Το 1992 που ξέσπασε το λεγόμενο
Μακεδονικό ήμασταν περίπου κοντά ή πάνω από τα είκοσι χρόνια της ζωής μας. Ανεξάρτητα
αν κάπου άνηκε ή όχι κάποιος από εμάς βγήκαμε στους δρόμους και διαμαρτυρηθήκαμε
έντονα για να παραμείνει το όνομα Μακεδονία μόνο ως ελληνικός όρος. Από τότε πέρασαν
πολλά χρόνια και πολλά άλλαξαν, κυρίως μέσα μας. Για το Μακεδονικό έχουν ειπωθεί
πολλά και θα ειπωθούν και άλλα, θα είμαι συνοπτικός.
Αρχικά λοιπόν όταν ήμασταν νέοι
αντιταχθήκαμε για το όνομα της Μακεδονίας. Συλλαλητήρια, πορείες, εκδηλώσεις,
φωνές διαμαρτυρίας. Όλοι μαζί ενωμένοι. Μετά από λίγα χρόνια το εθνικό πλαίσιο άλλαξε.
Δεν διαμαρτυρηθήκαμε. Σθεναρά ίσως αλλά όχι ουσιαστικά. Σήμερα που η γενιά μας έχει
αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας θέλουμε να λύσουμε το Μακεδονικό στην αντίθετη
αντίληψη από αυτήν που είχαμε διαμαρτυρηθεί. Αλήθεια τη άλλαξε; Και αυτό δεν
αφορά μόνο τους σαραντάρηδες που κυβερνούν αλλά όλους τους σαραντάρηδες που τώρα
σιωπούν. Δεν ξέρω πως πετυχαίνουν οι επαναστάσεις. Σίγουρα δεν γίνονται με το
τηλεκοντρόλ, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τον καναπέ. Με ένα άρθρο-αυτό
αφορά και εμένα- ή με μια φωτογραφία της Μακεδονίας δεν ξορκίζουμε το πρόβλημα
ούτε καλύπτουμε την συνείδηση μας. Δεν ξέρω πως γίνονται οι επαναστάσεις. Ξέρω πως
γίνονται οι μεγάλες αλλαγές. Από λίγους στην αρχή τρελούς που όμως με το πάθος τους
συμπαρασύρουν και τους άλλους και ο κόσμος αρχίζει αν αλλάζει πορεία. Μα κάποτε
ήμασταν μπροστάρηδες πως γίναμε χαρτογιακάδες; Τι είναι αυτό που μας πήρε την
φωνή; Πως γίνετε να μην αντιδράς εσύ που αντιδρούσες για τα πάντα;
Το 1992, η Εκκλησία έβγαλε τους πιστούς
και όχι μόνο στον δρόμο με την διοργάνωση συλλαλητηρίων. Ο κόσμος αντίδρασε. Η πίεση
απόδωσε. Η εθνική γραμμή χαράχτηκε. Ακούω πάντα με σεβασμό τα όσα δηλώνει κατά καιρούς
ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος. Έχω όμως μια απορία Μακαριώτατε και αυτό δεν αφορά
μόνο εσάς αλλά και όλοι την Ιεραρχία. Δεν συμφωνείτε με την θέση που φαίνετε να
διαμορφώνει η κυβέρνηση για την ονοματοδοσία του κράτους τον Σκοπίων. Αλλά δεν συμφωνείται
και με τα συλλαλητήρια. Και δεν προτάσσετε καμία μορφή αντίστασης. Αλήθεια Μακαριώτατε
πως θα αντιδράσουμε; Κάνοντας θυμωμένες γκριμάτσες στο τουίτερ του Πρωθυπουργού;
Δεν ξέρω αν βοηθούν τα συλλαλητήρια, αλλά δεν βοηθούν και τα λάικ. Και σίγουρα
η εκκλησία εμφανίζεται ουσιαστικά ως το δεξί δεκανίκι της κυβέρνησης. Για να λέμε
την αλήθεια.
Τελειώνοντας, δεν πρέπει το κράτος της
Π.Γ.Δ.Μ. να ονομαστεί Μακεδονία. Με κανένας σύνθετο όρο γιατί κρύβει αλυτρωτισμό
και παραχάραξη της ιστορίας. Δίνει ταυτότητα σε κάποιους που δεν την είχαν και
κλέβει την ιστορία σε κάποιους που αγωνίστηκαν γι αυτήν.
Το 1992, εγώ, εσύ, ο Αλέξης, η Μπέτυ,
ο Κυριάκος, η Μαρέβα, η Φώφη, ο Σταύρος, βγήκαμε στους δρόμους για την Μακεδονία
και σήμερα εμείς οι ίδιοι της αλλάζουμε την ιστορία. Γιατί; Για μια καρέκλα εξουσίας
αδειανή. Η γενιά μας, σήμερα έχει ηττηθεί για μια Ελένη που την λένε Μακεδονία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου