Τρίτη 31 Οκτωβρίου 2017

Ένα παιδί που δεν πρόλαβε να μετρήσει τα άστρα…




Ο 52χρονος πατέρας για άλλη μια φορά είχε γίνει «στούπα» στο μεθύσι από το γλεντοκόπι με την αντροπαρέα. Κάθε βράδυ στην ταβέρνα της συνοικίας το κρασί έρεε άφθονο και ο κάπελας δεν προλάβαινε να τους εξυπηρετεί. Ήξερε πως  δηλητηριάζει τα μέσα τους αλλά ήταν οι καλύτεροι πελάτες που κάθε μέρα κατανάλωναν ότι πίνετε και ότι τρώγετε,  ήταν γι αυτόν πολλά τα λεφτά Άρη. Και όταν υπάρχουν λεφτά δραπετεύουν οι ηθικοί φραγμοί. Αν ποτέ υπήρχαν. Ο άντρας γύρισε σπίτι του ξημερώματα τρεκλίζοντας από το μεθύσι. Η γυναίκα, στα 32 της χρόνια, με αγκαλιά  το μωρό τον περίμενε αναστατωμένη. Στην παρατήρηση της ότι άργησε πολύ και είναι πάλι μεθυσμένος, ο παλικαράς θόλωσε. Το κρασί του είχε αντικαταστήσει το αίμα και του διαφέντευε το κεφάλι. Και τότε ο νταής άρχιζε τα γρονθοκοπήματα. Ήταν από αυτούς τους άντρες που μετράνε το αντριλίκι με το πόσες γυναίκες έχουν θαυμάσει την φύση του και έχουν υποταχτεί στους βίαιους τσαμπουκάδες. Το γρονθοκόπημα σταμάτησε όταν δεν είχε πια άλλα κουράγια. Η γυναικά για να προφυλαχτεί είχε κάνει ασπίδα το μωρό. Αντί να κάνει εκείνη τον εαυτό της ασπίδα. Το μωρό έφαγε τις περισσότερες. Γλύτωσε την μάνα του αλλά δεν γλύτωσε το ίδιο. Όταν μετά από ώρες μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο ο εφημερεύων Ιατρός παραλίγο να λιποθυμήσει από  τις κακώσεις που αντίκρισε στο μικρό σωματάκι και κυρίως στο κεφάλι. Το ίδιο και ο Ιατροδικαστής. Ο δολοφόνος πατέρας οδηγήθηκε στην φυλακή με συγκλονισμένο το πανελλήνιο. Το πανελλήνιο βέβαια για έναν ανεξήγητο δικό του λόγο συγκλονίζετε πάντα για κάνα δυο-τρείς μέρες. Όσο είναι το θέμα στην δημοσιότητα. Λες και υπηρετεί κάποιοι ολιγοήμερο χρέος. Ο δολοφόνος πατέρας έμεινε στην φυλακή παρά λίγους μήνες. Όλο αυτό το διάστημα η σύζυγος του τον επισκεπτόταν καθημερινά και φώναζε διαρκώς πως ο άντρας της είναι καλός άνθρωπος, το περιστατικό ήταν τυχαίο και το παιδί τραυματίστηκε από το κινητό τηλέφωνο που έπεσε πάνω του κατά λάθος. Ήταν μάρτυρας υπεράσπισης του δολοφόνου. Με έναν καλό δικηγόρο και με την επίμονη μαρτυρία της συζύγου, ο κατηγορούμενος αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους. Άλλη φάμπρικά και αυτή. Μπορείς να συνεχίσεις τη ζωή σου κανονικά σαν να μην συμβαίνει τίποτα, εκτός φυλακής, ότι και αν έχεις διαπράξει με μόνη διαφορά ότι δεν θα πρέπει να βγεις στο εξωτερικό, κάτι που ποτέ δεν έκανες και πρέπει να παρουσιάζεσαι στο αστυνομικό τμήμα μια φορά το μήνα σαν να είναι ένα μηνιάτικο ραντεβού με την αντιβίωση.



Η νεαρή σύζυγος μάζεψε πάλι τον άντρα της στο σπίτι σαν να μην τρέχει τίποτα και συνέχισαν την ζωή τους. Χεράκι-χεράκι σε πάρκα, πλατείες, καφετέριες, καλοκαιρινές διακοπές. Και μόλις πριν λίγες μέρες μαθαίνουμε από τον τοπικό τύπο ότι το ζευγάρι θα φέρει στον κόσμο ένα νέο παιδί. Δεν μας ενδιαφέρουν οι τρόποι που ο καθένας χειρίζεται την ζωή του και τον εαυτό του. Του αναγνωρίζουμε ακόμα και την ελευθερία στην αυτοκαταστροφή του. Υπάρχει όμως στην ιστορία μας ένα «αλλά». Υπάρχει ένα παιδί που του στέρησαν τη ζωή και ένα δεύτερο παιδί που κινδυνεύει να έχει την τύχη του πρώτου. Με πόση ευκολία στερούμε την ζωή σε ένα παιδί; Με πόση ευκολία φέρνουμε στον κόσμο ένα παιδί; Στην ελληνική κοινωνία ευτυχώς η πλειοψηφία των γωνιών έχουν αναλάβει με συνέπεια και αυτοθυσία των γονικό τους ρόλο. Μητέρες που καθημερινά μοχθούν για την σωματική και πνευματική ανάπτυξη των παιδιών τους και πατεράδες που αγωνίζονται για να κάνουν τα όνειρα τους φέτα ψωμί. Τα τελευταία όμως χρόνια η παραβατικότητα απέναντι στα παιδία και κυρίως μέσα στην οικογένεια έχει αυξηθεί ή λόγο και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έχει αποκαλυφτεί. Είναι ένα σοβαρό θέμα που όλους μας πρέπει να μας βγάλει από το καβούκι μας. Πρέπει να αντισταθούμε σε ότι σαπίζει την κοινωνία. Δεν ωφελεί να κλαίμε πάνω στα χαλάσματα. Πρέπει να χτίσουμε το οικοδόμημα από την αρχή. Θέλει κόπο μα επιβάλετε, δεν πρέπει να το καθυστερούμε άλλο. Δεν υπάρχει χρόνος. Δε υπάρχουν περιθώρια και δικαιολογίες. Δεν μπορεί να είσαι αμέτοχος για άλλο ένα παιδί που σε λίγο καιρό δεν θα προλάβει να κάνει όνειρά και να αντικρύσει τα άστρα…



Κώστας Ζουρδός

* Ο τίτλος του άρθρου είναι παραφρασμένος από το εξαιρετικό βιβλίο του Μενέλαου Λουντέμη «Ένα παιδί μετράει τα άστρα».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου