«Περί Αγάπης»…του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού

Επιμέλεια: π. Νεκτάριος Αλεξόπουλος

Η αγάπη είναι μια αγαθή διάθεση της ψυχής, η οποία την κάνει να μην προτιμά περισσότερο από τη γνώση του Θεού. Εκείνος που αγαπά τον Θεό, πάνω από όλα τα κτίσματα Του προτιμά τη γνώση του και αδιάλειπτα με πόθο την προσμένει. Αν η ζωή του νου είναι φωτισμός που δίνει η πνευματική γνώση, κι αυτόν τον γεννά η αγάπη προς τον Θεό, ορθά έχει λεχθεί πως δεν είναι τίποτα πιο μεγάλο από τη Θεία αγάπη. όταν με τον έρωτα της αγάπης ο νους μεταβαίνει προς τον Θεό, τότε δεν έχει διόλου αίσθηση για κανένα από τα κτίσματα. Καθώς καταφωτίζεται από το Θείο και άπειρο φως, γίνεται αισθητός για όλα τα κτιστά, όπως τα μάτια δεν βλέπουν τα άστρα όταν ανατέλλει ο ήλιος. Για να αποκτήσει η ψυχή τον Θείο έρωτα βοηθούν όλες οι αρετές, περισσότερο όμως από όλες η καθαρή προσευχή. Γιατί μεν αυτήν ο νους παίρνει φτερά και πετά προς τον Θεό, και βγαίνει έξω από όλα τα όντα.

Όποιος αγαπά τον Θεό, δεν μπορεί να μην αγαπά και κάθε άνθρωπο σαν τον εαυτό του, αν και τον δυσαρεστούν τα πάθη εκείνων που δεν έχουν ακόμα καθαριστεί. Γι αυτό και χαίρεται με αμέτρητη και ανέκφραστη χαρά για την διόρθωση τους. Εκείνος που βλέπει και ίχνος μόνο μίσους προς οποιονδήποτε άνθρωπο για οποιοδήποτε φταίξιμο του, είναι εντελώς ξένος από την αγάπη προς τον Θεό. Γιατί η αγάπη προς τον θεό δεν ανέχεται διόλου το μίσος κατά του ανθρώπου. « όποιος με αγαπά-λέει ο Κύριος-θα τηρήσει τις εντολές Μου. Και η δική Μου εντολή είναι να αγαπάτε ο ένας τον άλλον». Άρα, λοιπόν, εκείνος που δεν αγαπά τον πλησίον του, δεν τηρεί την εντολή του Κυρίου. Εκείνος που δεν τηρεί την εντολή, ούτε τον Κύριο μπορεί να αγαπήσει. Ο Θεός, εκ φύσεως αγαθός και απαθής, όλους τους αγαπά εξίσου ως δημιουργήματα Του, αλλά τον ενάρετο τον δοξάζει επειδή αποκτά και τη γνώση, ενώ τον κακό άνθρωπο τον ελεεί λόγω της αγαθότητας Του και παιδεύοντας τον σε αυτόν τον κόσμο, τον φέρνει σε μετάνοια και διόρθωση. Έτσι και ο καλοπροαίρετος και απαθής άνθρωπος, όλους τους ανθρώπους τους αγαπά εξίσου.

Αυτός που αξιώθηκε να λάβει τη ν θεία γνώση και απόκτησε μέσω της αγάπης το φωτισμό της, δεν θα παρασυρθεί ποτέ από πνεύμα της κενοδοξίας. Εύκολα όμως παρασύρεται από αυτήν όποιος δεν αξιώθηκε του φωτισμού της. κλείνε το στόμα εκείνου που κατηγορεί τον άλλον, για να μην αμαρτάνεις μαζί του. Μάθε να αγαπάς και αυτόν που σε βλάπτει. «Εγώ όμως σας λέω-είπε ο Κύριος-αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευεργετείται όσους σας μισούν, προσεύχεσθε για όσους σας βλάπτουν». Γιατί τα διέταξε αυτά; Για να μας ελευθερώσει από το μίσος, τη λύπη, την οργή και την μνησικακία και να μας αξιώσει να λάβουμε το μέγιστο απόκτημα την τέλεια αγάπη, που είναι αδύνατον να την έχει όποιος δεν αγαπά εξίσου όλους τους ανθρώπους κατά μίμηση Θεού.

* Το κείμενο γράφτηκε στο περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία τον Μάιο του 1999