Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013



Μες το στόμα μου κρατάω δηλητήριο
και της γλώσσας το λουκέτο ξεκλειδώνω
βγάζει πίσσα της ψυχής το καθαρτήριο
τα πλευρά σου με μια λόγχη εγώ καρφώνω
Είμαι τόσο αμαρτωλός που μοιάζω μ άγιο
μα θυσία στο βωμό σου δε θα γίνω
δεν υπάρχει θησαυρός μες το ναυάγιο
κι η ζωή δεν παίρνει μπρος με ένα κρίνο

Άρχοντα, θεέ σε κλιμακτήριο
απ το θρόνο σου η αλήθεια πόσο απέχει
Ποιος βαράει νυσταγμένα σιωπητήριο
ποιος καβάλησε το άρμα σου και τρέχει

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου