Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου
Με τον μήνα αυτό αρχίζει και δραστηριοποιείται περισσότερο το ποιμαντικό και ιεραποστολικό έργο της Εκκλησίας. Ξεκινάει εντονότερη η σπορά του λόγου του Θεού. Έχει καθιερώσει η Εκκλησία στα μέσα Οκτωβρίου να διαβάζεται στους ναούς η περίφημη παραβολή του Σπορέως. Στην παραβολή αυτή ο Κύριος δίνει ανάγλυφη την εικόνα της ανθρώπινης κοινωνίας. Ο λόγος του Θεού σαν ουράνιος θείος σπόρος σπείρεται στις ανθρώπινες καρδιές, μα στα τρία τέταρτα των ανθρώπων που σπείρεται ο λόγος του Θεού δεν καρποφορεί. Δεν πταιει ο θείος λόγος. Πταιει η έλλειψη δεκτικότητας από τις ανθρώπινες καρδιές. Ο Θεός δεν παραβιάζει την ανθρώπινη θέληση. Προσφέρει την αλήθεια Του και αφήνει τον άνθρωπο ελεύθερο να την δεχθεί ή να την απορρίψει. Δεν εξαναγκάζει ο Θεός, ούτε καταπιέζει. Για να καρποφορήσει ο λόγος του Θεού χρειάζεται το έδαφος της ανθρώπινης ψυχής μοιάζει με τη γη τη μαλακή, να έχει ταπείνωση και ειλικρίνεια και δεκτικότητα στα θεία μηνύματα. Δυστυχώς, οι πιο πολλές ανθρώπινες καρδιές μοιάζουν με την γη την πατημένη ή την γη την πετρώδη ακανθώδη. Ο ανθρώπινος εγωισμός είναι το κύριο αίτιο της ακαρπίας του λόγου του Θεού.
Στην σημερινή κοινωνία μας, που βαδίζει ακάθεκτη προς τον πνευματικό και ηθικό κατήφορο, ο λόγος του Θεού είναι το μοναδικό μέσο πνευματικής αφυπνίσεως όσων ανθρώπων διαθέτουν στην καρδιά τους κάποια ειλικρίνεια και κάποια σοβαρότητα σκέψεως. Μπορεί για τους πολλούς, παρ’ όλη τη δυναμική δραστηριότητα που έχει ο λόγος του Θεού, να μη μιλάει στις καρδιές τους, γιατί την έχουν ερμητικά κλεισμένη στο φως της αλήθειας του Ευαγγελίου. Για τις καλοπροαίρετες όμως καρδιές ο λόγος του Θεού είναι το μοναδικό μέσο ενανθρωπήσεως τους. Η Εκκλησία οφείλει και έχει την υποχρέωση να εντείνει την ποιμαντική της προσπάθεια. Δε πρέπει να απελπιζόμεθα από ρεύμα του κακού. Δεν πρέπει να χάνουμε το θάρρος μας από τον πλεονασμό της αμαρτίας, υπάρχει πάντοτε και το μικρό «λήμμα». Υπάρχει πάντοτε και η «μικρά ζύμη», οι ολίγοι, που ποτισμένοι με το πνεύμα του ευαγγελίου διαθέτουν σώφρονα και ενάρετο βίο, αποτελούν την παρηγοριά και την ελπίδα. Και ευτυχώς που στην εξαγριωμένη και εξαχρειωμένη ηθικά εποχή μας αυτοί οι «ολίγοι» δεν είναι πολύ λίγοι, αποτελούν σοβαρό και σεβαστό ποσοστό, χάρις στο οποίο ίσως ο Θεός δε καταστρέφει την ανθρωπότητα.
Η Εκκλησία, χρησιμοποιούσα όλα τα μέσα που έχει στη διάθεση της, οφείλει να εργασθεί δραστήρια. Οι σπορείς του θείου λόγου απλόχερα να σπείρουμε το σωτήριο μήνυμα του Ευαγγελίου, σε μικρούς και μεγάλους. Και «ο έχων ώτα ακούειν» ας ακούσει τις φωνές της Εκκλησίας. Η διαστημική εποχή μας δεν έκανε ποιοτικώς καλύτερα τον άνθρωπο. Του ανέπτυξε υπερτροφικά τον νου, του άφησε όμως υπανάπτυκτη την καρδιά. Τον γέμισε με πλούτη υλικά και με ανέσεις, του λιγόστεψε όμως την ψυχική ευχαρίστηση. Τον πλούτισε με άφθονα τεχνικά μέσα, τον πτώχυνε όμως σε βιώματα ιερά. Του έδωσε άφθονα τα μέσα των διασκεδάσεων και της καλοζωίας, όχι όμως και την ευτυχία στην ζωή. Τον αγρίεψε περισσότερο αντί να τον ημερέψει. Τον έκανε πιο πολύ σάρκα και λιγότερο πνεύμα. Του δημιούργησε χάος, έστω και αν οι περισσότεροι δεν αντιλαμβάνονται.
Το μοναδικό φάρμακο για την ισορροπία της ανθρωπίνου ζωής είναι ο λόγος του Θεού, η αλήθεια του ευαγγελίου, όπως τη διδάσκει η Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Είναι η «οδός», η «αλήθεια» και η «ζωή». Είναι το μέσον που εξευγενίζει την ανθρώπινη καρδιά, που εκλεπτύνει την συνείδηση, που εξημερώνει τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου, που εκπολιτίζει την ανθρώπινη ζωή, που εξυγιαίνει τον ανθρώπινο νου και κάνει τον άνθρωπο όντως άνθρωπο, με ήθος, με ευγένεια αισθημάτων, με αυτοκυριαρχία, με ποιότητα ζωής και όχι ζώο που το κυριαρχούν τα ένστικτα και οι ορμές. Μπορεί να μην είναι θεαματικά ενίοτε τα αποτελέσματα της σποράς του θείου λόγου, όμως είναι θετικά για όσους διαθέτουν καρδιά που μοιάζει με την αγαθή γη. Οι χιλιάδες των νέων που ζουν με εντιμότητα κοντά στην Εκκλησία και οι μυριάδες μικρών και μεγάλων που γεμίζουν ασφυκτικά τους ιερούς ναούς βεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Μόνον ότι η Εκκλησία πρέπει πάντοτε να σπέρνει, να σπέρνει, να σπέρνει, απλόχερα, με ειλικρίνεια και καθαρότητα, τον γνήσιο σπόρο του λόγου του Θεού, όπως πάντοτε διδάσκει η Ορθόδοξη Εκκλησία μας
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία τον Οκτώβριο του 1999
Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου