Η Πολιτική κατάσταση στην πατρίδα
μας είναι στα όρια του καρναβαλιού. Όχι γιατί άνοιξε το τριώδιο αλλά γιατί
διαχρονικά οι πολιτικοί μας έβαζαν την μάσκα του Ζορό για να βοηθήσουν μόνο την
προβολή τους και το κομματικό τους ακροατήριο. Μέσα σε όλα αυτά και στην γενική
κατάρρευση των πάντων, υπάρχει ο πόνος του ανθρώπου που δεν μπορεί να
ανακουφιστεί με ευχολόγια και εύκολες υποσχέσεις. Ένα κείμενο του Mario de Ahdrade συνοψίζει με σαφήνεια
τον τρόπο που πρέπει να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση σήμερα:
«Μέτρησα
τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής
απ’ ότι έχω ζήσει έως τώρα…Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια
σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν
παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση. Δεν
έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά,
νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει
κανείς πουθενά. Δεν έχω πια χρόνο για
να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν
μεγαλώσει. Δεν έχω πια χρόνο για να
λογομαχώ με μετριότητες. Δε θέλω να
βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί. Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους
καιροσκόπους. Με ενοχλεί η ζήλια και
όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση
τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους. Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα
μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο… μετά βίας
για την επικεφαλίδα. Ο χρόνος μου
είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία, η
ψυχή μου βιάζεται…Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα…»
Δεν έχουμε χρόνο σήμερα για να
οικοδομήσουμε ένα καλύτερο αύριο σε αδιέξοδες φιλοσοφικές συζητήσεις. Πρέπει να
βγούμε στον δρόμο της συνάντησης με τον άλλον. Πρέπει να κοιτάξουμε την αλήθεια
της ζωής και όχι την ψεύτικη εκδοχή που βολεύει τις αυθεντίες. Η αλήθεια δεν
κατέχεται χωρίς αγώνα, δεν πιστοποιείτε με την βιολογική γέννηση σε ένα
χριστιανικό περιβάλλον, δεν μονοπωλείτε, δεν επιβάλλεται με τσαμπουκά. Μετέχετε
και καταβάλλεται, μαρτυρείται με πόνο και απορία. Και βάζει στο περιθώριο την
αρχή-εξουσία του εγωισμού. Και αν στις μέρες μας χρειάζεται μια εξέγερση, η
μόνη πραγματική είναι εκείνη που επιζητά να ανατρέψει την εξουσία του εαυτού.
Και αρνούμαι κάθε μορφής εξουσία που δεν έχει μόνο σκοπό την αγάπη αλλά το
συμφέρον του σωτήρα. Αποφεύγω κάθε μορφή εξουσίας γιατί ξέρω ότι η εξουσία αρπάζει και κατακτά
γιατί δεν γνωρίζει την πληρότητα της ζωής. Με την εξουσία φθονώ τον άλλον γιατί
δεν έχω μάθει να αγαπώ και να του δίνω τόπο παρά μόνο να τον λεηλατώ. Και
κορεσμένος από την ματαιοπονία της εξουσιαστικής πειρατείας «σκοτώνω» τον άλλον
γιατί δεν τον αντέχω ζωντανό. Η εξουσία κάνει μεροκάματα στον θάνατο. Πρέπει να λυτρωθούμε από τους σωτήρες και ο
καθένας στο πόστο του να κάνει την πραγματική αλλαγή του εαυτού του, αλλάζοντας
έτσι τον κόσμο. Όλοι μαζί μπορούμε, σήμερα να ξεκινήσουμε
γιατί δεν ξέρουμε πόσες καραμέλες
μένουν στη σακούλα…
Κωστας Ζουρδός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου