Μητροπολίτης Νικόδημος, ξεψυχώντας στα πόδια του Πάπα…

 Στις 26 Αυγούστου 1978 στην τέταρτη ψηφοφορία βγήκε επιτέλους ο λευκός καπνός από την Καπέλα Σιστίνα με το αλαλάζων πλήθος στην πλατεία του Αγίου Πέτρου να πληροφορείτε πως το Κονκλάβιο των Καρδιναλίων έχει εκλέξει Πάπα τον Καρδινάλιο Αλμπίνο Λουτσιάνι ο οποίος και επέλεξε το όνομα Ιωάννης Παύλος ο Α΄. Ο Καρδινάλιος Αλμπίνο Λουτσιάνι με καταγωγή από το Μπελούνο, πόλη 80 μίλια βόρεια της Βενετίας ήταν σχεδόν άγνωστος στους Καρδιναλίους, από φτωχή οικογένεια με πατέρα εποχιακό εργάτη και με την ποιμαντική του δράση να περιορίζεται στην περιοχή της Βενετίας. Η εκλογή του ήταν μεγάλη έκπληξη. Ο Άγγλος Καρδινάλιος Basil Hume μετά το τέλος της ψηφοφορίας ρωτήθηκε από τους δημοσιογράφους στην πλατεία του Αγίου Πέτρου και έδωσε την δική του εξήγηση για την εκλογή του Καρδινάλιου Αλμπίνο Λουτσιάνι : «Σπάνια έχω βιώσει τέτοια εμπειρία παρουσίας του Θεού… Δεν είμαι κάποιος που πιστεύει ότι οι υπαγορεύσεις του Αγίου Πνεύματος είναι αυτονόητες. Είμαι ελαφρώς σκληροτράχηλος όσον αφορά αυτό … Αλλά για μένα ήταν ο υποψήφιος του Θεού». Ο υποψήφιος του Θεού, ο Καρδινάλιος Αλμπίνο Λουτσιάνι, ο νέος Πάπας δηλαδή με το όνομα Ιωάννης Παύλος ο Α΄ θα μείνει στον παπικό θρόνο μόλις 33 ημέρες….

Την ίδια ώρα στην Κωνσταντινούπολη στα πατριαρχικά γραφεία ο Πατριάρχης Δημήτριος περιμένει την απόφαση  εκλογής των Καρδιναλίων για να συγχαρεί τον νέο Πάπα. Όταν πληροφορήθηκαν την εκλογή του Καρδιναλίου Αλμπίνο Λουτσιάνι, τα μέλη της πατριαρχικής συνοδείας απόρησαν για αυτήν την επιλογή για τον άγνωστο Καρδινάλιο που εξελέγη νέος Πάπας. Ο Πατριάρχης Δημήτριος, ο Πατριάρχης της πραότητας και της αγάπης κάθισε στην πατριαρχική πολυθρόνα και με πρόσωπο γεμάτο ανακούφιση καθησύχασε την ομήγυρη: «Μην ανησυχείτε έχουμε την εκλογή του χαμογελαστού Πάπα». Ο πατριαρχικός γραμματέας άρχισε τότε να συντάσσει το τηλεγράφημα του Πατριάρχη Δημήτριου για τον νέο Πάπα: « Αυτού Αγιότητα Πάπαν Ρώμης Ιωάννη Παύλο τον Α΄ Βατικανόν. Εν χαρά, αγάπη και τιμή σπεύδομεν από την Εκκλησία του Αποστόλου Ανδρέου να ασπασθώμεν την Υμετέραν αγαπητήν Αγιότητα, κατασταθέντα Προκαθήμενον την Εκκλησίας του Αποστόλου Πέτρου STOP. Συγχαίροντες ολοψύχως τη Υμετέρα Μακαριοτάτι Αγιότητι επί τη επάξια εκλογή αυτής εις τον ιερότατον και παλαίφατον θρόνον της Ρώμης, διαβεβαιούμεθα Αυτήν περί της ολοθύμου διαθέσεως της καθ’ ημάς Εκκλησίας και ημών προσωπικός εις αδελφικήν συνέχισιν συνεργασίας επ’ αγαθό της Χριστιανικής Ενότητος, της ειρήνης του κόσμου, με τέλος την σωτηρίαν της εικόνος του Θεού, του ανθρώπου STOP. Πατριάρχης Δημήτριος. 27 Αυγούστου 1978». Για  την τελετή της ενθρόνισης που θα τελεσθεί στο Βατικανό στις 3 Σεπτεμβρίου του 1978, το Οικουμενικό Πατριαρχείο θα εκπροσωπήσουν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες, Χαλκηδόνος Μελίτων, Μύρων Χρυσόστομος και Μελιτήνης Ιωακείμ. Εξερχόμενος από τα πατριαρχικά γραφεία και σε ερώτηση των δημοσιογράφων για τον νέο Πάπα, ο Πατριάρχης Δημήτριος μεταξύ άλλων θα δηλώσει: « και μόνο το όνομα το οποίο εξέλεξε μας δίδει μιαν τοιαύτην μαρτυρία ότι θα συνεχίσει το έργο των προκατόχων του. Ελπίζομεν τα μέγιστα, ότι επί της αισίως αρχομένης αρχιερατείας του νέου Προκαθήμενου της Αγίας Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας η αγία και μεγάλη υπόθεσις της Χριστιανικής Ενότητος θα σημειώσει πρόοδον προς το ποθούμενο τέλος, το θέλημα του κοινού Κυρίου ημών ίνα πάντες εν ώσιν». Αν ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ο Α΄  είχε σκοπό να εκπληρώσει το ποθούμενο τέλος της ενότητας των Εκκλησιών δεν θα το μάθουμε ποτέ…

Στην άλλη άκρη της γης στην πάντα ψυχρή Μόσχα, ο Πατριάρχης της Ρώσικης Εκκλησίας Ποιμένας καλεί εσπευσμένα στο γραφείο του τον Μητροπολίτη Λένινγκραντ Νικόδημο Πρόεδρο της Συνοδικής Επιτροπής για τη χριστιανική ενότητα και μέχρι πρότινος Πρόεδρο του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Υποθέσεων για να του ανακοινώσει την εκλογή του νέου Πάπα. Ο Πατριάρχης Ποιμένας αναθέτει στον Μητροπολίτη Λένινγκραντ Νικόδημο να εκπροσωπήσει την Εκκλησία της Ρωσίας στην τελετή ενθρονίσεως του νέου Πάπα, ως ο πλέον κατάλληλος για μια τέτοια αποστολή. Ο  Μητροπολίτη Λένινγκραντ Νικόδημος με το μεγάλο του κύρος και την αναγνώριση και εκτός των ορίων της Εκκλησίας της Ρωσίας έχει συμβάλει με την προσωπικότητα και τις γνώσεις του στις καλές σχέσεις των Εκκλησιών και τώρα καλείτε για άλλη μια φορά να βάλει το προσωπικό του λιθαράκι στην αρχή μια νέας περιόδου που ανοίγεται με την εκλογή του νέου Πάπα αλλά και να καταγράψει τις προθέσεις του. Λίγο πριν φύγει από το γραφείο του Πατριάρχη ο Ποιμένας θα τον πιάσει από τον χέρι και με πατρική στοργή θα του πει: «Νικόδημε, ξέρεις την μεγάλη εκτίμηση που τρέφω για σένα αλλά και την σημαντική σου προσφορά στην Εκκλησία μας στους δύσκολους χρόνους. Είμαι σίγουρος πως και τώρα θα εκπροσωπήσεις την Εκκλησία μας επάξια. Γνωρίζεις τον νέο Πάπα; ». Ο Νικόδημος σηκώνει το κεφάλι και κοιτάζει τον Πατριάρχη ποιμένα στα μάτια. « Όχι αλλά είμαι σίγουρος ότι η συνάντηση μας θα είναι και για τους δύο αξέχαστη». Πράγματι, και αξέχαστη και θα μείνει στην ιστορία ακόμα και μέχρι σήμερα με κρυφές και αδιευκρίνιστες πτυχές.

49 χρόνια πίσω, στις 15 Οκτωβρίου του 1929 στο χωριό Φρολόβο της μακρινής ρώσικης γης, γεννιέται ο Μπόρις Γκεώργκιεβιτς Ρότωφ από πατέρα σκληρό κομουνιστή εργάτη που εργάζεται στα Κολχόζ και συμμετέχει στην δράση του κομμουνιστικού κόμματος. Παρά τις οικογενειακές καταβολές και αρνήσεις ο μικρός Μπόρις Γκεώργκιεβιτς θα στραφεί στην εκκλησία και όταν θα συμπληρώσει το 15 έτος της ζωής του θα πάρει την σημαντική απόφαση να αφιερωθεί στην εκκλησία. Έξυπνος, φιλοπρόοδος και με ασυναγώνιστη ευχέρεια  λόγου σε συνδυασμό με την μεγάλη του πίστη στο Χριστό, θα ξεχωρίσει από τα νεανικά του χρόνια και θα γίνει σημείο αναφοράς και στις σχολικές παρέες και στην τοπική εκκλησιά. Μετά το πέρας των εγκύκλιων σπουδών του εισήλθε στη Σχολή Φυσικών Επιστημών του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου του Ριαζάν και παράλληλα ακολούθησε θεολογικές σπουδές. Ημέρα σταθμός στην ζωή του είναι η  19 Αυγούστου του 1947 όταν και εκάρη μοναχός και πήρε το όνομα Νικόδημος και  κατόπιν χειροτονήθηκε διάκονος από τον Αρχιεπίσκοπο Γιαροσλάβλ και Ροστόφ Δημήτριο. Από τότε ξεκίνησε μια φρενήρεις πνευματική και ιεραποστολική πορεία:

·         Στις 20 Νοεμβρίου του 1949 χειροτονήθηκε ιερομόναχος από τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο και διορίσθηκε Προϊστάμενος του Ιερού Ναού της του Χριστού Γεννήσεως στο χωριό Νταβίντοβο του νομού Γιαροσλάβλ.

·         Το Ιανουάριο του 1952 διορίσθηκε εφημέριος του Καθεδρικού Ναού του Γιαροσλάβλ και Γραμματέας του αρχιεπισκόπου Γιαροσλάβλ και Ροστόφ και από το Δεκέμβριο του 1954 τελούσε χρέη Προϊσταμένου.

·         Το 1955 ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Θεολογική Ακαδημία του Λένινγκραντ με τον τίτλο του Διδάκτορα Θεολογίας.

·         Στις 25 Φεβρουαρίου του 1956 διορίσθηκε Μέλος της Ρωσικής Πνευματικής Ιεραποστολής στα Ιεροσόλυμα και μετέπειτα Αναπληρωτής Αρχηγός της Ιεραποστολής.

·         Στις 31 Μαρτίου του 1957 ανυψώθηκε σε ηγούμενο από τον Μητροπολίτη Κρουτίτσης και Κολόμνας Νικόλαο και στις 25 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους διορίσθηκε Αρχηγός της Ρωσικής Πνευματικής Ιεραποστολής στα Ιεροσόλυμα, ενώ έλαβε και το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη.

·         Το Μάρτιο του 1959 διορίσθηκε υπεύθυνος του Γραφείου του Πατριαρχείου Μόσχας. Στις 4 Ιουνίου του ίδιου έτους διορίσθηκε Αντιπρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Υποθέσεων.

·         Στις 10 Ιουλίου του 1960 στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδας της Λαύρας του Αγίου Σεργίου χειροτονήθηκε Επίσκοπος Ποντόλσκ.

·         Από τις 23 Νοεμβρίου του 1960 είναι Επίσκοπος Γιαροσλάβλ και Ροστόφ.

·         Στις 3 Ιουλίου του 1963 διορίσθηκε Πρόεδρος της Συνοδικής Επιτροπής για τη χριστιανική ενότητα.

·         Στις 3 Αυγούστου του 1963 ανυψώθηκε σε Μητροπολίτη και διορίσθηκε στην επαρχία Μινσκ και Λευκορωσίας και στις 9 Οκτωβρίου του 1963 μετά από σχετικό διορισμό ανέλαβε Μητροπολίτης Λένινγκραντ και Λάντογκας.

