται για πάντα χωρίς να ξαναϊδωθούν ποτέ ,πόσοι αγρυπνάνε πλάι σε
νεκρούς ενώ από το ανοιχτό παράθυρο ακούγεται να βουίζει ο κόσμος ,πόσοι
φωνάζουν απελπισμένα ,πόσοι σωπαίνουν πιο απελπισμένα. Κάτσε λίγο και στοχάσου…αυτή
την σιωπή σου, την σιωπή μας φοβάμαι. Πόσοι απόψε σε περιμένουν, εσένα, εμένα,
τον άλλον και δεν θα έρθεις…Χριστέ μου…
Κώστας Ζουρδός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου