ΟΡΑΜΑΤΙΖΟΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ...

Απόσπασμα από τον Ενθρονιστήριο Λόγο του Δημητριάδος Ιγνάτιου

Οραματιζόμαστε μια Εκκλησία ελευθέρα και ελευθερώτρια. Όχι δούλη σε ορισμένους και δεσποτική σε άλλους.
Μια Εκκλησία ταπεινή και μαθητεύουσα.
Μια Εκκλησία εργαζόμενη χωρίς προχειρότητες και κομπασμούς.
Μια Εκκλησία θαρραλέα, που κοιτά κατάματα τα προβλήματα.
Μια Εκκλησία προσγειωμένη, με αίσθηση της πραγματικότητας.
Μια Εκκλησία ουσιαστική και όχι τυπολατρική.
Μια Εκκλησία ειλικρινή και ευθεία.

Μια Εκκλησία, όπου η αξιοκρατία των στελεχών της και η διαφάνεια της διαχειρίσεώς της θα αποτελούν δεδομένα και αυτονόητα.
Αυτή η Εκκλησία, πατέρες και αδελφοί, ζητά ιδιαίτερα από εμάς τους κληρικούς να παραμείνουμε γνήσιοι άνθρωποι, καλόκαρδοι, με επιείκεια για τις αμαρτίες των ανθρώπων, που δεν θα αντιμετωπίζουμε με αγανάκτηση και επικρίσεις την κατάστασή τους, όποια κι αν είναι αυτή.
Ιερέας σημαίνει ηγέτης και όχι ουραγός, εμπνευστής, όχι αμήχανος υπάλληλος, ζωή και όχι θάνατος, χαρά και δημιουργία, όχι περιθώριο και κακομοιριά. Καθήκον μας είναι η συστράτευση, ώστε να ξανα-ανοιχθούμε στο σωτήριο ταξίδι του νοητού πλοίου της Εκκλησίας μας, όχι από το αμπάρι, αλλά από τη γέφυρα. Ποιός θα μας συντροφεύει στο δρόμο; Ο πηδαλιούχος και Παλαιός των Ημερών, ο Κύριός μας, αλλά και οι ναυαγισμένες ψυχές των ανθρώπων, όσων προσμένουν ένα χέρι απλωμένο για να επιβιβαστούν στο καράβι.

Ναι, είμαστε αισιόδοξοι και να είσθε αισιόδοξοι. Ποτέ στο παρελθόν οι άνθρωποι δεν ήταν περισσότερο έτοιμοι για να δεχθούν την αλήθεια του Χριστού. Η αναζήτηση είναι μεγάλη και επειδή οι περιστάσεις είναι δύσκολες και οριακές, και η λύση όταν δίνεται θα πρέπει να είναι γνήσια και ριζική. Δεν υπάρχει αποχή ή ουδέτερη στάση.
Ό,τι και αν κάνετε, ποιμαίνετε. Η κάθε σας στάση είναι ποιμαντική. Ίσως να μην κάνετε όλοι κήρυγμα ή κατηχητικό, αλλά μπορείτε να τελείτε τις ιεροπραξίες έτσι ώστε να γίνεται φανερή η ουσιαστική σας συμμετοχή και η παρουσία του Αγίου Πνεύματος σ’ αυτές. Και αυτό είναι διδασκαλία και το μεγαλύτερο μάθημα. Ίσως να μην εξομολογείτε όλοι, αλλά μπορείτε, και στο πιο ακραίο χωριό και στο πιο μικρό παρεκκλήσι, να λειτουργείτε με τέτοιον τρόπο, ώστε η κατάνυξη να οδηγεί στην μετάνοια και στη συμμετοχή. Και πάντως μπορούμε να προσευχόμαστε για την Εκκλησία μας, την ενορία μας, το χωριό μας, τον κάθε μας ενορίτη. Ό,τι προσφέρουμε είναι ευλογία και δημιουργία. Είναι σημαντικό εμείς οι κληρικοί να γνωρίζουμε ότι δεν σώζουμε ή δεν κατευθύνουμε μόνο τους ανθρώπους, αλλά ότι είμαστε διάκονοι και μάρτυρες της σωτηρίας ή της αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο του εκάστοτε παρόντος.
Θα έχετε την αμέριστη συμπαράσταση του Επισκόπου σας. Εσείς και οι οικογένειές σας. Γιατί γνωρίζω καλά, όντας και εγώ γόνος ιερατικής οικογένειας, τί σημαίνει ο Επίσκοπος να είναι πατέρας και αδελφός και όχι δεσπότης και εξουσιαστής. Γι’ αυτό δεν θα υπάρξει κανείς ανάμεσά μας που να αλλοιώσει την αυθεντική σχέση πατρός και τέκνων.

Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός