Για να είσαι « ih »

Της Γαλάτειας Γρηγοριάδου – Σουρέλη

Πέρασε η Ευρώπη μια τρομερή κινέζικη γρίπη και η συνταγή των απανταχού γιατρών ήταν: «θυμηθείτε τις ιατρικές γνώσεις της γιαγιάς σας. Κοτόζουμο, κρεβάτωμα και…υπομονή. Αλλού πάλι διάβασα πως πανηγυρικά ξαναγυρίζουμε στη σπιτική κουζίνα. «Τέλος το ετοιματζίδικο φαγητό. Όχι στα χάμπουργκερ. Πλησιάστε τη γιαγιά σας με ένα στυλό και πολλά χαρτιά και παρακαλέστε την να σας δώσει τις συνταγές που κινδυνεύουν να ξεχαστούν με τα φαγητά – πακέτο, τις πίτσες και τα σουβλάκια. Και μάθετε να μαγειρεύετε «χαϊδεύοντας το φαγητό». Εμένα πάντα η μάνα μου – μια γυναίκα απλή που είχε γεννηθεί στις αξέχαστες πατρίδες και κουβαλούσε όλη την Ανατολή και την σοφία της Ανατολής στο κύτταρό της – μου έλεγε: «Το φαγητό, τα παιδιά, τα ζώα, τα λουλούδια θέλουν χαϊδολόγημα».

Βέβαια με τον τρόπο ζωής που έχουμε κατασκευάσει και αποδεχτεί, φοβόμουνα να τα πω αυτά. Ο τρόμος να πάρεις την ρετσινιά του «ρετρό», του «ντεμοντέ» είναι τρόμος μέγας. Να πεις υπομονή, ζεστό και κρεβάτι, όταν τα αντιβιοτικά αφθονούν στην αγορά και τα προμηθεύεσαι χωρίς καν συνταγή γιατρού; Να μιλήσεις για σιγοβρασμένο φαγητό όταν η βιασύνη αναγκάζει τη νοικοκυρά να χρησιμοποιεί χύτρα ταχύτητας; Και όμως έρχεται η είδηση: αν θέλεις να είσαι « ih » γίνε «ντεμοντέ» ή περίπου. Όλα αυτά τα σκέφτηκα πολύ σοβαρά σε προέκταση. Προέκταση παιδαγωγική. Η αντιαυταρχική αγωγή μας κατάκτησε και, όπως γίνεται πάντα με την ημιμάθεια, δώσαμε πολλά πρόσωπα σε αυτή την αγωγή. Από φόβο μήπως «τραυματίσουμε» τα παιδιά μας, τα αφήσαμε ασύδοτα. Η ελευθερία κατάντησε τη δημοκρατία οχλοκρατία. Η στραβοεννοούμενη ελευθερία.

Κάποτε, υπήρχε μια ορμόνη – δεν ξέρω ιατρική – η οποία δόθηκε από τους γιατρούς του εξωτερικού αφειδώς στις έγκυες. Και ξαφνικά άρχισαν να παρουσιάζονται τα τραγικά αποτελέσματα της. Η θολυμιδίνη έβγαλε σακατεμένα ή τερατογενή παιδιά. Στον τόπο μας δεν είχαμε ούτε ένα κρούσμα. Κι αυτό γιατί οι γιατροί μας, συντηρητικοί, δεν βιάστηκαν. Άφησαν τον χρόνο τον απαραίτητο που χρειάζεται για αν αποδειχτούν τα αποτελέσματα ενός νέου «επαναστατικού» - όπως διαφημιζόταν – φαρμάκου. Η «συντήρηση» έχει κατηγορηθεί για όλα τα άσχημα του πλανήτη μας. Κόντεψε να θεωρηθεί αμάρτημα, βρισιά, ρετσινιά. Και έρχεται το μοντέρνο σήμερα. Συμμαζεμένοι οι παιδαγωγοί, οι ψυχολόγοι, οι κοινωνιολόγοι. Και ψελλίζουν: αν θέλεις να  είσαι « ih » ξαναγύρνα στο χτες, αφουγκράσου το χτες και χτίσε, με ρίζες όμως, το αύριο».

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία τον Νοέμβριο του 2004

Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός