Είναι λίγο παράξενο και οξύμωρο να έχεις μια τέτοια φωτογραφία για τελευταία ανάρτηση της χρονιάς. Ούτε γεμάτα τραπέζια, ούτε φώτα και στολίδια, δίχως φανταχτερά χρώματα. Είναι η αίθουσα διδασκαλίας που περάσαμε μαζί με τους συναδέλφους μου εκπαιδευτικούς στον Δήμο Πειραιά και προσπαθήσαμε μέσα από την εκπαιδευτική διαδικασία να διευρύνουμε στους πολίτες τους ορίζοντες και να τους σπάσουμε έστω την μοναξιά. Είναι η αίθουσα στην οποία μαθαίνουν ελληνικά οι μετανάστες που ζουν στην πόλη μας. Αθόρυβα, επιτακτικά, ουσιαστικά. Άντρες και γυναίκες με διαφορετική κουλτούρα ή καθόλου, με άλλη πίστη και άλλα έθιμα στους οποίους προσπαθούμε να μάθουμε τουλάχιστον μια στοιχειώδη επικοινωνία. Και είναι συγκινητικό πως στην διάρκεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας κάποιο παιδί παίζει σε ένα στραπατσαρισμένο πάρκο γιατί δεν έχει που να πάει. Δεν ξέρω αν σας έχει συμβεί. Αδέλφια μου, καλή και ευλογημένη Χρόνια με κάθε ευτυχία. Και μην σας παραμυθιάζουν. Ανάπτυξη είναι μόνο η Παιδεία, αλλά δεν τους ενδιαφέρει γιατί ξυπνάει καρδιές και ανοίγει δρόμους. Καλή σας Χρονιά...
Κώστας Ζουρδός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου