Αν ήταν λίγο δίκαιη η κοινωνία που ζούμε, θα έπρεπε από προχθές να φιγουράρουν τα πρόσωπα των καθηγητών-παιδεραστών σε όλα τα περίπτερα και σε όλες τις τηλεοράσεις.
Δεν είναι όμως και το ξέρουμε.
Θεωρεί ο κ. Λοβέρδος και το Υπουργείο Παιδείας -είναι ακόμη και Θρησκευμάτων;- ότι μια κοπέλα, χρήστρια ναρκωτικών ουσιών, είναι πιο επικίνδυνη από έναν καθηγητή που είναι παιδεραστής.
Πολύ φοβάμαι ότι και πολλοί γονείς θα σκέφτονται έτσι, γιατί πάντα το κακό δεν θα έρθει σε εμάς.
Είδατε όμως; Βρίσκονται ανάμεσά μας. «Διδάσκουν» τα παιδιά σας τη στιγμή που τα φαντασιώνονται γυμνά στα γλειώδη χέρια τους. Ξυπνήστε μωρέ!
Έπεσαν απ' τα σύννεφα κάποιοι μαθητές. Μα τι περίμεναν; Κερατάκια στο κεφάλι να έχει; Να τρίβεται μπροστά τους ή να τους την πέφτει στην ψύχρα. Γιατί αν μείνει έτσι αυτό, εκεί θα φτάσουμε. Δεν έχετε καταλάβει ακόμη πως το κακό ελοχεύει παντού και περισότερο σε ανθρώπους που κάνουν διπλή ζωή. Και δη οικογενειάρχες.
Τώρα, δεν ζητάτε τα πρόσωπά τους, τα ονόματά τους; Σ' εκείνο το κυνήγι μαγισών δείχνατε οι περισσότεροι ευχαριστημένοι που η αστυνομία -με την αρωγή του ΚΕΛΠΝΟ- παραβίαζε κάθε ανθρώπινο δικαίωμα. Κι έτσι έμαθαν οι εκατοντάδες πελάτες των δέκα ευρώ χωρίς προφύλαξη, οτι κινδυνεύουν και έσπασαν τα τηλέφωνα.
Εδώ, τι γίνεται; Δεν βλέπω να ξεσηκώνεται κανένας. Εκτός και αν ανήκουν στην Καθολική εκκλησία και έχουν συνηθίσει τέτοιου είδους φαινόμενα. Εκεί πια είναι το παράδειγμα και όχι η εξαίρεση. Και φυσικά χρησιμοποιώ ειρωνικό τόνο, γιατί δεν μου επιτρέπεται να χρησιμοποιήσω βρώμικο μυαλό, όπως αυτό των καθηγητών. Γιατί τους εχω δει, τους έχω νοιώσει στο πετσί μου και στην ψυχή μου, όσο σχεδόν κανείς σας δεν μπορεί να φανταστεί.
Βρίσκονται ανάπηροι με ψεύτικα δικαιολογητικά και κλέβουν τη σύνταξη κάποιου άλλου. Τα φακελάκια που ζητούν ακόμη και τώρα οι γιατροί ξεπερνούν κατά πολύ έναν βασικό μισθό. Οι πολιτικοί μάς έχουν -με τη βοήθειά μας- καταβαραθρώσει και εξευτυλίσει.
Όλα αυτά και άλλα τόσα που σάπισαν γενιές και γενιές, δεν είναι σχεδόν τίποτα μπροστά σ' αυτό που συμβαίνει και δεν αντιδρά κανείς στις κυνικές δηλώσεις ενός υπουργού, μιας κυβέρνησης που αφήνει, ή μάλλον βοηθάει, το ένα σκάνδαλο να σκάει μετά το άλλο.
Νιώστε περήφανοι για το θαύμα της Αμφίπολης. Κι εγώ νιώθω. Αλλά οι ίδιοι δάσκαλοι και καθηγητές που θα μιλούν στα παιδιά σας και θα ανατριχιάζουν από εθνική περηφάνια, οι ίδιοι τα βράδια θα μιλούν στο skype ή στο facebook με ημίγυμνες φωτογραφίες παιδικών κορμιών και θα ανατριχιάζουν απ' τη μέση και κάτω.
Κι αφήστε υπουργούς-καρικατούρες να μεταπηδούν απ' το ένα υπουργείο στο άλλο, ως παντογνώστες, να φέρνουν πίσω έναν μεσαίωνα χειρότερο απ' τον αυθεντικό.
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου