Σταυρωμένος Μικής…

Ο Μίκης Θεοδωράκης στα 92 του χρόνια που άλλοι εξοικονομούν δυνάμεις για να αναμετρηθούν με τον εαυτό τους, την ιστορία τους , την προσωπική τους διαδρομή. Που προσπαθούν να κερδίσουν στιγμές κοντά στους δικούς τους γιατί δεν ξέρουν αν αύριο θα μπορέσουν να τους δουν, να τους μιλήσουν να τους ακούσουν. Αποφάσισε να κατέβει στην πλατεία και να ενώσει την φωνή του με τους Έλληνες σε ένα θέμα που πιστεύει, και ο Λαός το πιστεύει, ότι είναι με την πλευρά της αλήθειας και της ιστορίας. Ο Θεοδωράκης δε κρύφτηκε, δεν έμεινε σιωπηλός, δεν άδραξε τις δάφνες του για να κερδίσει μια συλλογική υστεροφημία αλλά κατέβηκε στον δρόμο με τον Λαό. Με άλλα λόγια έκανε αυτό που πρέπει να κάνει κάθε πνευματικός άνθρωπος: πήρε θέση. Πήρε θέση δίπλα στην αλήθεια, στην ιστορία, στον Λαό. Δεν κοίταξε την πλατεία για να διαχωρίσει τους Έλληνες αλλά για να τους ενώσει. Δεν φώναξε να φύγουν οι φασίστες από την πλατεία, οι παπάδες, οι ακραίοι. Και αυτό γιατί ξέρει ότι στα εθνικά θέματα δεν υπάρχουν τέτοιοι διαχωρισμοί. Μετά την ομιλία του οι επικριτές του άρχισαν έναν ανελέητο πόλεμο για αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά. Ότι μίλησε δίπλα στους παπάδες, ότι από κάτω ήταν μερικοί φασίστες, ότι συντάχθηκε με το ακραίο. Ένας ανελέητος πόλεμος από τυχάρπαστούς όλων των πλευρών που κάποια χρόνια πίσω ξεροστάλιαζαν με τις ώρες στα μέρη που σύχναζε ο Μίκης για να ανταλλάξουν μια κουβέντα μαζί του. Πολιτικοί που δεν έχουν διανύσει ούτε εκατοστά της πολιτικής ιστορίας του Μίκη βγήκαν με δακρύβρεχτα κείμενα να τον κατακεραυνώσουν και σχεδόν να τα φορτώσουν όλα στην γεροντική ανία που μπορεί να τον χτύπησε και να ξέχασε το παρελθόν του. Δεν είναι κακό που ασκήθηκε κριτική. Και πρέπει πάντα να ασκείτε κριτική στους ανθρώπους που φέρουν δημόσιο λόγο. Άλλο η κριτική και άλλο η απαξίωση. Ο Μίκης Θεοδωράκης πήγε με την σωστή πλευρά της ιστορίας και αυτό τους πονάει. Χτύπησε τον εθνομηδενισμό και την αριστεροσύνη τους και αυτό τους τσακίζει. Κατέβηκε με τον Λαό που εκείνοι δεν μπορούν να αντικρύσουν στα μάτια. Και τώρα τον σταυρώνουν με απαξιωτικά κείμενα και χαρακτηρισμούς. Για εκείνον αυτό δεν έχει σημασία. Γιατί ξέρει ότι θα είναι πάντα στην καρδιά του Λαού. 

Κώστας Ζουρδός