Θαύματα του Θεού στη ζωή μου!... Α! ΜΕΡΟΣ

Του Μακαριστού Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

Α! ΜΕΡΟΣ

 

Στην ηλικία τον ογδόντα ετών και ενώ εφησύχαζε στην Παιανία Αττικής, στις Κατασκηνωτικές εγκαταστάσεις της Μητροπόλεως Πειραιώς, ο Μακαριστός Μητροπολίτης Πειραιώς Καλλίνικος άρχισε να καταγράφει τις μεγάλες στιγμές της ζωής του με τίτλο αναμνήσεις. Μέσα από τον γλαφυρό του λόγο γνωρίζουμε μια εποχή και μαθαίνουμε τους αγώνες και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε για να πραγματοποιήσει το σπουδαίο του έργο!

 

Η Κατοχή με βρήκε όπως προανέφερα, δεκαπέντε ετών. Όταν τελείωσε η Κατοχή, ήμουν δεκαεννέα ετών. Όλα αυτά τα πικρά, τα πάρα πολύ δύσκολα χρόνια, με τις αφάνταστες ταλαιπωρίες, με τις στερήσεις, τα έζησα στη γενέτειρα μου Βαρθολομιό μαζί με τους γονείς μου, τις τρείς αδελφές μου και την εκ πατρός αείμνηστη γιαγιά μου. Ο πατέρας μου ήταν έντιμος άνθρωπος. Τότε οι μαυραγορίτες επέπλεαν. Με την έναρξη της Κατοχής, η δραχμή έχασε τελείως την αξία της. Το κράτος είχε διαλυθεί. Τα αποθέματα χρυσού της Εθνικής Τράπεζας είχαν φυγαδευθεί προς την Αίγυπτο, για να μην πέσουν στα χέρια των Γερμανών. Όλοι οι Έλληνες έχασαν τελείως τα χρήματα τους. Οι καταθέσεις στις τράπεζες έπαψαν να έχουν απολύτως καμμία αξία. Καταστροφή πραγματική. Θυμάμαι ότι ένα κουτί σπίρτα έφθασε να έχει πέντε εκατομμύρια πληθωρικές δραχμές. Οι συναλλαγές εγίνοντο είδος με είδος. Οι καπάτσοι επέπλεαν και ο μαυραγοριτισμός έλαβε τεράστιες διαστάσεις. Ο πατέρας μου ήταν έμπορος. Με την κατοχή έχασε τελείως το εμπόριο του και τα χρήματα του. Τότε οι έμποροι στο Βαρθολομιό εν πιστώσει. Και όταν οι χωρικοί μάζευαν τη σταφίδα, που ήταν το κύριο εισόδημα στο Βαρθολομιό, πλήρωναν τα βερεσέδια της χρονιάς. Μα τότε ούτε την σταφίδα δεν μπορούσαν να πουλήσουν, ούτε η δραχμή είχε καμμία αξία. Η σταφίδα προ του πολέμου εξήγετο κυρίως στην Αγγλία, κάτι αδύνατο τώρα πλέον. Και όλοι οι έμποροι έχασαν τα χρήματα τους. Τα μαγαζιά κλείσανε. Ο λαός δυστυχούσε και πεινούσε. Θυμάμαι ένα περιστατικό από τα πολλά που με είχαν πληγώσει τότε. Ένας μεγαλοκτηματίας του Βαρθολομιού- θυμάμαι και το όνομα του, αλλά δεν το γράφω-χρωστούσε στον πατέρα μου έξι χιλιάδες χρυσές δραχμές. Είχε υπογράψει και σχετικό γραμμάτιο. Έξι  χιλιάδες χρυσές δραχμές τότε ήταν πάρα πολλά χρήματα. Ήταν αρκετή περιουσία. Και καταδέχθηκε να μας δώσει από τις απέραντες σοδειές του έξι οκάδες καλαμπόκι, για να ξοφλήσουμε το γραμμάτιο, διότι τότε με τον πληθωρισμό η οκά το καλαμπόκι είχε φθάσει χίλιες δραχμές, ενώ προ της Κατοχής είχε δύο δραχμές. Ασυνειδησία εγκληματική! Εκεί φθάνει η κτηνωδία της ανθρώπινης εκμετάλλευσης. Την εποχή εκείνη βρεθήκαμε στερούμενοι των πάντων. Μόνο λάδι είχαμε, διότι είμεθα ελαιοπαραγωγοί. Το λάδι μας έσωσε από τον εκ πείνης θάνατο. Δίναμε λάδι και παίρναμε λίγο σιτάρι, αν βρίσκαμε, ή λίγο καλαμπόκι, που ήταν τότε είδος πολυτελείας. Πεινάσαμε, υποφέραμε, ο κόσμος απέθνησκε στο δρόμο από την πείνα και την εξάντληση. Φως ηλεκτρικό δεν είχαμε. Η ΔΕΗ τότε δεν υπήρχε. Το Βαρθολομιό είχε δικό του εργοστάσιο παραγωγής ρεύματος. Μα  είχε πλέον κλείσει. Διότι δεν υπήρχε πετρέλαιο να δουλέψουν οι γεννήτριες. Ούτε λάμπες πετρελαίου είχαμε, εφόσον, όπως είπα, δεν υπήρχε πετρέλαιο. Φωτιζόμεθα τα βράδια με το λυχνάρι. Με το ιλαρό φως του λυχναριού διάβαζα τότε απλήστως βιβλία πνευματικής οικοδομής. Ο πατέρας μου ξυπνούσε τα βράδια και έβλεπε από την χαραμάδα του δωματίου μου να καίει το λυχνάρι και έβαζε τις φωνές ότι κάνω υπερβολές. Και δεν είχε άδικο. Μα εγώ είχα τόσο ζήλο, που με το λυχνάρι έμαθα μόνος Θεολογία. Ακόμα και σήμερα αντλώ από τις μελέτες μου εκείνες. Με το λυχνάρι διάβαζα ατελείωτες νύχτες. Αγία Γραφή, Πατέρες της Εκκλησίας, Χρυσόστομο, Βασίλειο, Γρηγόριο Θεολόγο, διάβασα όλα τα βιβλία του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, τα Ασκητικά των αγίων Εφραίμ και Ισαάκ των Σύρων, την κλίμακα του Αγίου Ιωάννου του Σιναίτου και όλα τα βιβλία τότε των εκδόσεων της Ζωής. Ιδιαιτέρως διάβαζα τα έργα του Κωνσταντίνου Καλλίνικου, τον οποίο υπερβολικά αγαπούσα. Πηγή για βιβλία είχα εκτός από την προαναφερθείσα θεία μου Βάσω στη Γαστούνη, που είχε, όπως είπα, αξιόλογη βιβλιοθήκη, και τη Γερόντισσα Χριστονύμφη Κάρτσωνα, που ήταν εγκαταστημένη στην πλησίον του Βαρθολομιού Μονή Αγίας Ελεούσας, και η οποία διέθετε αρκετά πλούσια και αξιόλογη βιβλιοθήκη, με σπουδαία βιβλία και δη Πατέρων της Εκκλησίας.

 

Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός