Χριστιανούπολη Καλοκαίρι του 1986
Τον Ιούλιο του 1986 ήταν η πρώτη μου χρονιά στην Χριστιανούπολη, στην Κατασκήνωση της Μητροπόλεως Πειραιώς, στο Καπανδρίτι Αττικής στην περίοδο του Γυμνασίου. Η ενορία του Αγίου Βασιλείου εκείνη την χρονιά είχε δύο ομάδες. Στον θάλαμο 3, κάτω από την παλιά τραπεζαρία με ομαδάρχη τον Μανώλη Βενετσιάνο (στην ομάδα αυτή ήμουν και εγώ) και στον θάλαμο 7, στην μικρή πλατεία με ομαδάρχη τον Γιώργο Ξενάκη. Αρχηγός ήταν ο π. Πολύκαρπος Μπόγρης με υπαρχηγούς τον Ματθαίο Χάλαρη και τον Χρήστο Νικολαΐδη.
Κάθε πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς ξημερώματα, έφευγε από το Μοναστήρι την Παναγία "Χρυσοπηγή", κατέβαινε σε Ναό του Πειραιά για να λειτουργήσει και στην συνέχεια στην διακονία της Μητροπόλεως μέχρι αργά το βράδυ. Το βράδυ όταν επέστρεφε έτρεχε στην κατασκήνωση, αδιαφορώντας για τον κάματο της ημέρας για να δει τους κατασκηνωτές, αν έχουν κάποιο παράπονο και αν το φαγητό τους ήταν αρκετό. Ένα τέτοιο βράδυ το φαγητό δεν ήταν επιτυχημένο (γεγονός πολύ σπάνιο γιατί οι εξαίρετες μαγείρισσες κ. Ειρήνη και κ. Φεβρωνία έδιναν και την ψυχή τους) και ο Γέροντας αφού επιθεώρησε την κουζίνα βρήκε τους κατασκηνωτές να ψυχαγωγούνται στην Πλατεία του Αγίου Αθανασίου. Αφού μίλησε μαζί τους ρώτησε αν είχαν κάποιο παράπονο. Τότε ο Δημήτρης ομαδάρχης της 5 ομάδας από τον Άγιο Δημήτριο Ταμπουρίων είπε στον Γέροντα πως το φαγητό σήμερα δεν ήταν καλό. Ο Γέροντας αφού "κατσάδιασε" τον αρχηγό ρώτησε τους κατασκηνωτές τι θα μπορούσε ο ίδιος να κάνει για να επανορθώσει αυτή την αστοχία. Τότε πάλι ο Δημήτρης είπε στον Γέροντα πως θα μπορούσε να επανορθωθεί η κατάσταση αν έρθουν στην κατασκήνωση σουβλάκια για όλους. Ο Γέροντας έδωσε αμέσως εντολή στον π. Αρσένιο να πάρει τις παραγγελίες.
Αυτός ήταν ο Γέροντας. Από αυτό το μικρό περιστατικό φαίνεται η μεγάλη του αγάπη για τους νέους. Μια αγάπη θυσιαστική, πατρική, αλησμόνητη. Τι κι αν κάθε μέρα από το πρωί έτρεχε για τις υλικές και πνευματικές ανάγκες του ποιμνίου μιας μεγάλης Μητρόπολης. Το βράδυ, χωρίς να υπολογίζει κόπους, πήγαινε στην κατασκήνωση για να δει τους νέους. Εμάς τα παιδιά του. Ο Γέροντας έδωσε μια υπόσχεση πνευματικής πατρότητας και την τήρησε στο ακέραιο. Και αν κέρδισε κάτι για την μνήμη και την καρδιά μας δεν είναι η θύμηση του Δεσπότη αλλά η μνήμη του στοργικού πατέρα. Και για να μπεις στην καρδιά των νέων ανθρώπων ως πατέρας είναι μια πολύ δύσκολή υπόθεση. Και Γέροντας την κέρδισε με την αγάπη του, τις θυσίες του και τα καρδιακά δάκρια της προσευχής του....
Κώστας Ζουρδός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου