"Η Ιεραποστολική δραστηριότητα στο Βαρθολομιό!"...Β! Μέρος!...

Του Μακαριστού Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

Στην ηλικία τον ογδόντα ετών και ενώ εφησύχαζε στην Παιανία Αττικής, στις κατασκηνώσεις της Μητροπόλεως Πειραιώς, ο Μακαριστός Μητροπολίτης Πειραιώς Καλλίνικος άρχισε να καταγράφει τις μεγάλες στιγμές της ζωής του με τίτλο: «Αναμνήσεις». Μέσα από τον γλαφυρό του λόγο γνωρίζουμε μια εποχή και μαθαίνουμε τους αγώνες και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε για να πραγματοποιήσει το σπουδαίο του έργο!

"....Είχα όμως αποκτήσει πλέον αρκετό κύρος σε ολόκληρο το Βαρθολομιό. Είχαν προσχωρήσει στις συγκεντρώσεις που έκανα αρκετοί άνδρες, αργότερα δε και αρκετές γυναίκες. Έτσι υπήρχε πλέον  οικονομική δυνατότητα να νοικιάσουμε αίθουσα. Τούτο και εγένετο. Νοικιάσαμε πρώτα, κατά το έτος 1947, την αίθουσα Βλασόπουλου. Πρωτοστατεί στον καθαρισμό και εξοπλισμό με καθίσματα η αείμνηστη Αναστασία Μανιάτη, ευσεβέστατη χήρα. Ας είναι αιωνία της η μνήμη. Με την απόκτηση αίθουσας η ιεραποστολική μας εργασία φουντώνει. Αρχίζω ομιλίες κάθε Κυριακή απόγευμα και σε άντρες. Φθάνουν τους 150. για τις γυναίκες έρχονταν κυρίες από τον Πύργο, σταλμένες από τον π. Αχίλλιο, και ομιλούσαν. Την επόμενη χρονιά νοικιάσαμε ευρυχωρότερη αίθουσα κάτω από το σπίτι του Γεωργόπουλου....Απορώ και εγώ σήμερα, με το τότε, στα νεανικά μου χρόνια, κηρυκτικό έργο που ο Θεός με βοήθησε να επιτελέσω. Μου είχε δώσει ο θεός ζήλο πολύ και με ενδυνάμωνε. Έχω στο αρχείο μου ακόμα σημειώσεις από σκελετούς των τότε ομιλιών και κηρυγμάτων μου. Είχα ως βοήθημα τις πρακτικές ομιλίες από το ομώνυμο βιβλίο του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καλλίνικου, μεγάλου εκκλησιαστικού συγγραφέως, του οποίου όλα τα έργα είχα κυριολεκτικά ρουφήξει. Είχα επίσης τα κλασικά έργα του π. Σεραφείμ Παπακώστα «Παραβολαί του Κυρίου», «Επί του όρους ομιλία», «Θαύματα του Κυρίου». Είχα επίσης βοηθήματα τα «Πνευματικά Γυμνάσματα» του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου και τον «Αόρατο Πόλεμο». Είχα πολύ βοηθηθεί από το βιβλίο του Τρεμπέλα «Πρόχειρα υποδείγματα ομιλητικής». Αυτό με είχε βοηθήσει στην κατασκευή των κηρυγμάτων. Επίσης είχα βοηθηθεί πολύ από τους τρείς τόμους των κηρυγμάτων του αείμνηστου Καθηγητού της Χάλκης Ιωάννου Παναγιωτίδου «Αντίλαλοι από τον άμβωνα». Από τα νεανικά μου χρόνια είχα ασκηθεί να φτιάχνω κηρύγματα, να αναλύω ένα ολόκληρο θέμα, να το βλέπω από πολλές πλευρές, να το εμπλουτίζω με αγιογραφικά χωρία και με πατερικές γνώμες. Αυτή η τότε άσκηση να δημιουργώ κηρύγματα με βοήθησε σε όλη την κατοπινή μου ζωή. Μπορούσα να παίρνω ένα πνευματικό θέμα, να το κατοχυρώνω αγιογραφικά, να το εμπλουτίζω με πατερικές γνώμες, αυτές που γνώριζα τότε, χωρίς να πλατειάζω και να πελαγοδρομώ, με έναν αυστηρό εντοπισμό, με δομή και αρχιτεκτονική. Ο Θεός με περιέβαλε με το έλεος Του. Μου έδωσε το φωτισμό Του. Δεν ήμουν τότε θεολόγος. Έκανα όμως, με την Χάρη του Θεού, έργο θεολόγου ιεροκήρυκος, έργο σοβαρό και όχι παιδαριώδες. Έργο που ωφέλησε ψυχές, βοήθησε ανθρώπους να βρουν το δρόμο του Θεού. Τα ίχνη της εργασίας τότε, προ εβδομήντα χρόνων, στο Βαρθολομιό υπάρχουν μέχρι σήμερα. 

