Η περί ηθικής διδασκαλίας της Εκκλησίας

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

Η Εκκλησία δεν είναι ένας ανθρώπινος οργανισμός, είναι θεανθρώπινος. Είναι το σώμα του Χριστού. Είναι ο Χριστός παρατεινόμενος στους αιώνες. Τα δόγματα της Εκκλησίας όπως και η περί ζωής και ηθικής διδασκαλίας της απηχούν την διδασκαλία του δομήτορος της Εκκλησίας, Ιησού Χριστού. Είναι αναλλοίωτα και αμετάβλητα. Δεν μπορούν να μεταβληθούν και να διαφοροποιηθούν σύμφωνα με ανθρώπινες αντιλήψεις. Η περί ηθικής και ειδικότερα η περί λειτουργίας του γενετήσιου ενστίκτου διδασκαλίας της Εκκλησίας είναι διδασκαλία απορρέουσα από τον λόγον του Θεού, όπως έχει αποκαλυφθεί στην Αγία Γραφή και στους Πατέρες της Εκκλησίας. Είναι κανόνες ζωής, που εκφράζουν το θέλημα του Θεού για τον άνθρωπο και την ανθρώπινη ζωή. Ειδικότερα, το γενετήσιο ένστικτο, κατά την διδασκαλίαν της ορθοδόξου Εκκλησίας, είναι ένστικτο ζωής, ένστικτο ιερό. Σκοπός του γενετήσιου ενστίκτου είναι η ολοκλήρωση του ανθρώπου δια της αγάπης εντός του νόμιμου γάμου και συνέχεια της ζωής δια της τεκνογονίας. Εντεύθεν η Εκκλησία διδάσκει τον πλήρη σεβασμό προς το γενετήσιο ένστικτο, την αυτοκυριαρχία και την λειτουργία του ενστίκτου μόνον εντός του νόμιμου γάμου. Κάθε εκτροπή λειτουργίας του ενστίκτου εκτός του νόμιμου γάμου δια την Εκκλησία είναι αμαρτία προσβάλλουσα τον Θεόν και αντιβαίνουσα εις τον λόγον και τη διδασκαλία του ενανθρωπήσαντος Κυρίου.

Οι προγαμιαίες σχέσεις, ο ελεύθερος έρωτας και η τάση του πανσεξουαλισμού, που σήμερα τείνουν να επικρατήσουν στην κοινωνία, είναι πράγματα αντίθετα προς τν σαφή περί ηθικής διδασκαλία της Εκκλησίας. Κάθε ορθόδοξος χριστιανός, ως πιστό μέλος της Εκκλησίας, οφείλει να σέβεται το γενετήσιο ένστικτο και να αγωνίζεται να διατηρεί τον εαυτό του σε αυτοκυριαρχία. Οι σχέσεις των δύο φύλων είναι νόμιμες και επιτρεπτές εντός του νόμιμου γάμου. Σχέσεις των δύο φύλων εκτός του νόμιμου γάμου αποτελούν εκτροπή, δεν υπηρετούν τον ιερό σκοπό του γάμου και καταδικάζονται ως αμαρτία και παρέκκλιση από το χριστιανικό τρόπο ζωής. Και τούτο διότι η ένωση των δύο φύλων νομιμοποιείται μόνον «εν Αγίω Πνεύματι». Μόνο «εν Αγίω Πνεύματι» η ένωση του ανδρός και της γυναικός είναι αγία, δημιουργεί την κατ’ οίκον Εκκλησίαν εντός της Εκκλησίας και κάνει τους δύο συζύγους συνδημιουργούς του Θεού. Οι εκτός του νόμιμου γάμου προγαμιαίες σχέσεις δημιουργούν μια αυτονόμηση του ανθρώπου και μια περιφρόνηση προς την ιερότητα του Μυστηρίου του «εν Αγίω Πνεύματι» χριστιανικού γάμου. Στην εποχή μας επικρατούν φιλελεύθερες γύρω από το γενετήσιον ένστικτο αντιλήψεις. Η Εκκλησία δεν έχει απολύτως κανένα δικαίωμα να κάνει αβαρία στην περί ηθικής διδασκαλία της. δεν μπορεί να νερώσει το κρασί της, για να αρεστή στους ανθρώπους. Δεν δικαιούται να αλλοιώσει την περί ηθικής διδασκαλίας της. κάθε προσπάθεια εκκοσμικεύσεως της διδασκαλίας της Εκκλησίας αποτελεί προδοσίαν προς αυτήν την Εκκλησίαν.

Δέχεται η Εκκλησία την μετάνοιαν κάθε ανθρώπου, που αμαρτάνει. Ο εξομολόγος, με την χάριν του Αγίου Πνεύματος, επουλώνει τις πληγές των παρεκτρεπομένων, εφόσον έχουν επίγνωση των σφαλμάτων τους και μετάνοιαν ειλικρινή. Ο ενανθρωπήσας Κύριος και αρχηγός της Εκκλησίας είναι ο κήρυξ της μετάνοιας και η Εκκλησία ως η ζώσα παρουσία του Χριστού πάνω στη γη αγκαλιάζει με στοργή κάθε μετανοούντα αμαρτωλό. Δεν αλλοιώνει, όμως, την διδασκαλία της, ούτε τη συμμορφώνει προς τις ανθρώπινες αδυναμίες. Κηρύσσεις αναλλοίωτη την αλήθεια της Πίστεως και των Κανόνων της ζωής. Δεν υποστέλλει την σημαία της. Δεν κάνει αβαρίες στις αρχές της. δεν κοιτάζει τη διδασκαλία της σύμφωνα με τις ανθρώπινες αδυναμίες, αλλά ανεβάζει τον πεπτωκότα άνθρωπο στο ύψος της δικής της πνευματικότητας. Στοργή της Εκκλησίας προς πάντα μετανοούντα αμαρτωλό δεν σημαίνει αμνήστευση γενικά του αμαρτωλού τρόπου της ζωής. Θέλει και κηρύσσει η Εκκλησία την αυτοσυγκράτηση και ηθική ακεραιότητα. Θέλει και κηρύττει η Εκκλησία τις νόμιμες πάντα σχέσεις στα δύο φύλα, την νόμιμη ένωση ανδρός και γυναικός. Θέλει τη σωστή λειτουργία του γενετήσιου ενστίκτου. Σκύβει όμως ταυτόχρονα με στοργή προς τον μετανοούντα αμαρτωλό, του σφουγγίζει τα δάκρυα και του επανορθώνει την πτώση, εφόσον εκείνος, με ταπείνωση και μετάνοια ζητεί το έλεος του Θεού.

Δεν δικαιούμεθα λοιπόν, εμείς οι άνθρωποι να αλλοιώσουμε την περί ηθικής διδασκαλίας της Εκκλησίας. Ο Χριστός είναι αναλλοίωτος «χθές και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας». Το ίδιο και η Εκκλησία Του. Οι σχέσεις των δύο φύλων σήμερα διέρχονται κρίσιν. Αλλά η περί του έρωτος και σχέσεως των δύο φύλων διδασκαλία του Κυρίου είναι σαφής και δεν επιδέχεται παρανόηση. Ό τίμιος γάμος με αγάπη και ενότητα είναι η λύση του προβλήματος.

Το κείμενο γράφτηκε στο Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία τον Φεβρουάριο του 1999.

Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός