Η αγάπη πέρα από τον έρωτα…

Η Μαρία τελειώνει το πανεπιστήμιο και διορίζετε σε μια κλινική. Με τον Γιώργο γνωρίζονται από παιδία. Είναι ο παιδικός της έρωτας. Σχεδιάζουν να παντρευτούν. Ο μεγάλος πόλεμος ξεκινάει. Λίγο πριν φύγει ο Γιώργος για το μέτωπό αρραβωνιάζονται. Έξι  μήνες μετά ένα τηλεγράφημα της ανακοινώνει ότι ο Γιώργος σκοτώθηκε σε κάποιο όρυγμα. Η Μαρία μένει πιστή στον παιδικό της έρωτα θέλοντας να κρατήσει για πάντα την μνήμη του Γιώργου ζωντανή μέσα της και με αυτό τον τρόπο να τον βοηθήσει στην «νέα του κατάσταση». Αισθάνεται  πως μόνο μια αληθινή αγάπη θα μπορούσε να αποκαταστήσει σ’ ένα εωθινό φως αυτό το πρώτο αίσθημα, ενώ κάθε καθαρά αισθησιακή περιπέτεια θα κινδύνευε να σπάσει την αλυσίδα της κοινωνίας που ένας κρίκος της είχε γίνει αόρατος χωρίς γι’ αυτό να πάψη να υπάρχει. Η Μαρία δεν έχει γνωρίσει ποτέ την σωματικότητα. Αλλά μια αληθινή αγάπη δεν είναι κάτι που μπορεί κανείς να το επιδίωξη. Είναι πάντα χάρη απροσδόκητη. Για την ώρα όλο το βάρος της Μαρίας πέφτει στους αρρώστους της.

Τα χρόνια περνούν ο πόλεμος τελειώνει και η Μαρία είναι ακόμα πολύ νέα. Ο παιδικός έρωτας ο Γιώργος ζει μέσα της ακόμα. Μια μέρα φέρνουν έναν ασθενή στο νοσοκομείο αναίσθητο. Έχει επιχείρηση να αυτοκτονήσει. Είναι ο Μάριος. Γεννήθηκε παράλυτος από την μέση και κάτω και οι γονείς του τον εγκατέλειψαν σε ένα ίδρυμα. Δεν τους γνώρισε ποτέ. Δεν είχε κανέναν συγγενή, δεν γνώρισε ποτέ το χάδι και η αναπηρία του ήταν εμπόδιο σε όλα. Ακόμα και για μια απλή βόλτα. Μέσα σε αυτήν την ερημιά θέλησε να αυτοκτονήσει. Ένα  καθαρτικό φάνταζε λύση, μπήκε στην εντατική. Η κατάσταση του ήταν σοβαρή. Για τέσσερις μήνες η Μαρία ήταν στο πλάι του. Στην αρχή ήταν αρνητικός. Ο Μάριος της μιλούσε άσχημα και απότομα γιατί πίστευε ότι εκείνη τον κράταγε στην ζωή με την πολλή φροντίδα της. Ποιά ζωή σκεπτόταν. Μετά το νοσοκομείο, πάλι η απομόνωση. Η Μαρία είναι συνέχεια δίπλα του και τον φροντίζει. Δεν του απαντάει ποτέ στις αρνητικές του διαθέσεις βλέποντας αυτή την στάση ο Μάριος γαληνεύει. Σιγά-σιγά αρχίζουν να επικοινωνούν. Ο Μάριος ανακαλύπτει για πρώτη φορά το πώς είναι να επικοινωνείς αληθινά με έναν άνθρωπο. Η Μαρία τον βγάζει βόλτα στον κήπο και συζητούν αδιάκοπα. Ο Μάριος παραιτείτε από τις αρνητικές του σκέψεις, τώρα η ζωή έχει πρόσωπο. Και παίρνει το δρόμο της εμπιστοσύνης. Η Μάρια του μιλάει συχνά για τον Γιώργο όχι σε παρελθόντα χρόνο. Ο Μάριος νομίζει πως είναι παντρεμένη. Η Μαρία του αποκαλύπτει τα πάντα για τον Γιώργο. Με μια πραγματική προσωπική αγάπη αρχίζει η μεταμόρφωση του κόσμου. Για τη μεταμόρφωση μιας απλής ζωής, φαινομενικά  ανεπανόρθωτα κατεστραμμένης. Η Μαρία έχει δεχτεί τον ακρωτηριασμό της ζωής της. Ο Μάριος φοβάται ότι ο δικός του ακρωτηριασμός είναι εμπόδιο.

Η γαλήνια χαρά που νιώθουν ο ένας για τον άλλον τους εναρμονίζει με την ομορφιά του κόσμου. Ο Μάριος δεν φοβάται πια. Γνωρίζει ότι ο έρωτας είναι η φυσική διάλεκτος της «πνευματικής κοινωνίας» ανάμεσα σ’ έναν άνδρα και μια γυναίκα. Και ξέρει πως ιδικά για εκείνον η άνθιση μιας αληθινά προσωπικής σχέσης δεν μπορεί να γίνει σταθερή και γόνιμη παρά με τη θυσία. Αποφασίζει να επιστρέψει στο ίδρυμα. Να αφήσει ελεύθερη τη Μαρία. Αν η αγάπη δεν μπορεί να ενσαρκωθεί, η φυγή μοιάζει  ευλογία. Έτσι πιστεύει. Η Μαρία του ζητάει να παντρευτούν. Ο Μάριος σαστίζει. Η αγάπη είναι θυσία. Η Μαρία το ξέρει καλά. Παντρεύετε τον Μάριο και «σώζει» τον Γιώργο. Στην πραγματικότητα σώζονται και οι τρείς σε μια αγάπη που ζει μόνο για να δίνεται και που δεν αισθάνεται ότι στερείτε. Η Μαρία, ο Γιώργος, ο Μάριος δεν γνώρισαν ποτέ την σωματικότητα. Γνώρισαν όμως την θυσία, το χάδι, την αυταπάρνηση αυτό που είναι η αγάπη δηλαδή. Γιατί η αγάπη υπάρχει και πέρα από τον έρωτα…

Κώστας Ζουρδός.