·         Ηγήθηκε των αποστολών της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας στις 4 Πανορθόδοξες Διασκέψεις του 1961, 1963, 1964 και το 1968.

·         Στις 20 Μαρτίου του 1969 διορίσθηκε Εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Μόσχας στη Διορθόδοξη Προπαρασκευαστική Επιτροπή της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας και τοποθετήθηκε στη θέση του Προέδρου της Συνοδικής Επιτροπής για τη χριστιανική ενότητα.

Σε όλα αυτά και σε πολλά περισσότερα ο Μητροπολίτης Λένινγκραντ Νικόδημος έδινε και την ψυχή του για την εκκλησία χωρίς να υπολογίζει τους σωματικούς κόπους. Από μικρή ηλικία λόγω των δύσκολων παιδικών χρόνων ή μιας συγγενής κληρονομικής πάθησης υπέφερε από την καρδιά του κάτι που τον οδήγησε στις 30 Μαΐου του 1972 να παραιτήθηκε από τη θέση του Προέδρου του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Υποθέσεων κατόπιν αιτήσεως του ιδίου αλλά να παραμείνει δραστήριος στις διαχριστιανικές υποθέσεις και να αναλαμβάνει εκκλησιαστικές αποστολές αυξημένης σοβαρότητας. Μια τέτοια ήταν και η εντολή του Πατριάρχη Ποιμένα να εκπροσωπήσει την Εκκλησία της Ρωσίας στην ενθρόνιση του νέου Πάπα. Βγαίνοντας από το γραφείο του Πατριάρχη στην βραδινή ψυχρή Μοσχοβίτικη νύχτα ο Νικόδημος έσφιξε το μάλλινο κασκόλ του. Μια ενόχληση από αυτές τις παλιές επανήλθαν στο στέρνο του. Στάθηκε στην κόκκινη πλατεία και κοίταξε προς τον ουρανό μονολογώντας: « Μετά την Ρώμη πρέπει να κοιτάξω πάλι την καρδιά μου. Ίσως πρέπει και να σταματήσω πια τα ταξίδια. Να αποσυρθώ στο  αγαπημένο μου μοναστήρι του Αγίου Αλεξάνδρου Νέφσκυ. Ας είναι Θεέ μου αυτή η τελευταία μου αποστολή». Και ήταν η τελευταία του αποστολή…

 Στην Ρώμη παρουσία ηγετών από όλα τα κράτη της γης, στις 3 Σεπτεμβρίου του 1978, και με σημαντικές εκπροσωπήσεις από όλα τα θρησκευτικά δόγματα αλλά και εκατομμυρίων  πιστών, τελέστηκε η ενθρόνιση του νέου Πάπα Ιωάννη του Α΄. Στις θρησκευτικές αντιπροσωπείες ξεχωρίζουν δύο σημαντικές εκκλησιαστικές φυσιογνωμίες μεγάλης πνευματικής ακτινοβολίας, ο Μητροπολίτης Γέροντας Χαλκηδόνος Μελίτων και ο Μητροπολίτης Λένινγκραντ Νικόδημος. Όταν ο Νικόδημος πήγαινε στην πλατεία του Αγίου Πέτρου για να ακούσουν την πρώτη ομιλία του νέου Πάπα, μετά την εκλογή του, περνούσε από εκεί ο Καρδινάλιος Willebrands, Πρόεδρος της Γραμματείας για την Χριστιανική ενότητα, ο οποίος «κατέβηκε από το αυτοκίνητό του και άρχισε να αναφωνεί στον Μητροπολίτη Νικόδημο: " Ήταν το Άγιον Πνεύμα! Το Άγιον Πνεύμα!…"». Ο Μητροπολίτης Νικόδημος άκουγε με μεγάλη έκπληξη αυτά τα λόγια. Μάλιστα ο ίδιος ο Πάπας εκείνη την ημέρα στην πρώτη ομιλία του είπε: «Χθες το πρωί πήγα να ψηφίσω…. Ποτέ δεν φανταζόμουν …ποτέ». Την ώρα των χαιρετισμών ο Μητροπολίτης Λένινγκραντ Νικόδημος συγκλονισμένος από το προηγούμενο περιστατικό έσκυψε στο αυτί του Ποντίφικα λέγοντας του: «Αγιότατε, θέλω να σας συναντήσω προσωπικά». Ο Πάπας Ιωάννης ο Α’ τον κοίταξε με συγκατάβαση αλλά και με απορία. « Έλα μεθαύριο, 5 Σεπτέμβρη, Σεβασμιώτατε, θα σας περιμένω». Ο ασπασμός που ακολούθησε ήταν εγκάρδιος.

