Η αλήθεια είναι πως η παγκόσμια κοινότητα ζει πρωτόγνωρες καταστάσεις που έχουν καταγραφεί ιστορικά αλλά δεν τις έχουν ζήσει οι δικές μας γενιές. Στην δύσκολη αυτή κατάσταση που δεν είναι εξασφαλισμένη η υγεία των πολιτών και που πρέπει να παρθούν δύσκολα και σκληρά μέτρα για την διασφάλιση της, επικρατεί μια συζήτηση που αφορά την Εκκλησία. Μερικά εκκλησιαστικά πρόσωπα, κατά την γνώμη μου έχουν εκφράσει κάποιες ακραίες και διχαστικές θέσεις και ξεχωρίζω για την ώρα δύο: " Ο κορωνοϊός θα διαχωρίσει την ήρα από το στάρι" και άλλη μία που έλεγε: "Πεπτωκότες όσοι φοβούνται τον κορωνοϊό". Ας τα ξεκαθαρίσουμε λίγο και αρκετά σύντομα.
Αρχικά το ελπιδοφόρο είναι πως οι δύο αυτές "δύσκολες" απόψεις (ευγενικός χαρακτηρισμός) είναι στην πράξη μειοψηφικές. Τώρα, στα σημαντικά. Κανείς δεν πιστεύει πως η Θεία Κοινωνία μπορεί να μεταδώσει μια ασθένεια, εξάλλου υπάρχει και η εμπειρία των αιώνων. Όμως στην Εκκλησία που κατά βάση συμμετέχουν παιδιά και ηλικιωμένοι ( οι ενδιάμεσες ηλικίες έχουν κατακτήσει την λογική) που τα μεν παιδιά έχουν μεγάλο ιικό φορτίο και οι ηλικιωμένοι δείκτη αυξημένο θνησιμότητας, οι συνάξεις αυτές είναι επικίνδυνες. Επαναλαμβάνω, δεν συζητάμε για την Θεία Κοινωνία αλλά για τις πολυπληθές συνάξεις. Άρα οι παραπάνω απόψεις είναι εκτός πραγματικότητας, νεανικά κοινώς δεν έχουν καταλάβει "κάστανο". Δεν είμαστε σε στιγμές που πρέπει να μετρήσουμε την πίστη μας αλλά την υπευθυνότητα μας. Ας περάσουμε αυτή την κρίση και αν υπάρξει ανάγκη να μετρήσουμε κάτι μια που καλοκαιριάζει ας μετρήσουμε παγωτά και μπάνια. Αν κάποιος ηλικιωμένος ή ευπαθείς αυτές τις μέρες δεν πάει στην Εκκλησία δεν είναι πεπτωκώς αλλά υπεύθυνος και όταν περάσει η κρίση δεν θα χρειαστεί συγχωροχάρτι. Ας αφήσουμε στην άκρη τους εκκλησιαστικούς παλικαρισμούς και ας σταθούμε στις δύσκολες καταστάσεις με αλληλεγγύη και αγάπη. Αλλά η αγάπη είναι δύσκολη σε κάθε περίοδο. Ελπίζω να συνεννοηθήκαμε…
Κώστας Ζουρδός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου