Μην ψάχνεις στον άλλον αυτό που έχασες πρώτος!.....

Βγήκαν πάλι οι καλοθελητές για να σκορπίσουν ηθική. Βγήκαν με ένα από τα πιο αποτρεπτικά στοιχεία με το οποίο μπορεί να σκεπαστεί μια ανθρώπινη υπόσταση: την βεβαιότητα. Βγήκαν για να αναλύσουν με ετυμηγορία για κατηγορούμενο, αυτόν που έπεσε, που δεν έπρεπε να πέσει, που αμάρτησε, που πρόδωσε. Και μπορεί να είναι έτσι αλλά μπορεί και να μην είναι. Και αυτό σε κάθε περίπτωση έχει την σημασία του. Αυτό όμως που δεν έχει λογική, που δεν έχει ηθική, αν και εφόσον ενδιαφέρει κανέναν η ηθική, είναι πως μπροστά στην αυλαία που άνοιξε για τον άλλον ήρθε η ευκαιρία για να κρύψουμε εμείς αυτά που δεν θέλουμε να μας φανερωθούν. Δεν θέλουμε να διορθώσουμε, να συνετίσουμε, να προχωρήσουμε, να αγαπήσουμε. Θέλουμε να κατηγορήσουμε. Θέλουμε να τραφούμε με αυτό που βλάπτει και εκμηδενίζει τον άλλον. Θέλουμε να υπερηφανευόμαστε όχι για τις αρετές μας αλλά για τις πτώσεις των άλλων. Και είμαστε σίγουροι, βέβαιοι, απόλυτοι. Και έτσι υπερέχουμε. Και επιβιώνουμε στα φρικτά αδιέξοδα μας. Και κάπου εκεί μας είναι εύκολο να τα ισοπεδώσουμε όλα αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Και θεσμούς και πρόσωπα και ιδέες. Αλλά αν το παρόν μας κάνει το χατίρι δεν θα μας το κάνει η ιστορία και το μέλλον. Λυσσάξτε όσο θέλετε. Χαρείτε πρόσχαρα. Μας είναι αδιάφορο γιατί υπάρχει ελπίδα και ας κάνουμε πως δεν την βλέπουμε.

Γιατί υπάρχει η μάνα που κάθε βράδυ καίει καντήλι για την σωτηρία του κόσμου. Υπάρχει ακόμα ο μοναχός που πληγώνει τα γόνατα του για τις αμαρτίες των ανθρώπων. Υπάρχει ακόμα ο ασκητής που σηκώνει τα μανίκια για να πιουν το αίμα του τα κουνούπια για να ζήσουν. Υπάρχει ακόμα ο κληρικός που μουσκεύει τα πατώματα από ιδρώτα και δάκρυα για την επιβίωση των ανθρώπων. Υπάρχουν οι νέοι που κάνουν όνειρα απτά και μοχθούν για να τα οικοδομήσουν. Υπάρχουν ακόμα τα μικρά παιδιά που παίζουν ανέμελα στις πλατείες και στην θέα ενός ασθενοφόρου που κρώζει το σταυρώνουν για βοήθεια. Υπάρχει πάντα ο Χριστός που κάθε Κυριακή παίρνει σάρκα και οστά και γίνετε τροφή για όλους. Και για τους αμαρτωλούς, για τα χαμίνια, για τις πόρνες, για τους επαίτες.

Γράψε, μίλησε, φώναξε όσο θες αδελφέ για τις πτώσεις των άλλων. Γίνε ο κήρυκας μιας ηθικής που λίγο την πιστεύεις αλλά σε βολεύει. Αλλά μην ψάχνεις στον άλλον αυτό που έχασες πρώτος: Την αθωότητα!...

Κώστας Ζουρδός