Αμέσως μετά από αυτήν την σύντομη συνομιλία με τον Πάπα ο Μητροπολίτης Νικόδημος αποσύρθηκε  στο δωμάτιό του, γιατί ήξερε ότι η άλλη ημέρα επρόκειτο να είναι σημαντική. Όλο το βράδυ ο Νικόδημος έμεινε άυπνος. Το πρωί είπε στον γραμματέα του  Αρχιμανδρίτη Lev με εμφανή στεναχώρια: Παιδί μου δεν έχω κοιμηθεί καθόλου λόγο ζέστης και κλεισούρας. Όλο το βράδυ ένιωθα πως πνιγόμουν. Ο  Αρχιμανδρίτης Lev του μέτρησε την πίεση και ο Νικόδημος ήπιε αμέσως νιτρογλυκερίνη, αφού είχε προβλήματα με την καρδιά του. Μάλιστα εκείνη την νύκτα το αυτοκίνητο που είχε δανεισθεί για να πάει στο Βατικανό είχε κλαπεί. Εκείνο το γεγονός τον είχε ταράξει. Στην αίθουσα της αναμονής, ενώ ο μεταφραστής του Arranz εξηγούσε στον Μητροπολίτη τις ζωγραφιές που κρέμονταν εκεί, εκείνος δεν πρόσεχε, αλλά ήταν φανερό ότι ο νους του ήταν απασχολημένος εκείνη την στιγμή με άλλες σκέψεις. Μάλιστα, κρατούσε το φιαλίδιο με την νιτρογλυκερίνη ανοικτό, το έδωσε στον μεταφραστή του λέγοντας: «Φύλαξε το ανοιχτό, μπορεί να χρειαστεί».

Λίγο πριν ο Πάπας είχε προστάξει τον γραμματέα του να ετοιμάσει την αίθουσα της παπικής βιβλιοθήκης για να δεχθεί τον Μητροπολίτη Λένινγκραντ Νικόδημο για μια ιδιαίτερη συνομιλία όπως του είπε. Έξω από την παπική βιβλιοθήκη ο Ιωάννης Παύλος Α συνάντησε τον Μητροπολίτη Νικόδημο του  χαμογέλασε αμέσως και πλησίασε . Τον χαιρέτησε πολύ εγκάρδια. Ο Νικόδημος προσέφερε στον αρχηγό της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας τις θερμές ευχές του Πατριάρχη της Μόσχας Ποιμένος, της Συνόδου και όλης της Ρωσικής Εκκλησίας, και ευχήθηκε στον νέο Πάπα πολλά έτη παπωσύνης. Εξέφρασε την μεγάλη ελπίδα οι αδελφικές σχέσεις μεταξύ των δύο Εκκλησιών, που ξεκίνησαν καλά κατά την διάρκεια του Πάπα Ιωάννη ΚΓ και συνεχίσθηκαν με τον Παύλο Α , να προχωρήσουν σε βαθύτερη αλληλοκατανόηση από τις δύο πλευρές, στις κοινές προσπάθειες των δύο Εκκλησιών να ενθαρρύνουν την ειρήνη. Τον ευχαρίστησε ο Πάπας για τους χαιρετισμούς και τις ευχές, και παρακάλεσε τον Μητροπολίτη να διαβιβάσει στον Πατριάρχη Ποιμένα την ελπίδα του για καρποφόρα συνεργασία για το καλό της Ρώσικης Ορθόδοξης Εκκλησίας. Του είπε  ότι πάντα παρακολουθούσε την οικουμενική του δράση με πολύ ενδιαφέρον και εξέφρασε επίσης την επιθυμία του να συνεχιστή το έργο. Μετά από αυτές τις ανταλλαγές χαιρετισμών, μπήκαν στην βιβλιοθήκη για την εμπιστευτική συνομιλία παρουσία μόνο του μεταφραστή Arranz. Σε όλη την διάρκεια της συνομιλίας ο Μητροπολίτης Νικόδημος μιλούσε χαμηλόφωνα στο αυτί του Πάπα χωρίς την μεσολάβηση του μεταφραστή. Ο Πάπας άκουγε αποσβολωμένος.

Όταν τελείωσε η συνομιλία, ο Αρχιμανδρίτης Lev, γραμματέας του Μητροπολίτη Νικόδημου, προσκλήθηκε στην αίθουσα για να γνωρίσει τον νέο Πάπα. Ο Νικόδημος τον σύστησε στον Πάπα λέγοντας  ότι ο Lev σπούδαζε στην Ρώμη, στο Γρηγοριανό Ινστιτούτο, και ότι ήξερε Ιταλικά. Τότε ο Πάπας, όρθιος, άρχισε να συζητάει με το Lev για τις σπουδές του. Ο  Νικόδημος στεκόταν κοντά του και παρακολουθούσε την συζήτηση. Ξαφνικά ένοιωσε πάλι αυτήν την γνωστή ενόχληση. Την ίδια που ένιωσε και στην κόκκινη πλατεία λίγο πριν έρθει στην Ρώμη. Κάποια στιγμή, ενώ τελείωνε η συνομιλία με το Lev, ο Νικόδημος κάθισε χωρίς να πει λέξη, και σαν κάθισε, έσκυψε μπροστά με ήρεμο και εύσχημο τρόπο, σαν να έκανε μετάνοια, μια βαθιά μετάνοια, και σωριάστηκε στα πόδια του Πάπα. Προσπάθησαν αμέσως να τον σηκώσουν  ακόμη και ο Πάπας έσκυψε πάνω του χωρίς να μπορεί να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει. Ο Αρχιμανδρίτης Lev πληροφόρησε τον Πάπα για την καρδιοπάθεια που ταλαιπωρεί τον Νικόδημο και έβγαλε από  τον χαρτοφύλακα την ένεση διεγερτικού για την καρδιά, χωρίς αποτέλεσμα. Τα μάτια του Νικοδήμου ήταν ακόμα λίγο ανοιχτά. Ο Πάπας γονάτισε και προσευχήθηκε ενώ το άψυχο σώμα του Μητροπολίτη ήταν στην αγκαλιά του Αρχιμανδρίτης Lev. Μετά από λίγο μπήκε ο γιατρός του Πάπα που εσπευσμένα κλήθηκε στην παπική βιβλιοθήκη, αλλά δεν μπορούσε να κάνη τίποτε πια, δηλώνοντας μόνο ότι ο Νικόδημος πέθανε. Στο άκουσμα αυτού του ιατρικού τετελεσμένου ο Πάπας αναφώνησε: «Θεέ μου, Θεέ μου, και αυτό έπρεπε να συμβεί σε μένα», μαζεύοντας ταυτόχρονα τους κόκκους της νιτρογλυκερίνης που  είχαν πέσει από τον μεταφραστή Arranz. Όταν ο Πάπας έβαλε τους κόκκους στην παλάμη του Arranz εκείνος απάντησε δακρυσμένος στον Πάπα: «: "Παναγιώτατε, δεν είναι χρήσιμα πια"».

Η σορός του Μακαριστού Μητροπολίτου Λένινγκραντ Νικόδημου μεταφέρθηκε στην Εκκλησία της Αγίας Άννης στο Βατικανό και στην συνέχεια στις 10 Σεπτεμβρίου του 1978 στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος της Λαύρας Αγίου Αλεξάνδρου Νέφσκυ, όπου και  τελέσθηκε η νεκρώσιμη ακολουθία από τον Αγιώτατο Πατριάρχη Ποιμένα. Ο Μακαριστού Μητροπολίτης Λένινγκραντ Νικόδημος επέστρεψε στην Μονή που ήθελα να μονάσει, να αποσυρθεί, για πάντα…

Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ο Α΄ είχε δύο μέρες να κοιμηθεί συγκλονισμένος από τον θάνατο του Μητροπολίτη Λένινγκραντ Νικόδημου αλλά όχι μόνο από αυτό. Όταν τον ρώτησαν για το περιστατικό απάντησε: «Μπορώ να σας βεβαιώσω ότι ποτέ στην ζωή μου δεν είχα ακούσει τόσο ωραία λόγια για την Εκκλησία όσο τα λόγια που είπε εκείνος. Δεν μπορώ να τα ξαναπώ, παραμένει μυστικό».

23 μέρες αργότερα, στις 28 Σεπτεμβρίου του 1978, η μοναχή  Vincenza που διακονούσε τον Πάπα πάνω από είκοσι χρόνια από τότε που ήταν απλός Καρδινάλιος, έφερε ένα φλιτζάνι καφέ στο γραφείο του μιας και ο Πάπας είχε την συνήθεια να ξυπνάει από τις 4:30 και η ώρα ήταν κιόλας 5:00. Χτύπησε την πόρτα του υπνοδωματίου και του είπε καλημέρα. Περιέργως, δεν υπήρξε απάντηση. Ένα τέταρτο της ώρας αργότερα επέστρεψε και χτύπησε ξανά. Και πάλι δεν ακούστηκε ήχος .Πλέον ανησυχούσε σοβαρά και άνοιξε με προσοχή την πόρτα. Ήταν ο Πάπας καθισμένος στο κρεβάτι, φορώντας τα γυαλιά του και με μερικά φύλλα χαρτί σφιγμένα στο χέρι του. Πήρε τον σφυγμό του. Δεν υπήρχε καθόλου.

Την προηγούμενη μέρα, Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου, ο Πάπας δειπνούσε στο διαμέρισμά του στο  Βατικανό με τους δύο γραμματείς του, τον Ιταλό πατέρα Ντιέγκο Λορέντσι  και τον Ιρλανδό πατέρα Τζον Μαγκί . Ήταν ένα απλό γεύμα – σκέτη σούπα, μοσχάρι, φρέσκα φασόλια και σαλάτα. Οι γραμματείς ήπιαν από ένα ποτήρι κρασί ο καθένας. Ο Πάπας ήπιε μόνο νερό. Όταν το δείπνο τελείωσε, οι τρεις τους είδαν για λίγο ειδήσεις. Τότε, λίγο μετά τις 9, ο Ιωάννης Παύλος Α’ αποσύρθηκε για να κοιμηθεί, ρυθμίζοντας το παλιό κουρδιστό ξυπνητήρι του να χτυπήσει την ώρα που συνήθως σηκωνόταν: στις 4.30π.μ. Ο Γραμματέα του Κράτους του Βατικανού, Καρδινάλιος Jean Villot, επιβεβαίωσε τον θάνατο του. Νεκροψία δεν έγινε ποτέ. Το επίσημο ανακοινωθέν της Αγίας Έδρας για τον θάνατο του Πάπα Ιωάννη Παύλου του Α΄ ήταν ανακοπή καρδιάς. Λίγες μέρες μετά ο προσωπικός ιατρός του Ιωάννη Πάπα Α’, Giuseppe da Ros, δήλωσε ,έκπληκτος και τρομαγμένος ότι είχε κάνει στον Πάπα, ηλικίας 65 ετών, μια λεπτομερή εξέταση το προηγούμενο Σάββατο και είχε αναφέρει στον γραμματέα του Ντιέγκο Λορέντσι :  – «Δεν είναι απλώς καλά, είναι πολύ καλά».

Πολλά ειπώθηκαν και για τους δύο θανάτους. Φυσικά αίτια, κρυφές αρρώστιες, σκοτεινά συμφέροντα, εσκεμμένες και προμελετημένες δολοφονίες. Ποιος ξέρει;  Ίσως οι δύο πατέρες έσπευσαν να συνεχίσουν το διάλογο τους στον ουρανό. Γιατί αν η ενωμένη εκκλησία δεν μπορεί να γίνει στη γη θα γίνει σίγουρα στον ουρανό. Αν και αυτό ποτέ δεν θα το μάθουμε…ή δεν είναι έτσι;…

 Απόσπασμα από το υπό έκδοση βιβλίο με τίτλο: Ο  εκλεκτός του Θεού

Κώστας Ζουρδός