Τι πλάσματα κι οι μάνες!...

Της ΝΑΥΣΗ ΙΕΣΣΑΙ – ΚΑΣΙΜΑΤΗ

Τι πλάσματα κι οι μάνες!...

Ποιος τις ξέρει;

Μοιάζουν με ουρανό.

Μοιάζουνε χώμα.

Πέτρινο στύλο μοιάζουν

ως καρτερούν ασάλευτες

χρόνια και χρόνια…

Τι πλάσματα κι οι μάνες!...

Ποιος τις ξέρει;

Βαδίζουν σιωπηλά

μ’ εφτασφράγιστο στόμα,

σε αδιέξοδους δρόμους…

Κι έχουν γραμμένα στα λευκά

κεφαλομάντηλα τους

των χαμένων παιδιών τους

τα ονόματα…

Τι πλάσματα κι οι μάνες!...

Ποιος τις ξέρει;

Βλέπουν με την καρδιά.

Με την καρδιά ακούνε.

Βροντούν με την καρδιά

τις πύλες τ’ ουρανού

ν’ ανοίξουν…

Τι πλάσματα κι οι μάνες!...

 Δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία τον Μάρτιο του 2001

Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός