«Ζήτω η Ελλάς!» αυτή ήταν η
τελευταία φράση του ήρωα αεροπόρου Κώστα Περρίκου λίγες στιγμές πριν
εκτελεστεί από την Γκεστάπο στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής για τις
πράξεις τους κατά των Γερμανών κατακτητών και των συνεργατών τους. Η ώρα
ήταν 7:30πμ και το ημερολόγιο έγραφε 4 Φλεβάρη 1943. Μια από τις
κορυφαίες μορφές της Εθνικής Αντίστασης είχε προσφέρει στην πατρίδα και
την ίδια του τη ζωή, κρατώντας ψηλά το αντιστασιακό φρόνημα των Ελλήνων.
Ο Κωνσταντίνος Περρίκος γεννήθηκε στις 23 Απριλίου 1905 στην Καλλιμασιά
της Χίου. Παιδί χωρισμένων γονιών, μεγάλωσε στο μοναστήρι του χωριού με
τις δύο καλόγριες, αδελφές του πατέρα του. Μόλις τελείωσε το Δημοτικό
Σχολείο εγκαταστάθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου ζούσε μία άλλη
θεία του. Εκεί τελείωσε το Γυμνάσιο και το 1925 επέστρεψε στην Ελλάδα
για να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Τον επόμενο χρόνο εγγράφηκε
στη Στρατιωτική Σχολή Αεροπορίας στο Σέδες Θεσσαλονίκης και το 1932
ονομάστηκε ανθυποσμηναγός. Ενδιάμεσα, το 1929, είχε νυμφευτεί τη Μαρία
Δεληγεώργη, με την οποία θα αποκτήσει τρία παιδιά.
Το 1934 γνωρίστηκε με τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο και μετείχε ενεργά στο
Εθνικόν Ενωτικόν Κόμμα, ένα κόμμα κεντροαριστερής απόκλισης, που ίδρυσε
τον Δεκέμβριο του 1935 ο νεαρός καθηγητής Πανεπιστημίου και πολιτικός.
Νωρίτερα, στις 27 Απριλίου 1935, είχε αποταχθεί από την Πολεμική
Αεροπορία, αν και είχε αθωωθεί δικαστικά, επειδή με σειρά άρθρων του
στην εφημερίδα Εστία είχε ασκήσει κριτική στην πολιτική και στρατιωτική
ηγεσία. Θεωρούσε ως μη αξιόμαχη την Πολεμική Αεροπορία και ζητούσε την
αναδιοργάνωσή της, με τη δημιουργία κρατικής αεροπορικής βιομηχανίας,
προκειμένου η Ελλάδα να απαλλαγεί από ξένες πολιτικές και οικονομικές
επιρροές στην εκλογή διαφόρων τύπων αεροσκαφών.