 

Η ιεραποστολική μου εργασία διεκόπη αποτόμως κατά το έτος 1949. Τότε έφυγα οριστικός από το Βαρθολομιό και εγκαταστάθηκα στην Πάτρα. Ήταν θέλημα Θεού. Μου βγήκε σε καλό. Ο Θεός προπορεύτηκε στα βήματα μου. Ήθελε ο Θεός την πραγματοποίηση των ονείρων και των πόθων μου. Μου έκανε πολλά. Ευγνωμονώ τον θεό και Σωτήρα μου. «Τι ανταποδώσω τω Κυρίω;» (Ψαλμ. ριε΄ 3)....Πήγα στην Πάτρα και τέθηκα υπό την προστασία του εκεί ιεροκήρυκος π. Χριστόδουλου Παπαγιάννη, με τον οποίο είχα πνευματικό δεσμό. Έπειτα από δύο μήνες διορίστηκα αριστερός ιεροψάλτης στον Ιερό Ναό της Παντανάσσης Πατρών και υπάλληλος στο βιβλιοπωλείο της Χριστιανικής Εστίας Πατρών. Η εμπειρία μου στην ιεραποστολική εργασία και εδώ με βοήθησε. Αλλά επ’ αυτού γράφω παρακάτω....Όταν ήμουν πλέον εγώ Μητροπολίτης Πειραιώς, συνέβη το εξής περιστατικό. Ο Σεβασμιώτατος Γερμανός ήταν συνταξιούχος πρώην Ηλείας, λόγω ηλικίας. Ασθένησε βαριά. Τον έφεραν στο Τζάνειο νοσοκομείο Πειραιώς, που εφημέρευε. Δεν υπήρχε όμως δωμάτιο και τον έβαλαν στον διάδρομο. Τότε μου τηλεφώνησαν δικοί του άνθρωποι, αν καλά ενθυμούμαι, μια νύφη του. Αμέσως επενέβηκα στην διεύθυνση του νοσοκομείου και του εδόθη πάραυτα δωμάτιο. Την επόμενη τον επισκέφθηκα με πολλή αγάπη στο νοσοκομείο. Ύστερα από λίγο εκοιμήθη. Ο Κύριος να αναπαύσει την ψυχή του. Τα πράγματα αλλάζουν. Η αγάπη μόνο μένει. Πρέπει ιδιαιτέρως εμείς, όσους μας αξίωσε ο Θεός, να ανέβουμε στο ύψος του επισκοπικού αξιώματος, να είμεθα άνθρωποι αγάπης προς όλους ανεξαιρέτως, χωρίς σκληρότητα, χωρίς εμπάθειες, χωρίς μονομέρειες, χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς τάσεις εκδικητικότητας. Επίσκοπος και σκληρότης δεν πρέπει να συνυπάρχουν. Είναι έγκλημα"...

Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός