Μυγδαλιά και Φλεβάρης

Της ΝΑΥΣΗ ΙΕΣΣΑΙ-ΚΑΣΙΜΑΤΗ

Κάθε Φλεβάρη,

πασκίζω ανύστακτη την έγνοια να κρατήσω

παν’ απ’ τον τόπο της καρδιάς,

όπου μια μυγδαλίτσα έχω φυτεμένη.

Κι ως καιροφυλακτώ να ιδώ

το σκάσιμο του πρώτου μπουμπουκιού,

ακούγω το τρεχαλητό τ’ ανέμου

και απ’ τους βουνούς του παγετού το κατρακύλι

Μ’ έχτρα και κακία κι αστοχία

τη μυγδαλίτσα μου σαρώνουν…

Κάθε Φλεβάρη,

πως μου δαγκώνει η ζήλεια την καρδιά!...

Νυφούλες ντροπαλές, κατάσπαρτες στους κάμπους

να θωρώ, τις ξένες μυγδαλιές…

Με πέπλα ανάλαφρα-ξέχειλο κάτασπρο αφρό-

στα μπράτσα τους ριγμένο.

Τότε κακιώνω

και βουτώ χωρίς ανασασμό,

τα τσίνουρα στο δάκρυ…

Να’ ναι της μυγδαλίτσας μου

η ρίζα ξέβαθη

κι άδικα πολεμώ με το Φλεβάρη;

*Δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία τον Φεβρουάριο του 1993

Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός