Όταν ο Χριστός δεν αντέχετε…

Ο Πειραιάς ανέκαθεν είχε σπουδαίους κληρικούς και βαθιά καταρτισμένους θεολόγους. Κληρικοί, που ποτίζανε με το αίμα και τον ιδρώτα τους το ποίμνιο τους. Που πρώτο τους μέλημα ήταν η αγάπη και η θυσία για τον άλλον. Που δεν ξεχώριζαν, δεν κατάκριναν, δεν έβαζαν τους άλλους στο περιθώριο αλλά έκαναν τον εαυτό τους περιθώριο για να σώσουν τον κόσμο. Ο κάθε καιρός όμως έχει και τα αποτελέσματα του. Τόσο «σπουδαίους» θεολόγους σαν τον π. Άγγελο Αγγελακόπουλο και σαν τον Π. Ματθαίο Βουλκανέσκου δεν είχαμε πότε. Τα θεολογικά τους υλικά είναι γνωστά. Αυτά που φτιάχνονται στην καμαρίλα και στον σκοταδισμό με μόνο γνώμονα το προσωπικό συμφέρον και την ανάδειξη του φελλού σε αξία. Δεν θα σας πάρω στα σοβαρά. Δεν θα αντιπαραθέσω θεολογικά επιχειρήματα γιατί δεν τα καταλαβαίνετε. Θα σας στεναχωρήσω λίγο…όχι από ιδιοτέλεια. Μπας και ξυπνήσετε. Πόσο αφελής είμαι. Πατέρες μου, ο Χριστός ήρθε για την πόρνη και έσωσε τον ληστή. Ναι, αυτόν που βίασε, που έκλεψε που σκότωσε. Μίλησε με τους άρπαγες, με τους παρίες, με τους αλλόθρησκους. Το ξέρω πως αυτόν τον Χριστό δεν τον αναγνωρίζετε. Δεν είναι ο Χριστός σας. Έχει ένα μεγάλο ελάττωμα για σας. Κάτι που δεν μπορείτε να κάνετε. Αγαπάει όλους χωρίς όρια. Αγαπάει τον Μουσουλμάνο, τον Βουδιστή, τον Ιεχωβά. Αγαπάει την πόρνη και ας πουλάει κάθε το σώμα της που είναι ναός του. Αγαπάει τον ομοφυλόφιλο και συμπόνα το περιθώριο που τον βάζετε. Αγαπάει τον αφελή που σας ακολουθεί. Αγαπάει και εσάς που διδάσκετε την ακτημοσύνη και ντύνεστε σαν πριγκιπόπουλα.


Πατέρες μου, ζείτε στον Πειραιά, ποιμαίνετε τους πειραιώτες, αλήθεια έχετε πατήσει στα μέρη που εμπορεύονται, ερωτεύονται, εκπορνεύονται, ονειρεύονται και ζούνε; Η περιμένει η αφεντιά σας το ποίμνιο να έρθει σε εσάς τρέχοντας για να απολαύσει την σοφία σας. Δεν σας νοιάζουν οι οικουμενιστές. Με τον Χριστό δεν βολεύεστε. Τον Χριστό δεν αντέχεται γιατί αγαπάει τους πάντες και αυτό σας είναι αβάστακτο. Το ρακένδυτο ένδυμα της αγάπης δεν πάει στην κορμοστασιά σας. Η εκκλησία της αγάπης δεν είναι για εσάς. Την έχετε εγκαταλείψει από καιρό. Δεν αντέχετε ο Χριστός της αγάπης…σας καταλαβαίνω είναι βαρύ το φορτίο. Πως μπορείς να ταχθείς με αυτόν που αγαπάει τους πάντες ενώ εσύ, τρέμεις και φοβάσαι την σκιά σου; Πως μπορεί να δεις τον όποιον άλλον σαν αδερφό όταν παντού βλέπεις εχθρούς που κυνηγάνε να γκρεμίσουν το βασίλειο του εαυτού; Με το να αποφεύγετε την αγάπη, έχετε δημιουργήσει  ένα πορτραίτο για τον εαυτό σας που μορφάζει, ασυμβίβαστο, ή μάλλον μια υπόσταση που τροποποιείται διαρκώς. Με την παλινδρομική σας συμπεριφορά, ένα ποιμαντικό εκκρεμές, δημιουργείτε μια ρητορεία που φανερώνει έκδηλα σε αυτούς που ψάχνουν βαθιά το αληθινό και δεν θαμπώνονται από το γυαλιστερό και το παράστημα, την πραγματική όψη της δειλής οργής. Με αφετηρία μια επίμονη καταγγελία για όλα, δημιουργείτε αποδιοπομπαίους τράγους που τους φορτώνετε τις υποκρισίες σας, τα καλά σας αισθήματα των οποίων γνωρίζετε  καλά την πλαστότητα, την μέριμνά σας για τιμή, την αίσθηση του δήθεν καθήκοντος. Και όλα αυτά γιατί δεν μπορούμε να αγαπήσουμε….σας καταλαβαίνω…χωρίς αγάπη…δεν αντέχετε ο Χριστός…

Κώστας Ζουρδός